Περίμενε κανείς κάτι άλλο; Είναι δύσκολο να κοροϊδέψεις στο ποδόσφαιρο. Μπορείς να πάρεις μία νίκη, δύο, τρεις. Όλοι, όμως, κρίνονται σε βάθος χρόνου. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, ήταν αδύνατο να πετύχει.
Μία ομάδα που για δικούς της λόγους έδιωξε τον περσινό προπονητή, που πήρε έναν μαθητευόμενο μάγο και εμπιστεύτηκε έναν μάνατζερ να της χτίσει το ρόστερ κάνοντας διάφορες… χάρες, πώς πετύχαινε; Ακόμη και έτσι, πάντως, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να γυρίσει το χαρτί.
Το ισπανικό σόου τελείωσε γρήγορα, αλλά η επόμενη έμπνευση της διοίκησης ήταν ξανά αποτυχημένη. Ο Λάζλο Μπόλονι επέστρεψε στα μέρη μας για να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες υπήρχαν για τις ποδοσφαιρικές του ιδέες. Ο Παναθηναϊκός επί των ημερών του δεν μπόρεσε να παίξει ούτε σε ένα ματς ως πραγματικός Παναθηναϊκός. Δεν κατάφερε να βάλει την μπάλα κάτω και να βγάζει συνδυασμούς. Γινόταν, λοιπόν, στο τέλος να βγει στην Ευρώπη;
Επιτρέπεται στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν να τον πιάνει η κάμερα να μιλάει στο τηλέφωνο; Όσο σημαντικός και εάν ήταν ο λόγος. Είναι λογικό να λέει στις δηλώσεις του «υπάρχουν πράγματα που πρέπει να λάβουμε υπόψη για τη νέα σεζόν»; Εκτός τόπου και χρόνου έδειξε ο Ρουμάνος για άλλη μία φορά τόσο με τις αλλαγές του όσο και με τα όσα είπε.
Εξυπακούεται πως οι παίκτες δεν μπορούν να είναι άμοιροι ευθυνών. Οι «πράσινοι» δεν έχουν ποδοσφαιριστές που να βγουν μπροστά σε αυτά τα ματς, να ξέρουν πώς είναι να έχεις πίεση και να τα καταφέρνεις. Ορισμένοι έχουν ποτιστεί από την ηττοπάθεια που κυριαρχεί πια στον σύλλογο και άλλοι είναι προκλητικά αδιάφοροι. Ωστόσο, η μία ακόμη αποτυχία επί των ημερών του Γιάννη Αλαφούζου δεν μπορεί πρωτίστως να μη χρεωθεί σε εκείνον.
ΥΓ Να βλέπεις τον Μπουζούκη να δακρύζει γνωρίζοντας πού βρίσκεται και να σκέφτεσαι πώς τον αντιμετώπιζε ο προπονητής του προκειμένου να παίζει ένας περιπατητής, που τσαντίστηκε μάλιστα όταν έγινε αλλαγή…