Για όλους στον ΠΑΣ Γιάννινα η φετινή σεζόν είναι πρωτόγνωρη. Άλλες οι απαιτήσεις του κόσμου, άλλες οι δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν παίκτες και τεχνικό επιτελείο, άλλα αυτά που πρέπει να προσέξουν άπαντες.
Όλοι πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Η Super League 2 δεν είναι εύκολη και εάν έχεις τουπέ, το πληρώνεις. Το έχουμε δει και τα προηγούμενα χρόνια με ομάδες όπως οι Άρης και ΟΦΗ. Το βασικότερο, όμως, είναι άλλο. Ότι ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι αναγκασμένος πλέον να ζει με το «πρέπει».
Δεν υπάρχει ματς που θα γκελάρει και θα λέει «δεν πειράζει». Τα προηγούμενα χρόνια στη Super League 1 μπορούσε να μη νικήσει και για 3-4 παιχνίδια και να μην γίνει κάτι, ειδικά αν έπαιζε καλά ή βρισκόταν στη μέση της βαθμολογίας. Τώρα αυτό δεν υπάρχει. Κάθε ματς μπαίνει για να το πάρει. Γι’ αυτό και η καλή μπάλα, θα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αφήστε που είναι εξαιρετικά δύσκολο να παίξεις καλό ποδόσφαιρο σε αυτή την κατηγορία. Και να θες δηλαδή, δύσκολα θα σε αφήσουν οι αντίπαλοι. Επομένως, ξεχάστε το αυτό.
Νίκες με μισό μηδέν χρειάζονται, νίκες όπως στα Χανιά. Είσαι καλύτερος, είσαι σοβαρός πίσω, βρίσκεις κάποια στιγμή τον τρόπο να ανοίξεις το σκορ και το παίρνεις το ματς, τέλος. Πέρασε από εκεί και ο Απόλλων Σμύρνης, αλλά μη νομίζετε πως θα το κάνουν κι άλλοι. Τα Χανιά και ο Πλατανιάς είναι οι καλύτερες ομάδες -βάσει υλικού και οργάνωσης- στην κατηγορία μετά τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Απόλλωνα.
Και αφού αναφερθήκαμε και στην οργάνωση, να σημειωθεί και κάτι τελευταίο. Δεν υπάρχει λόγος να γραφτούν αναλυτικά τα όσα γίνονται τους τελευταίους μήνες στην ομάδα. Θα πρέπει, όμως, ο κόσμος να μη θεωρεί τίποτα δεδομένο. Κάθε ματς είναι και μία υπερπροσπάθεια γιατί με τις συνθήκες που επικρατούν, δεν είναι εύκολο παίκτες και τεχνικό τιμ να έχουν το μυαλό τους «καθαρό». Οι ποδοσφαιριστές έχουν δικαιολογημένα λόγους να νιώθουν ξεχασμένοι από τους διοικούντες. Την ίδια στιγμή το τεχνικό επιτελείο είναι απολύτως λογικό να έχει παράπονα βλέπει να λείπουν ακόμα και βασικά υλικά που χρειάζεται κανείς για να κάνει προπόνηση.
Όπως κάθε εργαζόμενος θέλει και συγκεκριμένα πράγματα για να είναι απερίσπαστος στη δουλειά του και να δίνει το 110%, έτσι και οι ποδοσφαιριστές. Γίνονται κωμικοτραγικά σκηνικά και το μόνο θετικό είναι πως υπάρχουν στεγανά και δε βγαίνουν προς τα έξω. Κάτι που αποτελεί «προίκα» από τα προηγούμενα χρόνια. Το ότι οι παίκτες δε μιλούν, όμως, δεν πρέπει να εκληφθεί ως αδυναμία. Η διοίκηση οφείλει να κάνει το χρέος της. Γιατί αλλιώς κινδυνεύει να γκρεμίσει μόνη της μία ομάδα που έχει όλα τα φόντα για να επιστρέψει στη Super League 1.
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram