Είχε κανείς αμφιβολίες πως η Premier League είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο; Αν ναι, αυτές μάλλον έσβησαν μετά τη φετινή κούρσα. Θρίλερ για τον τίτλο ανάμεσα σε Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ, μάχη έως το φινάλε για την τετράδα μεταξύ των Τότεναμ και Άρσεναλ. Χαμός και στον πάτο, όπου η Λιντς σώθηκε στο 90’+4 και έριξε την Μπέρνλι.
Ίσως και να ήταν αυτή η καλύτερη σεζόν στην ιστορία της Premier League. Υπήρξαν ομάδες που εντυπωσίασαν με βασικές τις Σίτι και Λίβερπουλ λόγω της εκπληκτικής τους συνέπειας, υπήρξαν άλλες που απογοήτευσαν. Ελάχιστοι περίμεναν τόσο κακή τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τόσο χάλια την Έβερτον. Μία κατηγορία μόνη της ήταν η Τσέλσι. Δεν μπόρεσε να απειλήσει τους πρώτους δύο, δεν απειλήθηκε από τους υπόλοιπους πρακτικά και πέρασε διάφορα λόγω και της ιστορίας με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Η Νιούκαστλ έκανε αυτό που λίγους μήνες πριν φάνταζε απίθανο, δηλαδή να σωθεί για πλάκα, ενώ στις ευχάριστες εκπλήξεις κατατάσσονται οι Μπράιτον και Μπρέντφορντ. Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και την Κρίσταλ Πάλας εάν είχε στο μυαλό του πώς έπαιξε με τον Πατρίκ Βιεϊρά και πώς έπαιζε με τον Ρόι Χόντσον. Η Γουέστ Χαμ επιβεβαίωσε πως το περσινό δεν ήταν πυροτέχνημα, ενώ η Λέστερ δεν είχε την ίδια συνέπεια.
Επίσης, η Γουλβς έδειξε πως παρά την αλλαγή προπονητή, παραμένει άκρως υπολογίσιμη. Και αφού αναφερθήκαμε σε προπονητές, είχαμε και κάποιες αποφάσεις μέσα στη σεζόν που σήκωσαν συζήτηση. Οι απομακρύνσεις των Μαρσέλο Μπιέλσα και Σον Ντάις δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες. Η Λιντς πέτυχε τον στόχο της, η Μπέρνλι αποχαιρέτησε και βάσει του ποδοσφαίρου που έπαιζε, δύσκολα θα στεναχωρηθούν πολλοί με αυτή την εξέλιξη. Ορισμένες ομάδες δεν απασχόλησαν τόσο έχοντας μεγάλα σκαμπανεβάσματα στη διάρκεια της σεζόν (πχ Άστον Βίλα και Σαουθάμπτον), ενώ άλλες ήταν σταθερά κακές. Η Νόριτς ήταν η χειρότερη με διαφορά, η Γουότφορντ από κοντά.
Καλύτερος παίκτης
Μοχάμεντ Σαλάχ ή Κέβιν Ντε Μπρόινε; Αυτό είναι το ερώτημα. Η απάντηση δίνεται εύκολα για έναν απλό λόγο. Όταν βγαίνεις πρώτος σκόρερ και ταυτόχρονα πρώτος σε ασίστ σε ένα πρωτάθλημα, δεν γίνεται να μην είσαι και ο καλύτερος παίκτης. Γι’ αυτό το άξιζε πέρυσι ο Χάρι Κέιν (και δεν πήρε το σχετικό βραβείο), γι’ αυτό το αξίζει φέτος ο Σαλάχ. Μπορεί ο Βέλγος να τελείωσε εντυπωσιακά τη σεζόν και να κατέκτησε τον τίτλο, αλλά και ο Αιγύπτιος ήταν εκπληκτικός στο πρώτο μισό. Επίσης, πρέπει να συνυπολογιστεί ότι είχε το Copa Africa. Εκεί όχι μόνο έπαιξε επιπλέον ματς, αλλά και αρκετές παρατάσεις με αποτέλεσμα να γυρίσει εξουθενωμένος.
Καλύτερος νέος παίκτης
Οι Άγγλοι σε αυτή την κατηγορία βάζουν συνήθως και παίκτες ελαφρώς μεγαλύτερους. Κάπως έτσι στη λίστα φέτος βρίσκονταν οι Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ και Μέισον Μάουντ. Σηκώνει μεγάλη συζήτηση το πώς δεν ψηφίστηκε ένας εκ των δύο, αλλά ο Φιλ Φόντεν. Εμείς θα πάμε με παίκτες έως 21 ετών. Ο εξαιρετικά ταλαντούχος μεσοεπιθετικός της Μάντσεστερ Σίτι είχε φέτος σε 28 ματς εννιά γκολ και πέντε ασίστ. Ο Μπουκαγιό Σακά της Άρσεναλ είχε σε 38 αγώνες 11 γκολ και επτά ασίστ. Και κάτι ακόμα, στα 20 του βγήκε μπροστά και εξελίχθηκε σε ηγέτης. Σε μία ομάδα με πολλά προβλήματα, όχι απλά ξεχώρισε, αλλά έκανε τη διαφορά. Γι’ αυτό έχει την ψήφο μας.
Καλύτερος προπονητής
Η συζήτηση θα περιστραφεί ανάμεσα στους δύο κορυφαίους στον κόσμο. Αλλά πριν πάμε εκεί, ας γίνει μία αναφορά σε κάποιους που το αξίζουν. Ο Αντόνιο Κόντε μεταμόρφωσε την Τότεναμ, ο Ντέιβιντ Μόγιες παρουσίασε ξανά μία άκρως ανταγωνιστική Γουέστ Χαμ, ο Έντι Χάου έκανε εκπληκτική δουλειά στη Νιούκαστλ και ο Γκρέιαμ Πότερ εντυπωσίασε με την Μπράιτον. Προσθέστε και τον Πατρίκ Βιεϊρά που άλλαξε εντελώς το στυλ ποδοσφαίρου της Κρίσταλ Πάλας με επιτυχία. Ωστόσο, οι Πεπ Γκουαρντιόλα και Γιούργκεν Κλοπ είναι σε άλλο επίπεδο. Από τη στιγμή που μιλάμε για τον καλύτερο προπονητή της Premier League, αυτός είναι ο Ισπανός καθώς εκείνος πανηγύρισε στο φινάλε. Έστω και εάν είναι πιο εντυπωσιακό αυτό που έχει κάνει συνολικά ο Γερμανός φέτος (δύο τίτλοι, τελικός Champions League και 92 βαθμοί στο πρωτάθλημα).
Καλύτερη και χειρότερη ενδεκάδα της Premier League
Πάντα κάποιος θα αδικηθεί. Δεν γίνεται να μπουν όλοι. Πρώτα η ενδεκάδα και μετά οι εξηγήσεις: Άλισον Μπέκερ (Λίβερπουλ), Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ (Λίβερπουλ), Βίρτζιλ Φαν Ντάικ (Λίβερπουλ), Ρούμπεν Ντίας (Μάντσεστερ Σίτι), Ζοάο Κανσέλο (Μάντσεστερ Σίτι), Ρόντρι (Μάντσεστερ Σίτι), Μέισον Μάουντ (Τσέλσι), Κέβιν Ντε Μπρόινε (Μάντσεστερ Σίτι), Μοχάμεντ Σαλάχ (Λίβερπουλ), Χιουνγκ-Μιν Σον (Τότεναμ), Χάρι Κέιν (Τότεναμ).
Ποιοι κόπηκαν ενώ θα μπορούσαν να είναι; Αρχικά ο Έντερσον γιατί ο Άλισον ήταν πιο καθοριστικός για την ομάδα του. Εξαιρετικός ο Τζάροντ Μπόουεν, αλλά δεν χωρούσε, τρομερός ο Ντέκλαν Ράις, αλλά ο Ρόντρι έβαλε γκολ που χάρισαν το πρωτάθλημα στη Σίτι (με Άρσεναλ εκτός και Άστον Βίλα εντός). Ακόμη, ο Μάουντ επιλέχθηκε έναντι του Μπερνάρντο Σίλβα κυρίως λόγω αριθμών. Ο Πορτογάλος ήταν φανταστικός ως ένα σημείο της σεζόν, αλλά στη συνέχεια κάπου τον έμπλεξε και ο Γκιουαρντιόλα βάζοντάς τον φορ.
Πάμε και στη χειρότερη ενδεκάδα της φετινής Premier League; Να τονιστεί ότι δεν μπαίνουν οι χειρότεροι παίκτες της σεζόν. Γιατί θα είχαμε τότε μία ενδεκάδα μόνο με αυτούς από τις ομάδες που υποβιβάστηκαν. Βάζουμε αυτούς που έκαναν τη χειρότερη σεζόν συγκριτικά με τις απαιτήσεις που υπήρχαν. Επομένως είναι οι εξής: Ιλάν Μελιέ (Λιντς), Άαρον Γουάν-Μπισάκα (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Χάρι Μαγκουάιρ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Μάικλ Κιν (Έβερτον), Νούνο Ταβάρες (Άρσεναλ), Άλαν (Έβερτον), Ντόνι φαν ντε Μπεκ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ/Έβερτον), Ντέλε Άλι (Τότεναμ/Έβερτον), Μάρκους Ράσφορντ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Τζακ Γκρίλις (Μάντσεστερ Σίτι), Ρομέλου Λουκάκου (Τσέλσι).
Ο πιο βελτιωμένος παίκτης
Σεζόν καριέρας έκανε ο Τζάροντ Μπόουεν. Θεαματική η εξέλιξη που είχε ο Μπουκαγιό Σακά. Ο Τάιρικ Μίτσελ έδειξε πως είναι έτοιμος για μεταγραφή. Ωστόσο, εάν σκεφτεί την περσινή σεζόν και τη φετινή του Κόνορ Γκάλαχερ, η βελτίωσή του ήταν μεγαλύτερη όλων των υπόλοιπων. Δεν ήταν μόνο τα οκτώ γκολ και οι τρεις ασίστ, αλλά η γενικότερη παρουσία του. Άλλη ομάδα παρουσιαζόταν με αυτόν η Κρίσταλ Πάλας. Μαζί με τον Γουιλφρίντ Ζαχά έκαναν σχεδόν τα πάντα στο μεσοεπιθετικό σκέλος και κάπως έτσι κλήθηκε στην εθνική Αγγλίας. Ταυτόχρονα μάλλον κέρδισε μία θέση στο ρόστερ της Τσέλσι για τη νέα χρονιά.
Καλύτερη και χειρότερη μεταγραφή
Το οξύμωρο τη φετινή σεζόν είναι πως οι καλύτερες μεταγραφές έγιναν Ιανουάριο. Λουίς Ντίας, Ντέγιαν Κουλουσέφσκι, Κρίστιαν Έρικσεν και Νταν Μπερν πήγαν στις ομάδες τους και τις άλλαξαν. Ωστόσο, δεδομένου πως έκαναν μισή σεζόν, δεν μπορούμε να επιλέξουμε έναν εξ αυτών. Αποκλείονται ακόμη όσοι ήταν δανεικοί ή όσοι αγοράστηκαν μετά από δανεισμό. Κάπως έτσι το δίλημμα είναι ανάμεσα σε δύο. Μαρκ Κουκουρέγια και Ζοσέ Σα. Εάν σκεφτεί κανείς τα ποσά που δόθηκαν και την προσφορά τους, αμφότεροι αποτέλεσαν εξαιρετικές επιλογές. Διαλέγουμε τον αριστερό μπακ της Μπράιτον γιατί όχι απλά ήταν καθοριστικός για την ομάδα του, αλλά έφτασε να ασχοληθεί μαζί του η Μάντσεστερ Σίτι. Κάτι δείχνει αυτό.
Για τη χειρότερη μεταγραφή το βασικότερο κριτήριο είναι η προσφορά αναλογικά με τα χρήματα που δόθηκαν. Σε αυτή τη λογική νικητής είναι ο Ρομέλου Λουκάκου. Η Τσέλσι έσπασε το ρεκόρ της, προσέφερε σχεδόν 100.000.000 λίρες και ο Βέλγος έφτασε να μην είναι καν βασικός. Δεν κατάφερε καν να πιάσει διψήφιο αριθμό τερμάτων, ενώ το αποκορύφωμα ήταν κάποιες δηλώσεις του στη διάρκεια της σεζόν. Σε αυτές άδειαζε την ομάδα του και έλεγε πως θέλει να γυρίσει στην Ίντερ. Πόσο χειρότερα μπορούσε να πάει η πρώτη του σεζόν μετά την επιστροφή του στο Λονδίνο;
Η απογοήτευση της χρονιάς
Για το τέλος αφήσαμε την απογοήτευση της σεζόν. Αφού σε προσωπικό επίπεδο αναφερθήκαμε προηγουμένως στον Λουκάκου, ας πάμε στην ομάδα που παρουσιάστηκε περισσότερο από κάθε άλλη κατώτερη των προσδοκιών. Δεν είναι άλλη από την Έβερτον. Με τέτοιο μπάτζετ και κάποιους αρκετά καλούς παίκτες, ήταν αδιανόητο το πόσο λάθος πήγαν τα πράγματα. Μπορεί να σώθηκε την τελευταία εβδομάδα, αλλά αυτό δεν είναι για να το πανηγυρίζει. Αποφεύχθηκε η καταστροφή, αλλά ο στόχος άλλος ήταν. Εφιαλτική η σεζόν για εκείνη και τους οπαδούς της.