Σύμφωνοι, το πρωτάθλημα είχε τελειώσει από πολύ νωρίς. Φαινόταν πως δεν το χάνει η Λίβερπουλ με τίποτα. Είχε, πάντως, ενδιαφέρον η Premier League και ο λόγος είναι πως μέχρι το φινάλε παίζονταν πολλά για το Champions League, το Europa League και τον υποβιβασμό.
Κάθε χρόνο κάνουμε έναν απολογισμό του τι είδαμε στην Premier League. Για τη γενική εικόνα, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η Λίβερπουλ έμοιαζε με μηχανή που δεν μπορούσε να τη σταματήσει κανείς. Η Μάντσεστερ Σίτι δεν άντεχε να κάνει άλλη αλάνθαστη χρονιά και από τη στιγμή που τραυματίστηκε σοβαρά ο Λαπόρτ κατέρρευσε. Πολλά τα λάθη με αποτέλεσμα να ανοίξει η διαφορά. Η εντυπωσιακή Λέστερ επιβεβαίωσε ότι είναι κλασική ομάδα Μπρένταν Ρότζερς. Ενός καλού προπονητή που φτάνει ως την πηγή και νερό δεν πίνει. Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν συμπαθητικές με τη δεύτερη να αλλάζει εντελώς μετά την έλευση του Μπρούνο Φερνάντες.
Απογοήτευσε βάσει όσων περιμέναμε στην αρχή της σεζόν η Τότεναμ, ενώ ακόμη χειρότερη ήταν η Άρσεναλ. Στις απογοητεύσεις μπαίνει και η Έβερτον. Σταθερή και πάλι η Γουλβς, ευχάριστη έκπληξη η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ που μοιάζει με νέα… Γουλβς. Τριάδα στην άμυνα, σφιχτή πίσω, αλλά με μία διαφορά, έχει αγγλική φιλοσοφία στον τρόπο που αναπτύσσεται.
Από εκεί και πέρα, οι περισσότερες ομάδες κινήθηκαν στη μετριότητα. Η Νόριτς με το που έσβησε ο Πούκι, εξαφανίστηκε, η Γουότφορντ πλήρωσε το έγκλημα της διοίκησής της να απολύσει δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε τον Νάιτζελ Πίρσον και η Μπόρνμουθ τους πολλούς τραυματισμούς. Δουλεμένη ομάδα τα «κεράσια», αλλά τους έτυχαν πολλά φέτος. Η Άστον Βίλα για παράδειγμα ήταν πολύ χειρότερη, αλλά στάθηκε τυχερή.
Ομάδες τύπου Κρίσταλ Πάλας και Νιούκαστλ ήταν ο ορισμός της μετριότητας που παραμένει εύκολα, ενώ η Σαουθάμπτον έχοντας έναν εκπληκτικό Ινγκς τερμάτισε σχετικά ψηλά. Εντυπωσιακό το πώς αντέδρασε μετά από εκείνο το 9-0 επί της Λέστερ. Στα ματς που ακολούθησαν μάζεψε δύο περισσότερους βαθμούς από τις «αλεπούδες»!
Καλύτερος παίκτης
Οι Άγγλοι δημοσιογράφοι έβγαλαν τον Τζόρνταν Χέντερσον. Γενικά Άγγλο επιλέγουν πάντα. Πέρυσι είχαν βγάλει τον Ραχίμ Στέρλινγκ, όταν ο Φαν Ντάικ έκανε απίστευτη χρονιά. Προσωπικά διαφωνώ. Όντως ο Χέντερσον ήταν κομβικός για τη Λίβερπουλ. Όχι μόνο στον τρόπο παιχνιδιού, αλλά και στο winning mentality που είχε συνολικά η ομάδα. Είναι μεγάλη η διαφορά στο ποσοστό νικών της Λίβερπουλ φέτος με τον αρχηγό της και χωρίς αυτόν. Ωστόσο, ο Ντε Μπρόινε ήταν εντυπωσιακός. Έπιασε το ρεκόρ του Ανρί με τις 20 ασίστ, είχε 13 γκολ και έδειξε πως στη θέση του είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Όλα αυτά, μάλιστα, σε μία ομάδα που φέτος λειτουργούσε χειρότερα. Δεν είναι εύκολο.
Καλύτερος νεαρός παίκτης
Ο Μέισον Γκρίνγουντ έκανε το ξεπέταγμά του και στη μετά καραντίνας εποχή κέρδισε τις εντυπώσεις σε μία γενικά ανεβασμένη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Μαξ Άαρονς της Νόριτς μπήκε στο μπλοκάκι αρκετών ομάδων, ενώ για δεύτερη σεζόν οι Μέισον Μάουντ (Τσέλσι) και Φιλ Φόντεν (Μάντσεστερ Σίτι) έδειξαν πως θα απασχολήσουν αρκετά τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρονλντ είναι τόσο καλός που μοιάζει να μην έχει αντίπαλο. Το δεξί μπακ της Λίβερπουλ έδωσε 13 ασίστ, έσπασε το δικό του περσινό ρεκόρ και ήταν ο δεύτερος στη σχετική κατάταξη πίσω από τον Ντε Μπρόινε. Στα 21 του χρόνια είναι ο καλύτερος στη θέση του στον κόσμο και μαζί με τον Άντριου Ρόμπερτσον έχουν βοηθήσει τη Λίβερπουλ να παρουσιάσει ένα διαφορετικό στυλ ποδοσφαίρου.
Καλύτερος προπονητής
Θα ήταν αδιανόητο να μη βάλουμε τον Γιούργκεν Κλοπ. Η Λίβερπουλ έκανε σχεδόν την τέλεια χρονιά μέχρι την καραντίνα. Στη συνέχεια χαλάρωσε. Πολύ λογικό και ενδεχομένως και κίνηση τακτικής για να μην επιβαρυνθούν οι παίκτες της εν όψει της επόμενης -ιδιαίτερης- σεζόν. Καλή δουλειά από τον Μπρένταν Ρότζερς, που τα χάλασε στο τέλος, ενώ και ο Νούνο Εσπίριτο Σάντο έδειξε για δεύτερη σερί σεζόν πως είναι ένας πολύ καλός κόουτς. Εάν δεν υπήρχε ο Κλοπ, πάντως, το βραβείο θα πήγαινε στον Κρις Γουάιλντερ. Ανέβασε τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ στην Premier League, την κράτησε με άνεση στην κατηγορία και διεκδίκησε ακόμη και το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Και όλα αυτά χωρίς τρελό μπάτζετ.
Καλύτερη και χειρότερη ενδεκάδα της Premier League
Όλοι οι καλοί δεν χωράνε… Έντεκα πρέπει να διαλέξουμε και κάποιοι αναγκαστικά θα μείνουν έξω. Καλή σεζόν έκανε ο Μοχάμεντ Σαλάχ, για παράδειγμα, αλλά έχει κάνει και καλύτερες. Το ίδιο ισχύει και για τον Ραχίμ Στέρλινγκ. Στο τέλος ανέβηκε λίγο και έφτασε στα 20 γκολ. Για να κάνετε τη σύγκριση, ο Στέρλινγκ είχε συμμετοχή σε 24 γκολ (20-4) και ο Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ σε ένα παραπάνω (22-3). Βγήκε μαζί με τους Βάρντι και Ινγκς πρώτος σκόρερ παίζοντας σε πολύ χειρότερη ομάδα και πολλές φορές εκτός θέσης. Τον είδαμε αρκετά στα πλάγια, αλλά και πάλι διασώθηκε. Ραούλ Χιμένες, Ντιν Χέντερσον, Μπεν Μι, Τζον Ίγκαν είχαν επίσης πολύ καλή σεζόν, αλλά δεν χωρούν. Μεγαλύτερη αδικία είναι που δεν υπάρχει χώρος για τον εκπληκτικό Ντάνι Ινγκς που έσωσε σχεδόν μόνος του τη Σαουθάμπτον.
Ιδού η ενδεκάδα: Νικ Πόουπ (Μπέρνλι), Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ (Λίβερπουλ), Βίρτζιλ Φαν Ντάικ (Λίβερπουλ), Τσαγκλάρ Σογιουντσού (Λέστερ), Άντριου Ρόμπερτσον (Λίβερπουλ), Τζόρνταν Χέντερσον (Λίβερπουλ), Κέβιν Ντε Μπρόινε (Μάντσεστερ Σίτι), Μπρούνο Φερνάντες (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Σαντιό Μανέ (Λίβερπουλ), Πιέρ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ (Άρσεναλ), Τζέιμι Βάρντι (Λέστερ).
Ας πάμε και στους χειρότερους. Εδώ δεν βάζουμε αυτούς που ήταν οι χειρότεροι παίκτες σε όλη τη σεζόν. Αλλιώς θα ήταν μόνο ποδοσφαιριστές των ουραγών. Το θέμα ήταν τι απαιτήσεις υπήρχαν. Επομένως πάμε με τους εξής: Νταβίντ Ντε Χέα (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), Σερζ Οριέ (Τότεναμ), Νταβίντ Λουίζ (Άρσεναλ), Σκοντράν Μουστάφι (Άρσεναλ), Γιαν Βερτόνχεν (Τότεναμ), Ντάνι Ντρίνκγουοτερ (Μπέρνλι/Άστον Βίλα), Τανγκί Εντομπελέ (Τότεναμ), Γκίλφι Σίγκουρντσον (Έβερτον), Βίκτορ Καμαράσα (Κρίσταλ Πάλας), Νικολά Πεπέ (Άρσεναλ), Ζοέλινγκτον (Νιούκαστλ). Η αλήθεια είναι πως χωρούσαν πολλοί ακόμη. Από τον Ρομπέρτο και τον Τζέσε Λίνγκαρντ (αν και τι απαιτήσεις υπάρχουν πια), έως τους Ράιαν Φρέιζερ, Θίο Γουόλκοτ, Μεσούτ Εζίλ, Πάμπλο Φορνάλς και Μόισε Κιν. Εάν ολοκλήρωνε τη σεζόν με την Τότεναμ ο Κρίστιαν Έρικσεν, θα ήταν δεδομένα στην ενδεκάδα.
Ο πιο βελτιωμένος παίκτης
Υπάρχουν χρονιές που δεν είναι εύκολο να διαλέξεις. Φέτος, όμως, νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο. Ντάνι Ινγκς… Τι παραπάνω να έκανε; Από τη στιγμή που κατάφερε να βγάλει μία χρονιά χωρίς τραυματισμούς, έδειξε την ποιότητά του. Σεζόν καριέρας η φετινή. Σημείωσε 22 γκολ και ήταν στην κορυφή του πίνακα των σκόρερ (μαζί με Ομπαμεγιάνγκ και Βάρντι) παίζοντας σε μία μέτρια ομάδα. Χωρίς αυτόν οι «Άγιοι» θα είχαν μπλέξει σε περιπέτειες. Από εκεί και πέρα, Μπεν Τσίλγουελ, Ανταμά Τραορέ και Τζέιμς Μάντισον έκαναν το step up, όπως και ο Νικ Πόουπ.
Καλύτερη και χειρότερη μεταγραφή
Φέτος είναι και εδώ τα πράγματα ξεκάθαρα. Άλλες χρονιές δεν είναι εύκολο να βρεις ποιος ήταν εκείνος που ήρθε στο Νησί και έκανε αμέσως τη διαφορά. Μπρούνο Φερνάντες ο κύριος. Κατευθείαν εκεί πάει το μυαλό του οποιουδήποτε. Ναι, πήγε τον Ιανουάριο, αλλά χωρίς αυτόν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα πετύχαινε τον στόχο της. Τον απέκτησε, την άλλαξε τελείως και από εκεί που ήταν μία ομάδα που ζοριζόταν πολύ δημιουργικά, «λύθηκε». Έβαλε αρκετά γκολ λόγω των πέναλτι που εκτέλεσε, αλλά το θέμα είναι ότι με την έλευσή του απελευθερώθηκαν και οι Αντονί Μαρσιάλ, Μάρκους Ράσφορντ και Μέισον Γκρίνγουντ.
Για τη χειρότερη μεταγραφή της φετινής Premier League το κριτήριο είναι το ποσό που δόθηκε. Ουσιαστικά καλούμαστε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δύο. Τανγκί Εντομπελέ και Νικολά Πεπέ. Η Τότεναμ έδωσε ένα 60άρι για τον πρώτο και η Άρσεναλ ένα 80άρι για τον δεύτερο. Ασύλληπτα ποσά σχετικά με αυτά που προσέφεραν. Ειδικά ο Πεπέ είχε γίνει και σίριαλ με αρκετές ομάδες να ενδιαφέρονται. Θα πάμε, όμως, με Εντομπελέ ως χειρότερη μεταγραφή. Απογοήτευσε πλήρως ο Γάλλος. Πάμπλο Φορνάλς, Ζοέλινγκτον, Γουέσλεϊ, Ντάνι Γουέλμπεκ, Τσε Άνταμς, Πάτρικ Κρουτόνε και Νταβίντ Λουίζ ήταν σε αυτούς που εξέθεσαν την ομάδα που πήγαν.
Η απογοήτευση της χρονιάς
Στην αρχή της σεζόν νομίζω ότι κανείς δεν θα φανταζόταν πως θα μείνει εκτός τετράδας η Τότεναμ. Τελικά με δυσκολία βγήκε στην Ευρώπη. Υπάρχει, βέβαια, και μεγαλύτερη απογοήτευση και είναι φυσικά η Άρσεναλ. Στην 8η θέση τερμάτισε επιβεβαιώνοντας τα όσα λέγαμε από πέρυσι για τον Ουνάι Έμερι. Δεν κολλούσε ο Ισπανός με τους «κανονιέρηδες». Απογοήτευση και η Έβερτον, όπως για μία ακόμη χρονιά και η Γουέστ Χαμ. Μας έχει συνηθίσει σε αυτά η τελευταία.