Σχεδόν ένας μήνας έχει περάσει από το τέλος του Μουντιάλ, αλλά ήρθε η Premier League για να μας… σώσει. Είτε είναι για κάποιους το κορυφαίο πρωτάθλημα είτε όχι, αναμένεται να έχει φέτος μεγάλο ενδιαφέρον.
Για δεύτερη χρονιά στη σειρά θα ξεκινήσει Παρασκευή, αλλά για πρώτη φορά θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μεταγραφές πριν τη σέντρα. Κάθε χρόνο όταν έγραφα το αντίστοιχο κείμενο, το ερωτηματικό ήταν τι θα κάνουν οι ομάδες στο φινάλε των μεταγραφών και αν θα έκλειναν τα κενά στο ρόστερ τους.
Πλέον τα δεδομένα τα ξέρουμε. Κάποιοι διόρθωσαν τις αδυναμίες τους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Λίβερπουλ, άλλοι -όπως η Τότεναμ- όχι. Συνήθως τα λάθη πληρώνονται. Βγαίνουν στην πορεία σε έναν μαραθώνιο 38 αγωνιστικών.
Όσο για τους 20 μονομάχους; Η εξάδα δύσκολα σπάει και φέτος. Φαίνεται να υπάρχει και σαφές προβάδισμα για το ποιοι θα πάρουν το εισιτήριο για το Champions League. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν ομάδες όπως οι Γουέστ Χαμ, Γουλβς και Φούλαμ. Οι δύο τελευταίες προέρχονται από την Championship, αλλά δεν αναμένεται να κάνουν τους… κομπάρσους. Πάμε να τους πιάσουμε έναν έναν;
Άρσεναλ
Και μόνο που η νέα σεζόν ξεκινά χωρίς τον Αρσέν Βενγκέρ κάνει την Άρσεναλ άκρως ενδιαφέρουσα. Η αλήθεια είναι πως ο κύκλος του Αλσατού είχε κλείσει. Σωστά απομακρύνθηκε, αλλά το θέμα είναι αν θα τα καταφέρει ο επόμενος. Στην Παρί Σεν Ζερμέν δεν ενθουσίασε ο Ουνάι Έμερι. Πηγαίνει σε ένα νέο πρωτάθλημα τώρα και δεδομένα θα χρειαστεί χρόνο. Κρίνοντας και από τις μεταγραφές που έκανε, μάλλον η πρώτη χρονιά θα είναι αναγνωριστική. Θα πρέπει να θεωρηθεί επιτυχία αν πάρει κάποιον τίτλο ή βγάλει την ομάδα του στην τετράδα. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, άλλωστε, και θα κοντραριστεί με κάποιες στρωμένες ομάδες.
Μπορεί ο Ισπανός τεχνικός να προτιμά το 4-3-3, όμως, στα φιλικά έδειξε ότι θα πάει με 4-2-3-1. Βασικός αναμένεται να είναι ο δικός μας Σωκράτης Παπασταθόπουλος δίπλα στον Μουστάφι, ενώ στο ρόστερ υπενθυμίζεται πως βρίσκεται και ο Ντίνος Μαυροπάνος. Το ερωτηματικό είναι το ποιοι θα παίζουν στα πλάγια από τη στιγμή που δεν υπάρχουν τοπ εξτρέμ. Ο Μχιταριάν θέτει υποψηφιότητα για το ένα άκρο, ενώ ο Έμερι έδειξε πως σκέφτεται για τα πλάγια και τον Ομπαμεγιάνγκ -τουλάχιστον κάποιες φορές- ώστε να χωράει στην ενδεκάδα και ο Λακαζέτ. Στα συν του 46χρονου ότι γνωρίζει πως να διαχειριστεί μεσοβδόμαδα το Europa League.
Τι περιμένουμε να δούμε: Την Άρσεναλ στη μετά Βενγκέρ εποχή, αρκεί. Και λίγο τον Τορέιρα.
Το μεγάλο πρόβλημα της τα τελευταία χρόνια ήταν οι προπονητές. Πλήρωνε τις κάκιστες επιλογές των διοικούντων. Από τον Μπίλιτς μέχρι τον Μόγιες. Το αποτέλεσμα ήταν να μην αξιοποιείται κατάλληλα το υλικό παρόλο που ήταν αρκετά καλό. Δεν γίνεται να τερματίζει στη 13η θέση, κάτω από την Μπόρνμουθ πέρυσι έχοντας παίκτες όπως οι Αρναούτοβιτς, Λαντσίνι και Τσιτσαρίτο. Φαίνεται, λοιπόν, πως έστω και με καθυστέρηση το πήραν το μήνυμα οι άνθρωποι της ομάδας και επέλεξαν τον Μαουρίσιο Πελεγκρίνι. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος, αλλά δεν αμφισβητείται πως πρόκειται για κανονικό προπονητή. Με αυτόν η είσοδος στην πρώτη δεκάδα είναι εφικτός στόχος.
Πάμε τώρα και στις μεταγραφές. Η Χαμ δίνει σταθερά πολλά χρήματα. Φέτος το έκανε και πάλι εντυπωσιάζοντας με κάποιες κινήσεις της. Γιαρμολένκο και Φελίπε Άντερσον είναι προσθήκες που προκαλούν αίσθηση. Βάλτε σε αυτές και του Γουίλσιρ. Αν ο Άγγλος είναι υγιής και συνεπής, δεδομένα θα βοηθήσει και εκείνος. Του Φαμπιάνσκι ήταν μία καλή κίνηση ουσίας και κάπως έτσι το ρόστερ δεν έχει τρανταχτές αδυναμίες. Μόνο αρνητικό ο σοβαρός τραυματισμός του Λαντσίνι. Συνεπώς τα «σφυριά» έχουν όλο το πακέτο για να κάνουν μία πολύ καλή σεζόν και να τερματίσουν όσο ψηλότερα γίνεται στη βαθμολογία.
Τι περιμένουμε να δούμε: Όταν υπάρχει ο Αρναούτοβιτς, δεν κοιτάς αλλού. Έχοντας και ως συμπαραστάτες τους Γιαρμολένκο και Τσιτσαρίτο, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο ψηλά θα πάει η Χαμ.
Όταν βλέπεις μία ομάδα να ανεβαίνει στην Premier League, τότε αυτομάτως ο στόχος της είναι η παραμονή την επόμενη σεζόν. Όχι, όμως, όταν αυτή είναι η ομάδα του… Πέδρο Μέντες. Τυπικά δεν ανήκει σε εκείνον, αλλά περνάει όποιον θέλει. Αυτός πήγε πέρυσι τον καλύτερο παίκτη της Championship, Ρούμπεν Νέβες, αυτός έκανε το deal φέτος και για τους Ρούι Πατρίσιο και Ζοάο Μουτίνιο. Εξαιρετικές επιλογές όλοι τους. Αποκτήθηκε ακόμη ο Χιμένες για να υπάρχει μία επιλογή μπροστά, έμεινε ο Μπονατίνι, ενώ με τις ευλογίες του Μέντες «λύκος» έγινε και ο Βινάγκρε.
Με λίγα λόγια, το ρόστερ της για ομάδα που ανεβαίνει είναι πολύ καλό. Κρατήστε και τον Τραορέ, έναν παίκτη που στα καλά του μπορεί να εκθέσει κάθε αμυντικό. Όσο για τον προπονητή της; Είναι ο άλλοτε βοηθός του Ζεσουάλδο Φερέιρα, Νούνο Επίριτο. Δεν χρειάζεται να ρωτήσετε ποιον ατζέντη έχει… Και θα μου πείτε, γιατί επιμένω με τον Μέντες; Πολύ απλά γιατί ακόμη και εάν κάτι στραβώσει, τον Ιανουάριο ο Πορτογάλος μάνατζερ θα φροντίσει να φέρει ό,τι χρειάζεται για να σωθεί η ομάδα. Πέρυσι έκανε περίπατο στην Championship, το σήκωσε και δείχνει σε καλύτερη μοίρα από Φούλαμ, Κάρντιφ και όχι μόνο. Γι’ αυτό και η παραμονή είναι απλά το μίνιμουμ, ο μεγαλύτερος στόχος είναι το καλό πλασάρισμα.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τον Ρούμπεν Νέβες. Έκανε παπάδες πέρυσι. Αν το κάνει και στην Premier League, η μεταγραφή δεν θα αργήσει να έρθει.
Πέρυσι σώθηκε με σχετική άνεση. Θα ήθελε να κάνει και φέτος το ίδιο. Στη θεωρία μπορεί, στην πράξη θα φανεί και αυτό γιατί ο ανταγωνισμός φαίνεται να έχει μεγαλώσει. Την ίδια στιγμή εκείνη δεν έκανε το κάτι παραπάνω μεταγραφικά. Ο Φόστερ ήταν μία έξυπνη και φθηνή λύση, αλλά από εκεί και πέρα οι περισσότεροι παίκτες είναι στοιχήματα. Ο Χάβι Γκράθια συνειδητοποίησε ότι αμυντικά η ομάδα του είχε θέμα, έκανε προσθήκες εκεί και μένει να φανεί εάν θα του βγουν. Αν δεν τους… πετύχει, θα έχει θέμα. Σημαντική η παραμονή του Ντεουλοφέου, ο οποίος μπορεί με τις επινοήσεις του και την έκρηξή του να προκαλέσει προβλήματα σε κάθε αντίπαλη άμυνα.
Από εκεί και πέρα, σταθερές υπάρχουν. Ντίνι, Περέιρα, Ντουκουρέ, Γιάνματ και Καπού είναι επίσης σε αυτές. Εάν καταφέρει και ο Χιουζ να κάνει το παραπάνω βήμα, είναι σε καλό δρόμο. Το μόνο που θα μένει, είναι το πώς θα καλυφθεί το κενό του Ριτσάρλισον και αν ο Σέμα είναι ο κατάλληλος να τον διαδεχτέι. Για να τα λέμε όλα, όμως, και ο Βραζιλιάνος μετά τη φυγή του Μάρκο Σίλβα πέρυσι κάπου εξαφανίστηκε. Απλά πολλές ομάδες έπεφταν πάνω του ούτως ή άλλως και έτσι Σακσές και Άμραμπατ ήταν πιο εύκολο να δράσουν.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τα μαγικά του Ντεουλοφέου και τον Ντίνι να τα… παστελώνει και να πανηγυρίζει ακόμη και προκαλώντας αντιπάλους και οπαδούς.
Η περσινή σεζόν ήταν κάκιστη. Ναι, τερμάτισε όγδοη, αλλά οποιαδήποτε θέση κάτω από την έβδομη δεν συνιστά επιτυχία για την Έβερτον. Ειδικά όταν την προσπερνούν ομάδες όπως η Μπέρνλι με αισθητά μικρότερο μπάτζετ. Εκτός αυτού, τα «ζαχαρωτά» δεν είχαν ταυτότητα και αυτό οφειλόταν στον Ρόναλντ Κούμαν. Το λάθος έχει διορθωθεί. Προσελήφθη κανονικός προπονητής. Δεν είναι αρκετό από μόνο του, αλλά ο Μάρκο Σίλβα θα βοηθήσει τους Μέρσεϊσαϊντερς και θα βελτιώσει παίκτες που πέρυσι δεν τράβηξαν καθόλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Σίγκουρντσον. Αν βρει ρόλο, θα πάρει την ομάδα πάνω του. Κενά υπάρχουν, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και παίκτες όπως οι Γουόλκοτ, Γκουέιγ και Πίκφορντ. Σε κομβική μονάδα μπορεί να εξελιχθεί και ο Σναϊντερλίν, αν αναστηθεί.
Από εκεί και πέρα, ο Ντιν είναι μία φθηνή κίνηση και ο Ριτσάρλισον παιδί του Σίλβα. Όσο ήταν ο Πορτογάλος στη Γουότφορντ πέρυσι, ο Βραζιλιάνος έκανε τρομερά πράγματα. Αξίζει να σημειωθεί πως τα «ζαχαρωτά» έκαναν εντυπωσιακό ντεμαράζ στο παρά πέντε των μεταγραφών. Ο Μίνα ήταν μία εξαιρετική επιλογή στα στόπερ και απαραίτητος λόγω όσων υπήρχαν, ενώ ο Μπερνάρντ χρειαζόταν γιατί ψηλά οι λύσεις ήταν ελάχιστες. Όσο για τον στόχο, δεν είναι άλλος από την 7η θέση. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά μετά τις τελευταίες προσθήκες, η Έβερον έχει το προβάδισμα.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τον Ριτσάρλισον να κάνει ανάλογες εμφανίσεις με το ξεκίνημα της περσινής σεζόν. Ο Μίνα πίσω θα κάνει τη διαφορά, ενώ ο Μπερνάρντ δύσκολα θα περάσει απαρατήρητος.
Πριν από λίγα χρόνια ο Νιλ Γουόρνοκ ανέβαζε την ΚΠΡ. Κατάφερε μάλιστα να την κρατήσει στην κατηγορία την πρώτη χρονιά. Αυτός είναι ο στόχος και για την Κάρντιφ, η οποία στη μία και μοναδική της σεζόν στην Premier League, προ τετραετίας, υποβιβάστηκε. Φέτος θα προσπαθήσουν οι Ουαλοί να μην έχουν τα ίδια. Εύκολο δεν είναι όμως. Μπαίνουν στη μάχη ως εκ των φαβορί για τον υποβιβασμό. Διαθέτουν, πάντως, έναν έμπειρο τεχνικό. Παλιομοδίτη, αλλά και ρέκορντμαν, αφού κανένας άλλος δεν έχει πανηγυρίσει οκτώ ανόδους, όπως εκείνος.
Κοιτώντας το ρόστερ της Κάρντιφ, καταλαβαίνεις πως είναι ομάδα που προέρχεται από την Championship. Από την προηγούμενη φορά που έπαιξε στην Premier League έχει μείνει μόνο ο Γκούναρσον. Υπάρχουν παίκτες που ξέρουν την κατηγορία όπως οι Μπένετ, Πίλκινγκτον, πουλέν μου όταν πρωτοανέβηκε η Νόριτς, και Χόιλετ. Ο τελευταίος έκανε και καλή σεζόν πέρυσι. Ιδιαίτερα ταλέντα δεν θα βρει κανείς, ενώ δεν έχουν γίνει και μεταγραφές που προκαλούν αίσθηση. Όλοι όσοι αποκτήθηκαν, έπαιζαν σε μικρότερες κατηγορίες. Στα συν της Κάρντιφ είναι η ομοιογένειά της και το πόσο πιστεύει ο προπονητής στους παίκτες του. Τα μείον, όμως, είναι πολλά. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι δεν πιστεύουν απλά ότι θα πέσει, αλλά ότι θα τερματίσει και τελευταία.
Τι περιμένουμε να δούμε: Την επιστροφή του Τζούνιορ Χόιλετ στην Premier League. Υπενθυμίζεται πως στα ξεκινήματά του στην Μπλάκμπερν είχε βρεθεί μία ανάσα από την Άρσεναλ.
Τα προηγούμενα χρόνια έκανε μεγάλες μεταγραφές, αλλά και περίεργες επιλογές προπονητών. Γι’ αυτό συνήθως δεν πήγαινε τόσο καλά αναλογικά με το ρόστερ που είχε. Φέτος δεν επένδυσε ούτε χρήματα. Έμεινε πιστή, όμως στο θέμα του κόουτς. Θα ξεκινήσει τη νέα σεζόν με τον Ρόι Χόντσον. Έμπειρος μεν, με απαρχαιωμένες τακτικές δε. Στόχος, όπως είπε ξεκάθαρα στην προετοιμασία, η σωτηρία. Η Πάλας από τη στιγμή που ανέβηκε δεν έχει τερματίσει ποτέ κάτω από τη 15η θέση. Ίσως φέτος να συμβεί αυτό πάντως. Το ρόστερ έχει αδυναμίες, ενώ η ενίσχυση δεν ήρθε. Μοναδικός λόγος για να πανηγυρίζουν οι οπαδοί της; Ότι έμεινε ο Ζαχά. Το αν θα έχει επηρεαστεί από τη μεταγραφολογία, θα φανεί.
Οι αποχωρήσεις των Καμπάιγ και Λόφτους-Τσικ είναι σημαντικές, αλλά τα κενά φρόντισαν να καλυφθούν. Ο Κουγιατέ, που αποκτήθηκε, είναι πολύτιμη μονάδα, ενώ ο Μάιερ στα χαρτιά αποτελεί την καλύτερη φετινή μεταγραφή των Λονδρέζων. Παίκτες όπως οι Νταν (έστω και αν προέρχεται από τραυματισμό), Σακό, Φαν Άανχολτ, Μιλιβόγεβιτς είναι καλοί για την κατηγορία, αλλά θα χρειαστεί και η βοήθεια άλλων. Θα πρέπει οι Πάντσεον και Τάουνσεντ να είναι πιο ουσιαστικοί, ο Γουίκχαμ να δώσει μερικές λύσεις, να βγει η επιλογή του Γκουάιτα και κυρίως να συνέλθει ο Μπεντέκε. Αλλιώς προβλέπονται αρκετά χαμηλές πτήσεις για τους «αετούς».
Τι περιμένουμε να δούμε: Την -πιθανότατα- τελευταία σεζόν του Ζαχά με την Πάλας. Λογικά θα κάνει ξανά τη διαφορά και η μεταγραφή θα έρθει το επόμενο καλοκαίρι.
Για κάποιους είναι από τα φαβορί να απολυθεί πρώτος ο Κλοντ Πιέλ. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι έκανε καλή δουλειά και στη Σαουθάμπτον και πέρυσι στη Λέστερ. Οι απαιτήσεις, βέβαια, είναι υψηλές. Στόχος η πρώτη δεκάδα. Μπορεί να το πετύχει με το ρόστερ που έχει αρκεί να του βγει ο Ρασίντ Γκεζάλ. Δεν θα είναι εύκολο να καλυφθεί το κενό του Ριγιάντ Μαχρέζ. Ο Αλγερινός ήταν και πέρυσι ο καλύτερος παίκτης των «αλεπούδων», οι οποίες θα κληθούν να βρουν τρόπο να καλύψουν τα 12 γκολ και τις 11 ασίστ του 27χρονου. Τουλάχιστον έμειναν οι Τζέιμι Βάρντι και Κάσπερ Σμάιχελ.
Σε σχέση με πέρυσι, αυτό που πρέπει να βελτιώσει η Λέστερ είναι την άμυνά της. Δέχτηκε 60 γκολ, περισσότερα από τις Σουόνσι και Γουέστ Μπρομ που υποβιβάστηκαν. Οι κινήσεις που έγιναν είναι σωστές. Αποκτήθηκαν για το κέντρο της άμυνας οι Εβανς και Σογιουντσού και Μπένκοβιτς, ενώ για δεξιά ο Ρικάρντο Περέιρα. Κλειδί για να πάνε όλα καλά στα μετόπισθεν και η παραμονή του Μαγκουάιερ. Έγινε και μία προσθήκη με φόντο το μέλλον με τη μεταγραφή του Μάντισον. Βλέποντας κανείς το ρόστερ αντιλαμβάνεται ότι τρανταχτές αδυναμίες δεν υπάρχουν, αρκεί να βγει ο Γκεζάλ. Όλα τα λεφτά είναι το τι θα κάνει ο Αλγερινός, ο οποίος πέρυσι είχε μόνο δύο γκολ και τέσσερις ασίστ σε 26 ματς πρωταθλήματος.
Τι περιμένουμε να δούμε: Όπως καταλάβατε, τον Γκεζάλ. Πέρα από τον Αλγερινό, το ντουέτο των Μαγκουάιερ και Έβανς. Εάν ο δεύτερος είναι υγιής, τότε θα συνθέσουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα στόπερ της Premier League.
Έχει αλλάξει επίπεδο και φαίνεται ακόμα και στα πιο απλά πράγματα. Κράτησε όλους τους σταρ της και έκανε μεταγραφές από το πάνω ράφι. Άλλα χρόνια πάλευε να πάρει παίκτες, τους είχε κλεισμένους και στο τέλος τους έχανε. Τώρα έκλεισε τους πρώτους της στόχους. Ακόμη και στην περίπτωση του Άλισον, που είχε μεγάλη δυσκολία, η Λίβερπουλ βγήκε νικήτρια. Παρεμπιπτόντως, με την απόκτηση του Βραζιλιάνου έκλεισε και το μεγαλύτερο κενό του περσινού ρόστερ. Μετά από αρκετά χρόνια οι «κόκκινοι» θα έχουν κανονικό τερματοφύλακα. Θα ξέρουν ότι σε κάποια ματς, που θα χρειαστεί, θα πάρουν βαθμούς και από τον κίπερ τους.
Φαμπίνιο και Κεϊτά αναμένεται να την ανεβάσουν επίπεδο στα χαφ και με την έλευση αυτών θα ξεχαστεί γρήγορα η φυγή του Τσαν. Μόνο αρνητικό ο σοβαρότατος τραυματισμός του Τσάμπερλεϊν. Σημαντική και η προσθήκη του Σακίρι και ειδικά με τα χρήματα που δόθηκαν. Η τριάδα των Μανέ, Φιρμίνο, Σαλάχ είναι εκπληκτική, αλλά έπρεπε να βρεθεί και τέταρτος για να παίρνουν ανάσες. Στόπερ δεν αποκτήθηκε, όπως και παίκτης αντί του Κουτίνιο από τη στιγμή που χάλασε του Φεκίρ. Ωστόσο, μεταγραφικά παίρνει υψηλό βαθμό η Λίβερπουλ. Όσο για τους στόχους της; Να πάει καλύτερα από πέρυσι. Έχει τα πάντα για να διεκδικήσει τον τίτλο και πιθανότατα το καλύτερο ρόστερ της μετά την ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ το 2009.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τους τρεις μπροστά να κρύβουν την μπάλα. Από τις μεταγραφές προσωπικά θα εστιάσω στον Κεϊτά, ο οποίος δείχνει με το καλημέρα να έχει εγκλιματιστεί.
Σε αντίθεση με άλλα χρόνια, ο Ζοζέ Μουρίνιο δεν ξόδεψε πολλά. Πήρε τον Φρεντ, που τον ήθελε και η Σίτι, και σταμάτησε εκεί. Χρειαζόταν έναν καλό χαφ η ομάδα του για να βελτιωθεί. Βλέποντας κανείς το ρόστερ, δεν λείπουν πολλά στη Γιουνάιτεντ. Ίσως ένας στόπερ τοπ, δεδομένου ότι ο Μπεγί βγάζει και πολλούς τραυματισμούς. Υλικό υπάρχει, επομένως, το θέμα είναι να αξιοποιηθεί και σωστά. Εκεί το… χάνει ο Πορτογάλος. Τουλάχιστον αυτό έδειξε πέρυσι. Ούτε δικαιολογείται να βλέπεις ομάδα με τέτοια ποιότητα να μένει τόσο πίσω από τον πρωταθλητή ούτε να παίζει χωρίς να έχει πλάνο.
Ο Μουρίνιο τα… έχωσε στη διοίκηση για την έλλειψη μεταγραφών, αλλά η αλήθεια είναι πως και με όσους έχει θεωρητικά, θα έπρεπε να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Στην πράξη φαίνεται δύσκολο. Η λογική λέει ότι η Γιουνάιτεντ θα βρίσκεται στην τριάδα, αλλά το κάτι παραπάνω θα εξαρτηθεί από πολλά. Το πρώτο είναι ο προπονητής της. Δείχνει να μη διαβάζει σωστά τα παιχνίδια πλέον. Εάν βρει την άκρη, πάντως, διαθέτει το πακέτο. Το δεύτερο ερωτηματικό είναι ο Ντε Χέα. Μιλάμε για τον καλύτερο τερματοφύλακα του πρωταθλήματος, ναι. Στο Μουντιάλ,όμως, δεν βλεπόταν. Πώς θα παρουσιαστεί φέτος; Αν είναι, όπως τον έχουμε συνηθίσει, τότε αμυντικά δεν θα υπάρχει θέμα. Είναι ικανός να καλύπτει ακόμα και τις γκάφες των συμπαικτών του.
Τι πρέπει να περιμένουμε: Ο Φρεντ είναι το νέο πρόσωπο, σε αυτόν θα στραφούμε. Και το αν αυτή τη φορά ο Μουρίνιο θα βγάλει τις αρετές του ρόστερ του στο χορτάρι.
Σήκωσε τον πρώτο τίτλο για φέτος και ετοιμάζεται για αρκετούς ακόμα. Έδειξε ξανά πως… τα έχει όλα. Το ρόστερ της τρομάζει. Εδώ έπαιξε με την Τσέλσι χωρίς τους Νταβίντ Σίλβα, Στέρλινγκ και Ντε Μπρόινε και το κενό τους δεν φάνηκε. Ξεκινάει και αυτή τη φορά ως το φαβορί για τον τίτλο. Οι περσινές της επιδόσεις ήταν απίστευτες. Δύσκολα θα τις επαναλάβει. Δεν θα χρειαστεί κιόλας για να το σηκώσει. Πιθανότατα και με 90 βαθμούς πρωταθλήτρια θα είναι.
Μεταγραφικά οι «πολίτες» κινήθηκαν σε ρηχά νερά γιατί δεν είχαν και λόγο για το αντίθετο. Ουσιαστικά μόνο τον Μαχρέζ πήραν για την πρώτη ομάδα. Ήθελαν πολύ τον Ζορζίνιο, αλλά τους τα χάλασε ο Μαουρίσιο Σάρι. Στα χαφ, λοιπόν, εντοπίζεται και η μοναδική τους αδυναμία. Θα αντέξει πάλι ο Φερναντίνιο να βγάλει όλη τη σεζόν χωρίς να χάσει… ματς; Αν όχι, θα υπάρχει θέμα εκεί. Μόνο εκεί όμως. Πουθενά αλλού. Είναι η πληρέστερη ομάδα. Και σε σχέση με πέρυσι πρέπει να υπολογίζεται ως μεταγραφή και ο Μεντί. Πέρυσι έπαιξε ελάχιστα, τραυματίστηκε σοβαρά και έχασε όλη τη σεζόν. Φέτος η Σίτι θα έχει κανονικό αριστερό μπακ. Δεν ξέρω αν μπορεί να είναι καλύτερη. Υπάρχει και η κόπωση από το Μουντιάλ. Ωστόσο, και στα ίδια να μείνει, πάλι σούπερ το λες.
Τι περιμένουμε να δούμε: Ντε Μπρόινε, Αγκουέρο, Σανέ, Σίλβα τους χορτάσαμε και πέρυσι. Επομένως, τον Μαχρέζ φέτος και το πώς θα προσαρμοστεί σε ομάδα πρωταθλητισμού. Κρατήστε και τον Φόντεν.
Πέρυσι ουσιαστικά πήρε το δικό της πρωτάθλημα. Στην Premier League, άλλωστε, μοιάζει σχεδόν απίθανο να σπάσει κανείς την εξάδα. Οπότε η έβδομη θέση ισοδυναμεί με μίνι τίτλο. Ειδικά όταν τα καταφέρνεις κόντρα σε ομάδες που ξοδεύουν πολύ περισσότερα, όπως οι Έβερτον, Γουέστ Χαμ και Κρίσταλ Πάλας. Η Μπέρνλι δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Φαίνεται και φέτος, άλλωστε, που βγήκε στην Ευρώπη. Δεν είχε ξοδέψει μέχρι το φινάλε σχεδόν τίποτα. Τελικά απέκτησε τους Μπεν Γκίμπσον, Τζο Χαρτ και Ματέι Βίντρα. Λιτή μεταγραφικά και ο λόγος είναι ότι ο Σον Ντάιτς πιστεύει πολύ στους παίκτες του και θέλει να έχει μικρά ρόστερ. Μέχρι τώρα του βγήκε εξαιρετικά. Έλα, όμως, που φέτος έχει και το Europa League. Αν η ομάδα του μπει στους ομίλους, ίσως του δημιουργήσει θέμα. Η λογική, πάντως, λέει ότι οι «κλάρετς» θα είναι ξανά ιδιαίτερα αξιόμαχοι.
Το θετικό είναι πως δεν έχασαν κανέναν. Υπήρξαν σενάρια για τους Πόουπ και Ταρκόφσι, αλλά αμφότεροι έμειναν. Παρεμπιπτόντως, ο πρώτος τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά μην τον φοβάστε τον Ντάιτς, θα βρει τη λύση. Εδώ πέρυσι χτύπησε ο εξαιρετικός Χίτον και μπήκε ο Πόουπ. Έως τότε δεν είχε κάνει τίποτα σημαντικό στην καριέρα του ο τελευταίος και έφτασε να μπει στην αποστολή της Αγγλίας για το Μουντιάλ. Κλασική βρετανική ομάδα θα είναι και φέτος η Μπέρνλι. Χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα, αλλά με ξεκάθαρο πλάνο και έναν εκ των καλύτερων προπονητών του πρωταθλήματος.
Τι περιμένουμε να δούμε: Αν θα καταφέρει να βγάλει και φέτος λαγούς από το καπέλο του ο Ντάιτς.
Την πρώτη της χρονιά στην Premier League σώθηκε δύσκολα, την επόμενη εξέπληξε τους πάντες και πέρυσι δεν έδωσε συνέχεια σε αυτό. Προσωπικά την περίμενα καλύτερη. Ο λόγος που δεν ήταν; Δεν της βγήκαν οι μεταγραφές που θα την ανέβαζαν επίπεδο. Ο Μπέγκοβιτς κάκιστος για τα δεδομένα του. Η λογική, πάντως, λέει ότι δεν θα ξανακάνει τέτοια σεζόν. Ο γερόλυκος Ντεφόου σταμάτησε στα τέσσερα γκολ αφήνοντας τους Κινγκ και Γουίλσον να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Μπορεί να διαθέτει έναν αρκετά καλό προπονητή η Μπόρνμουθ, τον Έντι Χόουι, αλλά φέτος η χρονιά της προμηνύεται δύσκολη. Έχουν μείνει σχεδόν οι ίδιοι, τη στιγμή που θα χρειάζονταν κάποιες προσθήκες ώστε να έρθει η παραμονή άνετα. Η κίνηση που εντυπωσιάζει τουλάχιστον στα χαρτιά είναι αυτή του Ρίκο, τον οποίο φλέρταρε ακόμα και η Ντόρτμουντ. Τα περισσότερα, όμως, δόθηκαν για τον Λέρμα. Πόσο μπορουν, πάντως, να αλλάξουν τα δεδομένα οι δυο τους; Η άλλη μεταγραφή είναι ο Μπρουκς. Κλασική κίνηση των «κερασιών», τα οποία πάντα ψωνίζουν κάτι από την Championship. Το ρόστερ δεν είναι μεγάλο,στα χα δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά αν ο Χόουι σφίξει την ομάδα του, θα βρει και τον τρόπο να την κρατήσει για άλλη μία σεζόν στην πρώτη κατηγορία.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τον Λιούις Κουκ, ήρθε η ώρα για το παραπάνω βήμα.
Μπράιτον
Μας συστήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Premier League πέρυσι. Για όλους ήταν από τα μεγάλα φαβορί για υποβιβασμό. Κι όμως μας διέψευσε και με σχετική άνεση. Ποια ήταν τα κλειδιά; Πρώτα απ’ όλα ο Κρις Χιούτον. Είχε ομάδα με πλάνο και έκανε πολύ καλές μεταγραφές. Γκρος, Πρόπερ και Ισκιέρδο αποκτήθηκαν για να δώσουν το κάτι παραπάνω και το κατάφεραν. Ειδικά ο πρώτος ήταν όλα τα λεφτά. Τα πάντα σχεδόν περνούσαν από τα πόδια του. Όλοι έμειναν, οι φετινές προσθήκες φαίνονται επίσης… μελετημένες και εάν δεν στραβώσει κάτι από το πουθενά οι «γλάροι» θα βρίσκονται και την επόμενη σεζόν στην πρώτη κατηγορία.
Τα καλοκαιρινά ψώνια του Χιούτον μόνο λίγα δεν είναι. Έκλεψε τις εντυπώσεις, όμως, Γιάχανμπακς, που αποτελεί και μεταγραφή ρεκόρ για την ιστορία του συλλόγου. Ισκιέρδο και Νοκάρτ ήταν μια χαρά πέρυσι, αλλά φαίνεται πως η Μπράιτον το κάτι παραπάνω. Ο Ιρανός έπαιξε στο Μουντιάλ, προέρχεται από εξαιρετική σεζόν στην Άλκμααρ και αναμένεται να έχει κομβικό ρόλο. Παρεμπιπτόντως, η ολλανδική αγορά είναι από τις αγαπημένες των «γλάρων» έστω και αν υπάρχουν αστοχίες. Τέτοια ίσως είναι ο Λοκαντία. Θα έχει, πάντως, άλλη μία ευκαιρία. Αν βρει ρυθμό και αυτός, τότε επιθετικά οι λύσεις θα είναι πολλές πια δεδομένης και της απόκτησης του Αντόνε. Το μόνο που θα μένει τότε είναι να βρεθεί και αμυντική ισορροπία. Αυτό έλειψε πέρυσι.
Τι περιμένουμε να δούμε: Ο Πασκάλ Γκρος είναι απόλαυση, αλλά τουλάχιστον στην αρχή το βλέμμα θα είναι στραμμένο στον Αλιρεζά Γιάχανμπακς.
Ζόρι μεγάλο και φέτος. Πέρυσι είχε ένα μέτριο ρόστερ, πολλή γκρίνια -ως συνήθως λόγω του ιδιοκτήτη της Μάικ Άσλεϊ-, αλλά τα έβγαλε πέρα. Διαθέτει, άλλωστε, έναν από τους καλύτερους προπονητές της κατηγορίας. Ο Ράφα Μπενίτεθ πέρασε άλλο ένα καλοκαίρι αναλώνοντας αρκετό χρόνο σε τσακωμούς με τη διοίκηση μήπως και δοθούν χρήματα για παίκτες. Αυτό δεν έγινε. Τα λεφτά που επενδύθηκαν για μεταγραφές παραπέμπουν κυρίως σε ομάδα της Championship και όχι της Premier League. Ροντόν και Κι δεν θα χρειαστούν χρόνο προσαρμογής, θα βοηθήσουν ως έναν βαθμό, αλλά δε θα κάνουν τη διαφορά. Το ίδιο και ο Μερίνο. Οπότε το βάρος πέφτει στον Μούτο. Ο Ιάπωνας, βέβαια, δεν ήταν καν σταθερά βασικός στη Μάιντς, στην οποία αγωνιζόταν πέρυσι.
Μέσα σε όλα προέκυψε και η διαμάχη της διοίκησης με τους παίκτες για τη μη καταβολή των μπόνους από την περσινή σεζόν. Η ατμόσφαιρα είναι… εκρηκτική. Ο Μπενίτεθ τα έχει ξαναπεράσει αυτά στη Λίβερπουλ και ξέρει πώς να το χειριστεί. Δεν αρκεί αυτό, όμως, θα πρέπει να κάνουν και κάποιοι παίκτες την υπέρβαση. Οι Πέρεθ, Ρίτσι, Λασέλς και Σέλβεϊ είναι σε αυτούς που καλούνται να βγουν μπροστά ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της παραμονής. Εύκολο, πάντως, δεν θα είναι.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τι θα σκαρφιστεί αυτή τη φορά ο Ράφα προκειμένου να σώσει την παρτίδα.
Πέρυσι έπαιξε με τη φωτιά και ο λόγος είναι ότι άργησε να απολύσει τον Μαουρίσιο Πελεγκρίνο. Μπορεί στην Ισπανία να έχει καλό όνομα, αλλά στο νησί απέτυχε παταγωδώς. Ο Μαρκ Χιουζ τη σουλούπωσε. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ως προπονητής, αλλά έχει δείξει και άλλες χρονιές πως μπορεί να σώσει μία ομάδα. Θα το επιχειρήσει και φέτος. Εύκολο δεν θα είναι γιατί οι «Άγιοι» δεν ενισχύθηκαν όσο θα έπρεπε. Έχουν μέταλλο, όμως, όπως φάνηκε και πέρυσι. Οπότε το πιο πιθανό είναι έστω και στο παρά πέντε να βρουν την άκρη.
Από εκεί και πέρα, το ρόστερ της δεν λες ότι είναι και το καλύτερο. Δεν υπάρχει ο παίκτης που θα την πάρει από το χέρι και θα κάνει τη διαφορά. Θα μου πείτε, γι’ αυτό πήρε τον Ελιουνούσι. Θα πιάσει αμέσως; Οι Τάντιτς και Μπουφάλ είναι απώλειες. Και αριθμητικά να το δει κανείς, έφυγαν δύο και ήρθε ένας. Ένας καλός στόπερ χρειαζόταν και αποκτήθηκε. Ο Βέστεργκααρντ θα αναλάβει να βάλει τάξη στα μετόπισθεν. Ο Μπέρτραντ είναι αξιόπιστος, οι Σέντρικ και Γιοσίντα τίμιοι, οπότε ίσως κρατάει το μηδέν. Και ας πάρει μία δεύτερη ευκαιρία ο Φόρστερ, για κάποια χρόνια ήταν εξαιρετικός. Μπροστά θα είναι σημαντικό να παραμείνει υγιής ο Όστιν, αλλά ήταν πολύ καλή και η κίνηση στο παρά πέντε με τον Ινγκς.
Τι περιμένουμε να δούμε: Τον Ελιουνούσι, για να μας λυθεί η απορία για το αν όντως μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Αν όχι, η ομάδα του θα έχει θέμα.
Ψάχνεις να βρεις κάτι νέο στη φετινή Τότεναμ; Το γήπεδο. Μόνο αυτό. Πρώτο της επίσημο ματς θα είναι κόντρα στη Λίβερπουλ, δηλαδή το δεύτερο εντός έδρας για εκείνη στη σεζόν. Στα θετικά ότι φεύγει από το άχρωμο Γουέμπλεϊ. Αυτό μπορεί να της δώσει παραπάνω βαθμούς στο… σπίτι της. Περαιτέρω ενίσχυση, όμως, δεν υπάρχει. Στοίχισε πάρα πολλά το νέο γήπεδο και λεφτά για μεταγραφές δεν δόθηκαν. Για την ακρίβεια δεν έγινε ούτε μία. Επομένως, όπως θυμάστε πέρυσι την Τότεναμ, θα τη δείτε και φέτος. Δεν είναι απαραίτητα κακό. Αδυναμίες δεν υπήρχαν στο ρόστερ. Αλλά ίσως ήθελε τουλάχιστον έναν χαφ για το κάτι παραπάνω.
Ως μεταγραφή μπορεί να θεωρηθεί ο Λούκας Μόουρα. Αποκτήθηκε τον Ιανουάριο, δεν έδειξε τίποτα, αλλά τώρα είχε τον χρόνο να εγκλιματιστεί. Είναι σημαντικό να προσφέρει ώστε να υπάρχει ψηλά άλλη μία επιλογή. Αλλιώς όλο το κουπί θα το τραβήξουν οι Κέιν, Έρικσεν και Άλι, οι οποίοι φέτος είχαν και Μουντιάλ. Μένει να φανεί πόσο θα επηρεάσει γενικά το Μουντιάλ τα «σπιρούνια», δεδομένου ότι δεν έχουν τόσο μεγάλο ρόστερ όσο η Σίτι για παράδειγμα. Κατά τα άλλα, στόχος είναι η τετράδα και οι δυνατότητες υπάρχουν για να επιτευχθεί αυτό. Στα συν των Λονδρέζων ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο και η ομοιογένεια.
Τι περιμένουμε να δούμε: Να κάνει το παραπάνω βήμα. Μια χαρά τα πηγαίνει τα τελευταία χρόνια, αλλά ας περάσει και στο επόμενο επίπεδο.
Η αλλαγή ήταν αναγκαία στην Τσέλσι. Το αν θα πιάσει είναι άλλο θέμα. Ο Μαουρίσιο Σάρι θα επιχειρήσει να κάνει κάτι που είναι κόντρα στο dna της συγκεκριμένης ομάδας, να παίξει ποδόσφαιρο δημιουργίας. Παίκτες υπάρχουν. Αποκτήθηκε και ο Ζορζίνιο, ο οποίος είναι ο ιδανικός χαφ για κάτι τέτοιο, και μένει να φανεί πώς θα… κυλήσει το έργο. Για εναλλακτική έκλεισε και ο Κόβασιτς. Δεδομένα θα αξιοποιηθεί περισσότερο ο Αζάρ. Μετά τα όργια στο Μουντιάλ, δεν θα εκπλαγώ αν έχει ίδια εικόνα και μέσα στη σεζόν. Από τη στιγμή που έμεινε και ο Ουίλιαν, μεσοεπιθετικά δεν αλλάζει κάτι. Θα έπρεπε, πάντως, να υπάρχει άλλη μία επιλογή μεσοεπιθετικά μαζί με τον Πέδρο.
Ο στόχος των Λονδρέζων σε πρώτη φάση πρέπει να είναι η επιστροφή στο Champions League. Δεν θα είναι εύκολο, πάντως. Εκτός και αν καταφέρουν οι παίκτες να προσαρμοστούν γρήγορα στις απαιτήσεις του Σάρι. Και κρατήστε και κάτι ακόμα, θα πρέπει αν δούμε εάν ο Κέπα μπορεί να αντικαταστήσει επαρκώς τον Κουρτουά. Καλός ο Ισπανός, αλλά χρειάζεται χρόνος για να προσαρμοστεί. Συν ότι διαδέχεται έναν τοπ τερματοφύλακα. Τέλος, θα πρέπει να βρει τρόπο ο Σάρι να αναστήσει τον Μοράτα και να μην εξαρτάται απόλυτο βαθμό από τον Ζιρού. Ο Γάλλος ίσως είναι ιδανικός για 12ος παίκτης, αλλά όχι για βασικός σε αυτό επίπεδο.
Τι περιμένουμε να δούμε: Πώς θα είναι η νέα Τσέλσι με την εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.
Όπως κάθε ομάδα που ανεβαίνει στην Premier League έτσι και η Φούλαμ έχει ως βασικό στόχο την παραμονή. Δεν είναι εύκολο για καμία ομάδα της Championship να προσαρμοστεί αμέσως στα νέα δεδομένα, αλλά οι Λονδρέζοι έχουν μπει στο νόημα. Διαθέτουν καλό προπονητή, είχαν μερικές καλές ομάδες από πριν, όπως ο Σεσενιόν, και αναβάθμισαν αισθητά το ρόστερ τους. Αυτό είναι και το κλειδί. Οι πιθανότητές τους να τα καταφέρουν είναι αυξημένες από τη στιγμή που σε κάποιες θέσεις πήραν παίκτες που θα ζήλευαν ουκ ολίγες ομάδες της κατηγορίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Σερί. Η Φούλαμ κατάφερε να πείσει έναν παίκτη που ακουγόταν για τις Τσέλσι και Μπαρτσελόνα. Φυσικά αποτέλεσε τη μεταγραφή-ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου, αλλά ο Ιβοριανός χαφ αποτελεί εξαιρετική κίνηση. Αποκτήθηκε ακόμη ο Σίρλε, ο οποίος την προηγούμενη φορά που βρισκόταν στο Νησί, αγωνιζόταν στην Τσέλσι. Καλή η προσθήκη του Μόουσον, ενώ σημαντικό είναι ότι έμεινε ο Μίτροβιτς (ήταν δανεικός και αγοράστηκε). Παρεμπιπτόντως, ο Σέρβος μπορεί να απογοήτευε με τη Νιούκαστλ, αλλά στη Φούλαμ έβαλε 12 γκολ σε τέσσερις μήνες. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Σλάβισα Τζοκάνοβιτς βρήκε το κουμπί του. Εάν βγει και ο Ρίκο, τότε οι «κότατζερς» θα είναι σε πολύ καλό δρόμο. Για τον Ανγκισά, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι.
Τι περιμένουμε να δούμε: Φυσικά τον Ράιαν Σεσενιόν, τον 18χρονο που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Αγγλίας.
Υπήρχαν πολλές ομάδες που δεν ήταν καλές πέρυσι. Σε αυτή την κατηγορία συμπεριλαμβάνεται και η Χάντερσφιλντ. Ωστόσο, κατάφερε να σωθεί στην πρώτη της χρονιά στην Premier League. Φέτος; Τα πράγματα δείχνουν αρκετά ζόρικα. Για να πας καλύτερα από πέρυσι και μάλιστα όταν ο ανταγωνισμός αυξάνεται, θες βελτίωση. Εκεί υπάρχει θέμα. Κατάφερε να κρατήσει τους παίκτες της με σημαντικότερη παραμονή εκείνη του Λεσλ, τον οποίο αγόρασε. Παραχώρησε τον Ινς, που δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα, και από εκεί και πέρα το ρόστερ έμεινε σε μεγάλο βαθμό ίδιο. Χωρίς, δηλαδή, να διορθωθούν οι όποιες ανορθογραφίες.
Η Χάντερσφιλντ είναι μία ομάδα που πέρυσι είχε μεγάλη δυσκολία εκτός έδρας. Δεν μπορούσε να πάρει αποτελέσματα και αυτό ως έναν βαθμό οφειλόταν στην αμυντική της αστάθεια. Ενισχύθηκε ως έναν βαθμό εκεί, αλλά θα φανεί αν θα βγουν οι συγκεκριμένες προσθήκες. Θεωρητικά ούτε ο Ντουρμ είναι κάτι το ιδιαίτερο ούτε ο Κονγκολό. Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, θα υπάρχει επιθετικά. Εκεί έπρεπε να γίνουν κινήσεις που θα κάνουν τη διαφορά. Πέρυσι δεν σκόραρε σε 21 από τα 38 ματς. Φέτος δεν αποκλείεται να πάθει το ίδιο. Εκτός και αν βοηθήσει σημαντικά ο Ντιακαμπί, γιατί ο Σομπχί είναι δεδομένα μέτριος. Αλλιώς, είναι πολύ πιθανό να αποχαιρετήσει την κατηγορία.
Τι περιμένουμε να δούμε: Εάν θα βρεθεί αυτός που θα την πάρει από το χέρι προκειμένου να τη σώσει.
