Όλα έχουν ένα τέλος και το πιο σημαντικό είναι να καταλαβαίνεις πότε έρχεται αυτό. Η Τότεναμ, λοιπόν, απέτυχε στο τελευταίο παταγωδώς. Όχι ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο, ο σύλλογος το έκανε και ο Αργεντινός την πλήρωσε.
Ήταν σαφές πως ο κύκλος αυτής της ομάδας είχε κλείσει με τον τελικό του Champions League. Όχι τόσο γιατί αυτός χάθηκε, αλλά γιατί κάποιοι παίκτες θεώρησαν ότι δεν έχουν τι άλλον κάνουν στους «σπερς». Πιθανότατα το ίδιο θα σκέφτηκε και ο Μαουρίσιο Ποτσετίνο. Η δήλωσή του, άλλωστε, πως θα ήταν ιδανικό να αποχωρήσει εάν είχε κατακτήσει τον τίτλο, ήταν ένα λανθασμένο μήνυμα προς όλους. Συζητήθηκε στα αποδυτήρια, ο καθένας το ερμήνευσε διαφορετικά και το αποτέλεσμα ήταν κάπου να σπάσει το δέσιμο που υπήρχε.
Κυρίως, όμως, το τελευταίο συνέβη γιατί υπήρχαν ξενερωμένοι παίκτες. Έρικσεν, Αλντερβάιρελντ, Βερτόνχεν είναι ξεκάθαρα σε αυτή την κατηγορία. Δεν είναι εύκολο να ακούγεται όλο το καλοκαίρι το όνομά σου για μεταγραφή, να έχεις αρχίσει να το σκέφτεσαι και τελικά να μη φεύγεις. Μέγα λάθος να μην πουλάς όταν βλέπεις ότι οι παίκτες σου δεν πρόκειται να ανανεώσουν. Και αυτό ήταν επιλογή του Ντάνιελ Λεβί και όχι του Ποτσετίνο. Ο Αργεντινός, όμως, ήταν εκείνος που πλήρωσε το τίμημα.
Πόσοι θυμούνται την αρχή;
Η τελευταία γεύση είναι πάντα το φινάλε. Είτε μιλάμε για το ποδόσφαιρο είτε ακόμα και για τις ταινίες. Συνήθως σου έχει μείνει και η πλοκή. Το θέμα, όμως, είναι να έχεις συγκρατήσει και την αρχή. Στην περίπτωση του Ποτσετίνο και της Τότεναμ, αυτό είναι πολύ βασικό.
Μπορεί κανείς τώρα να δει ότι μέσα στο 2019 οι Λονδρέζοι είχαν 18 ήττες, τις περισσότερες από κάθε άλλο κλαμπ στην Premier League. Μπορεί, επίσης, να δει ότι για 10 μήνες δεν έχουν κάνει διπλό. Είναι εύκολο να προτάξεις τα αρνητικά για να δικαιολογήσεις την απόφαση αλλαγής προπονητή. Μήπως θυμάστε, όμως, ποια ομάδα ανέλαβε ο Ποτσετίνο;
Βρήκε ένα σύνολο με παίκτες όπως οι Καμπούλ, Ντόουσον, Γέντλιν, Καπού, Παουλίνιο, Χόλτμπι, Σαντλί, Σολδάνο, Τάουνσεντ, Λένον και Αντεμπαγιόρ. Δείτε πού παίζουν όλοι αυτοί τώρα. Και σκεφτείτε ότι ουδέποτε ξόδεψε υπέρογκα ποσά για να κάνει την Τότεναμ αυτό που είναι σήμερα. Χρειάστηκε πάρα πολλή δουλειά.
Εύκολο είναι να κάνεις μία ομάδα που είχε κόμπλεξ κατωτερότητας με την Άρσεναλ, να τερματίζει ξαφνικά από πάνω της; Να δείχνει σταθερά καλύτερη; Να μπαίνει τέσσερις φορές στην τετράδα σε πέντε σεζόν όταν το είχε κάνει μόλις δύο φορές τα προηγούμενα 24 χρόνια; Και φυσικά ο τελικός του Champions League ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Περί τίτλων…
Όσο βελτιώνεις μία ομάδα, υπάρχουν και απαιτήσεις. Ο Ποτσετίνο στην πενταετία του δεν μπόρεσε να οδηγήσει την Τότεναμ στην κατάκτηση μίας κούπας. Αναμφίβολα αυτό είναι το ψεγάδι του. Ωστόσο, έπεσε μεταξύ άλλων πάνω στις δύο καλύτερες ομάδες στην ιστορία της Premier League βάσει στατιστικών. Η Μάντσεστερ Σίτι έσπασε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και πέρυσι δεν άφησε τίποτα στο Νησί, η Λίβερπουλ έφτασε τους 97 βαθμούς και πήγε σε δύο διαδοχικούς τελικούς Champins League κατακτώντας τον έναν.
Ναι, είναι άδικο ποδοσφαιρικά που αυτή η ομάδα δεν πήρε κάποιον τίτλο, αλλά στην Αγγλία τίτλος είναι και το να μπαίνεις σταθερά στην τετράδα. Είναι μία διάκριση. Σου αλλάζει σταδιακά το επίπεδο, σε βοηθάει οικονομικά και στο να προσεγγίσεις παίκτες. Τίτλος είναι και το να μεγαλώνεις σταδιακά ευρωπαϊκά και κυρίως τίτλος είναι αυτό που με περηφάνια έλεγαν δικαίως οι οπαδοί των «σπερς» πριν γίνει η Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα μία μηχανή νικών.
Τόσο το 2016 όσο και το 2017 η Τότεναμ ήταν η καλύτερη ομάδα στην Αγγλία, εκείνη που έπαιζε και το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο. Τη μία έπεσε πάνω στη Λέστερ, την άλλη στην Τσέλσι. Αμφότερες είχαν τότε τρομερή ρέντα. Έμπαιναν και έπαιρναν τα ματς από κάποια στιγμή και μετά με μισή φάση. Αυτά, όμως ξεχνιούνται γρήγορα. Στιγμές όπως στο Άμστερνταμ ή η πρόκριση επί της Σίτι πέρυσι, θα μείνουν πιο έντονα χαραγμένες στο μυαλό όλων. Ωστόσο, φαίνεται πως δεν αρκούσαν στον Λεβί για να τον αφήσει ως το τέλος της σεζόν.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του «Πότσε» ήταν πως έκανε ό,τι έκανε σε ένα χρονικό διάστημα που ο σύλλογος έχτιζε γήπεδο. Λεφτά δεν υπήρχαν με τρανό παράδειγμα το καλοκαίρι του 2018, όταν δεν έγινε καμία μεταγραφή. Ακόμα και στα συμβόλαια η Τότεναμ ήταν και παραμένει σφιχτή. Η διοίκηση, λοιπόν, ήταν εκείνη που ταβάνιασε το δημιούργημα του Αργεντινού, αλλά αυτός την πλήρωσε…
Μπορούν να «δέσουν» Μουρίνιο και Τότεναμ;
Ας πάμε και στο σήμερα. Για χρόνια στην Αγγλία ακουγόταν ότι ο διάδοχος του Ποτσετίνο θα είναι ο Έντι Χόου της Μπόρνμουθ. Έπεσε στο τραπέζι και ο Ζουλιάν Νάγκελσμαν της Λειψίας. Αυτές οι επιλογές ήταν στο ίδιο προφίλ. Ταίριαζαν με αυτό που ξέραμε. Ο Λεβί, όμως, αποφάσισε να πάει σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Ποιος παίρνει τίτλους ανεξάρτητα από το κόστος; Ο Ζοσέ Μουρίνιο. Αυτό τουλάχιστον λέει το -τσαλακωμένο πια-βιογραφικό του.
Πότε είδαμε τελευταία φορά κάτι ποδοσφαιρικό από τον Πορτογάλο; Ας πούμε στη δεύτερη θητεία του στην Τσέλσι και εκεί στις αρχές. Πότε θυμόμαστε να βασίζεται στις ακαδημίες του κλαμπ του και να στηρίζει νεαρούς παίκτες, όπως κάνει η Τότεναμ; Ίσως και ποτέ. Πότε έφτιαξε ομάδα με μικρό μπάτζετ και χωρίς να ζητάει συνεχώς μεταγραφές; Μετά την Πόρτο κάτι τέτοιο δεν ξανάγινε. Η συγκεκριμένη επιλογή, λοιπόν, είναι λογικό να σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Εξ αρχής παρατηρείται ασυμφωνία χαρακτήρων και το θέμα είναι ποιος θα πάει με τα νερά του άλλου και για πόσο.
Κανείς δεν αμφιβάλει πως ο Μουρίνιο υπήρξε κάποια στιγμή ο καλύτερος κόουτς στον πλανήτη. Αυτά που έκανε με Πόρτο, Τσέλσι και Ίντερ ήταν εντυπωσιακά. Από τη Ρεάλ Μαδρίτης και μετά, όμως, ήρθε η φθορά. Και απογειώθηκε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πήρε ένα Community Shield, ένα League Cup και το Europa League. Τρεις τίτλους, τους πιο «μικρούς» από όσους διεκδίκησε. Κατά τα άλλα έφτασε να μην ξέρει κανείς τι παίζει η ομάδα του, τι ζητάει στον αγωνιστικό χώρο. Έκανε αποτυχημένες μεταγραφές και στη συνέχεια ζητούσε και άλλα λεφτά για να διορθώσει τα λάθη και κυρίως άφησε ένα σύνολο παικτών που θα χρειαστεί χρόνια ακόμα για να είναι ευθέως ανταγωνιστικό προς Σίτι και Λίβερπουλ.
«Καλημέρα» με ναι μεν, αλλά…
Κλείνοντας δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη η πρώτη συνέντευξη Τύπου του Πορτογάλου. Ο Μουρίνιο είναι πανέξυπνος. Πήγε σε μία ομάδα που λατρευόταν ο προηγούμενος προπονητής και έχει αφήσει τη στάμπα του παντού. Κάποτε του ασκούσε σφοδρή κριτική του Ποτσετίνο, τώρα τον αποθέωσε. Έφτασε να πει ότι «θα είναι μία επιτυχία του συλλόγου, όχι δική μου», εάν έρθει κάποιος τίτλος.
Είπε ακόμη ότι πιστεύει στο υλικό που έχει και ότι «προσπάθησα να πάρω παίκτες από εδώ και με κάποιους δεν το έψαξα καν γιατί ήξερα πως δεν γινόταν». Τόνισε ότι θα ασχοληθεί με τις ακαδημίες, έβγαλε προς τα έξω πως δεν θέλει μεταγραφές και όλα αυτά μας έδειξαν κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι θυμόμασταν.
Μέχρι φυσικά τη στιγμή που ρωτήθηκε εάν θεωρεί πως το μυαλό όλων στην Τότεναμ χάλασε από τον χαμένο τελικό στη Μαδρίτη. «Δεν ξέρω πώς είναι, δεν έχω χάσει τελικό στο Champions League» η αλαζονική απάντησή του. Πάνω που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε, δηλαδή, καταλάβαμε πως ο Μουρίνιο επιστρέφει. Εάν βοηθήσουν και τα αποτελέσματα, θα αποκτήσει ξανά στυλάκι, θα τη λέει σε όλους, θα τσακώνεται με αντιπάλους και δημοσιογράφους και στην πορεία και με τους ίδιους τους παίκτες του.
Το ερώτημα είναι ένα, έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω πια; Και κάτι ακόμα, αρκεί ένας τίτλος μέσα στην επόμενη διετία να κρίνει αυτή την επιλογή επιτυχημένη έστω και αν δούμε την κατάληξη που είδαμε σε Τσέλσι και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Κάποιοι λένε πως ο Μουρίνιο όσο ήταν εκτός το ξανασκέφτηκε. Την είδε αλλιώς και θα παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Ας περιμένουμε να το δούμε…
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram