«Έφυγε» ο Γιώργος μας…

Μια Τρίτη του Ιουνίου έσκασες μύτη στα γραφεία στο Ηράκλειο. Γραφεία εκείνη την περίοδο…, τρόπος του λέγειν. Έλειπαν κάτι καρέκλες, κάτι εκτυπωτές, οι υπολογιστές δεν είχαν έρθει ακόμα… «Πότε βγάζουμε φύλλο;». «Το Σάββατο», σου απάντησα…

Μια ρουφηξιά από το ηλεκτρονικό τσιγάρο, το γυαλί να κάνει τη συνήθη διαδρομή από την καράφλα που στεκόταν προς τα μάτια και το κεφάλι κάτω. Δεν κώλωσες ποτέ. Γούσταρες. «Εγώ είχα δουλέψει και παλιά στο Sportime και κάπως ήξερα πως θα επιστρέψω ξανά… Δεν μασάω. Σάββατο, Σάββατο!».

Τελικά, ακολούθησαν πολλά Σάββατα, Κυριακές, Δευτέρες…  Μέχρι που ήρθε αυτή η βαριά κι ασήκωτη Παρασκευή…

Γρήγορα τα στενά όρια της φωτογραφίας και το ντύσιμο ενός κασέ φάνηκαν πως είναι λίγα για να ικανοποιήσουν τη δίψα σου. 50άρη με όρεξη μικρού παιδιού δεν είχα δει ξανά.

Πήρες όλο το ατελιέ πάνω σου και το απογείωσες όλο. Όσες στραβές και αν ήρθαν, δεν κόλλησες πουθενά. «Μα αρέσουν οι δύσκολες καταστάσεις. Εκεί μετράω τους ανθρώπους. Ο Περικλής, εσύ και ο Γιάννης μου δώσατε το χώρο που δεν είχα ποτέ…».

Τον γέμισες όλο το χώρο μωρή Γιωργάρα και με το παραπάνω. Τα εξώφυλλα της εφημερίδας, τα «παιδιά» σου, το Sportime Kids, το e-sportime, οι ειδικές εκδόσεις και πόσα όλα. Πόσες εικαστικές δημιουργίες, εμπνεύσεις και δεν ξέρω εγώ τι. Δεν ζητούσαμε, έστελνες. Από μόνος σου.

Η δουλειά σου είναι εκεί και θα μείνει. Θα συνεχίσει το ταξίδι της. Μην άγχεσαι. Αυτή μιλάει μόνη της. Για την καρδιά σου και την ψυχή σου παράσημα δεν έχεις ανάγκη επίσης. Να γράψω και να πω τι.

Γιωργάρα, Κόσε, Κοσεντινάρα, Γιώργαρος… Ο καθένας είχε ένα δικό του τρόπο να σε αποκαλεί. Γιατί σε θεωρούσε δικό του άνθρωπο. Ήταν ο τρόπος σου, το στυλ σου. Ότι περίεργο κι αν σου ζητούσε κάποιος, θα προσπαθούσες να το κάνεις. Και το έκανες.

Δεν μάσαγες πουθενά. Ούτε τώρα. Πλάκα θα κάνεις στο photoshop κι εκεί που πας. Θα μας λείψει, πολύ, πάρα πολύ. Κάθε μας συζήτηση, κάθε μας κουβέντα. Θα θυμάμαι όσες κάναμε και όσες δεν προλάβαμε. Αλλά δεν σου κρατάει κακία κανείς. Πως θα μπορούσε άλλωστε. Επτά χρόνια στο Sportime δεν μας στενοχώρησες ποτέ. Μόνο σήμερα…

Καλό παράδεισο…