Από την πρώτη στιγμή που αψηφήσαμε το επικοινωνιακό κόστος και σαν Sportime στηρίξαμε ανοιχτά την προσπάθεια της ΝΙΚΗΣ, είχαμε πει πώς θα επαινούμε τα θετικά και θα στηλιτεύουμε τα αρνητικά, χωρίς καμία μεροληψία. Και αυτό τηρούμε πάντα, γιατί αυτό ορίζει ο ηθικός μας κώδικας. Και γιατί ούτως ή άλλως αυτό ήταν πάντοτε το ζύγι μας στα πολιτικά πράγματα, αρκετά χρόνια πριν εμφανιστεί η ΝΙΚΗ.
Και αν έχουμε χρησιμοποιήσει τόσο «μελάνι» για να αναδείξουμε τα καλά της ΝΙΚΗΣ, έχουμε – νομίζω – κι ένα λόγο παραπάνω να μη θέλουμε να πάει χαμένο, αλλά κυρίως να μην πάνε χαμένες οι ελπίδες του κόσμου.
Μακριά από εμάς οι λογικές «ιερής αγελάδας» για κάθε πολιτικό σχηματισμό που ήρθε ή πρόκειται να έρθει. Ιερή είναι μόνο η Ορθοδοξία. Κι ένα ετερόφωτο κόμμα χριστιανών κρίνεται άξιο αναλόγως πόσο κοντά στέκεται στο φως της Ορθοδοξίας. Αλλά και πόσο σέβεται την ελευθερία του προσώπου, που μόνο η Ορθοδοξία εξασφαλίζει ολοκληρωτικά στον άνθρωπο.
Με πικρία διαπιστώνω ότι μια μειοψηφία ανθρώπων κρατά τη ΝΙΚΗ στο μισοσκόταδο. Ηθελημένα και συστηματικά. Και προκειμένου να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την επιρροή τους στο Κίνημα, αναγκάζονται και εφαρμόζουν πρακτικές ολοκληρωτισμού. Γίνονται δηλαδή κάτι σαν αρχηγικό φέουδο.
Προσπαθούν να επιβάλλουν την ίδια νοσηρή νοοτροπία που έχουν τα συστημικά κόμματα, ενώ η ΝΙΚΗ γεννήθηκε μέσα από το όνειρο να απαλλαχθεί η Ελλάδα από τη χολέρα που λέγεται κομματοκρατία.
ΝΙΚΗ, το 1ο συνέδριο…
Ενόψει του 1ου Συνεδρίου της ΝΙΚΗΣ που υποτίθεται γίνεται για να κάνει το πρώτο άνοιγμά της στον λαό, με λύπη έχω να καταθέσω ότι όχι μόνο δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για να υπάρξει η πολυπόθητη εξωστρέφεια της ΝΙΚΗΣ, αλλά ο κόσμος που τη στήριξε φαίνεται να κρούει κλειστές πόρτες.
Μια χούφτα ανθρώπων, για την ώρα φαίνεται, θέλει να έχει τον έλεγχο του Κινήματος και να κρατάει κλειδωμένες τις αμπάρες για το κοινό, στρογγυλοκάθοντας στη βραχύβια «ασφάλεια» του 3-4 %. Αυτή η «αυταρχική κλίκα» δεν πρέπει να μετράει παραπάνω από 5-10 άτομα. Την ίδια στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες πανάξια στελέχη εντός (αλλά και στο κατώφλι) της ΝΙΚΗΣ που αν αξιολογούνταν στο έπακρο οι δυνατότητές τους, το Κίνημα θα κάλπαζε σε διψήφιο ποσοστό.
Είναι μεγάλο το κρίμα, γιατί οι προσπάθειες του Δημήτρη Νατσιού και των άλλων εξαίρετων προσώπων που είναι θαύμα Θεού να βρίσκονται στη Βουλή, μπορούν και σαμποτάρονται από μικροπρεπείς σκοπούς. Αυτή η δράκα ανθρώπων προτιμά να κρατά τη ΝΙΚΗ δέσμια της εσωστρέφειας, για να μην αναδειχθούν πρόσωπα που θα επισκιάσουν την αυταρχική μετριότητά τους. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη ειρωνεία. H ΝΙΚΗ ορίζεται σαν «Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα», αλλά μόνο δημοκρατικές διαδικασίες δε βλέπουμε ακόμα στα εσωκομματικά πράγματα.
Η ΝΙΚΗ έχει 16 μήνες από τότε που μπήκε στη Βουλή από τη θύρα που της άνοιξαν πάνω από όλα οι Χριστιανοί Έλληνες πολίτες. Κι όμως το Κίνημα δεν ανταπέδωσε αυτή την ευεργεσία σε επίπεδο συστράτευσης με τον κόσμο. Ο κόσμος άνοιξε την πόρτα για να μπει η ΝΙΚΗ, αλλά η ΝΙΚΗ δεν ανοίγει την πόρτα για να περάσει ο κόσμος. Δεν απηύθυνε καθαρό προσκλητήριο, δεν ανοίχθηκε ποτέ στην κοινωνία μέσω τοπικών επιτροπών και προσέλκυσης μελών σε όλη την Ελλάδα. Δεν υπήρχε ουσιαστική διαδραστικότητα με τους πολίτες.
Το 1ο συνέδριο της ΝΙΚΗΣ θα τη βρει με έναν – σκανδαλωδώς μικρό – αριθμό εγκεκριμένων μελών, ακραία δυσανάλογο σε σχέση με το ρεύμα των σχεδόν 200.000 ψηφοφόρων που την ψήφισαν στις εθνικές εκλογές. Και αντί να προβληματίζονται κάποιοι από αυτό, φαίνεται ότι το επιδιώκουν και το κάνουν σύστημα: (Ίσως) να θέλουν λίγα και ελεγχόμενα μέλη, από τα οποία θα προκύψουν συγκεκριμένοι σύνεδροι, που θα ψηφίσουν ένα «φιξαρισμένο» καταστατικό, το οποίο θα μοιράζει πολύ συγκεκριμένες εξουσίες, με τέτοιο τρόπο ώστε να προστατεύεται η «βορειοκορεάτικη» δυναστεία αυτών των 5-10 προσώπων.
Μερικά από αυτά τα άτομα είναι που μεταχειρίζονται και μια νοσηρή μορφή Γεροντισμού στο εσωτερικό, κρύβοντας τις ντιρεκτίβες τους πίσω από άδολα λόγια Γερόντων, διαστρέφοντας τις απλές γνώμες ιερέων και μοναχών, και μεταφέροντας στη ΝΙΚΗ μια νοοτροπία τέλειας «υπακοής» (στους εαυτούς τους), σαν να μιλάμε για Μονή… ΝΙΚΗΣ και όχι για πολιτικό κόμμα με δημοκρατική βάση.
Η ίδια εσωστρέφεια επικράτησε και με την πολύ μικρή προβολή της ΝΙΚΗΣ στα ΜΜΕ. Ενώ όντως υπάρχει σχέδιο φίμωσης της ΝΙΚΗΣ από τα συστημικά Μέσα, κάποιοι εντός του Κινήματος επαναπαύτηκαν σε αυτό και μάλιστα το χρησιμοποίησαν υπέρ τους, αρκούμενοι στο να παπαγαλίζουν την ατάκα: «μα τι να κάνουμε αφού δεν μας εμφανίζουν πουθενά;».
Έλα όμως που υπάρχουν πράγματα που μπορούν να κάνουν και είναι πολύ συγκεκριμένα και γνωστά σε αυτούς, αλλά και ιδιαίτερα σε εμάς! Το θέμα είναι μήπως κάποιοι δεν θέλουν να τα κάνουν, γιατί όπως είπαμε φοβούνται μη διακριθούν άλλα πρόσωπα.
Κάποιοι «εμβολιάζουν» τη βούλησή τους στη ΝΙΚΗ
Σκεφτείτε και κάτι άλλο. Ότι ο μέσος ψηφοφόρος της ΝΙΚΗΣ στάθηκε αναφανδόν κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Γιατί; Επειδή είχε προσωπικές διαφορές με τη… Pfizer και την AstraZeneca; Όχι! Στάθηκε εναντίον της υποχρεωτικότητας γιατί υπερασπίστηκε την ελευθερία του προσώπου, όπως αυτή διακηρύσσεται στην ορθόδοξη πίστη.
Από που και ως που λοιπόν κάποιοι «εμβολιάζουν» τη βούλησή τους στη ΝΙΚΗ με πρακτικές υποχρεωτικότητας; Γιατί δεν σέβονται το ελεύθερο φρόνημα του λαού που τους στήριξε; Πού θα ήταν σήμερα αυτοί αν δεν τους έδιναν την ευκαιρία οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι; Γίνεται να μάχεσαι για θέματα προσωπικής ελευθερίας (για τα εμβόλια, τις ταυτότητες κ.λπ) όταν δεν την εφαρμόζεις στα του οίκου σου;
Όλα αυτά τα πράγματα, αν ισχύσουν, δεν είναι ούτε δημοκρατικά, ούτε πατριωτικά, ούτε χριστιανικά. Είναι επιεικώς απαράδεκτα και θα προσβάλλουν τη λαϊκή εντολή των χριστιανών. Είναι σαν να νομίζουν κάποιοι ότι ο κόσμος που ψήφισε τη ΝΙΚΗ είναι μωρός και δεν γνωρίζει τι είναι καλό για το Κίνημα και την Ελλάδα, αλλά το γνωρίζει ο τάδε και ο δείνα που βρήκε ευκαιρία να κάνει καπετανάτο.
Να με συγχωρείτε αλλά γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους σιχάθηκε ο κόσμος τα συστημικά κόμματα.
Ο κόσμος ψήφισε ΝΙΚΗ γιατί μετά από πολλά χρόνια βρήκε ξανά μια γέφυρα επικοινωνίας με πολιτικό κόμμα, που ήταν χτισμένη με τα πιο σπάνια και πρωτοφανή υλικά, με την ίδια την εν Χριστώ ζωή που ένωνε τους πολίτες με τους πολιτευόμενους.
Αυτή τη γέφυρα κάποιοι την γκρεμίζουν, κι εμείς από εδώ φωνάζουμε τον κίνδυνο πριν τα παρασύρει όλα το ποτάμι της ιστορίας. Και το ξαναλέω για ακόμη μια φορά: οι άνθρωποι της ΝΙΚΗΣ έχουν να δώσουν λόγο σε Θεό και ανθρώπους, αν με τα λάθη τους αμαυρώσουν την εικόνα του χριστιανού.
Για πολύ καιρό βάζαμε τον καλό λογισμό ότι όλη αυτή η περιχαράκωση οφειλόταν είτε σε υπερβολική άμυνα λόγω του πολέμου που δεχόταν η ΝΙΚΗ, είτε σε πολιτική απειρία, είτε σε αμάθεια, είτε σε έλλειψη οργάνωσης, είτε όλα αυτά μαζί.
Δύο χρόνια μετά…
Κοντεύουν δύο χρόνια που η ΝΙΚΗ έχει κοινοβουλευτική παρουσία και πλέον τίποτα από αυτά δεν στέκεται σαν δικαιολογία. Το μόνο που απομένει ως εξήγηση για το βάλτωμα της ΝΙΚΗΣ, είναι ότι εκείνοι που δεν μπορούν να κολυμπήσουν στα βαθιά, επιβάλλουν τα ρηχά και στάσιμα νερά.
Και γνωρίζετε τι γίνεται στα στάσιμα νερά. Μετατρέπονται σε βούρκο αν δεν τροφοδοτηθούν με οξυγόνο και υγιή κινητικότητα. Είμαι βέβαιος ότι το όραμα του Δημήτρη Νατσιού, του συγχωρεμένου Ευγένιου Τζιμογιάννη και των πολλών άλλων που μπήκαν μπροστά για την υλοποίηση ενός ονείρου, δεν ήταν να μπει η ΝΙΚΗ σε ένα περιφρουρημένο κουτάκι και να το κρατούν κάποιοι έμπα ψυχή, έβγα ψυχή στο 4%. Αυτό το κίνημα γεννήθηκε για να δώσει ξανά ελληνορθόδοξο όραμα στην πατρίδα μας και για να πρωταγωνιστήσει.
Αυτό δεν μπορεί να έρθει παρά μόνο με τριβή στην κοινωνία, με επικοινωνία, με εξωστρέφεια, με διαφάνεια, με διάλογο, με ταπεινό φρόνημα, με πνεύμα μετάνοιας, με συνείδηση της αποστολής. Αυτοί οι λίγοι αν θέλουν να κάνουν τη ΝΙΚΗ μίζερη και φοβική για να τη φέρουν στα μέτρα τους, πρέπει να απομονωθούν και να απομακρυνθούν τάχιστα, γιατί οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά μας και δεν υπάρχει άλλος χρόνος.
Σκέφτομαι πόσες χιλιάδες προσευχές έχουν γίνει για να έρθει εκεί που είναι σήμερα η ΝΙΚΗ. Και πόσες γίνονται ακόμα για να σταθεί όρθια. Αυτές οι προσευχές είναι μαργαριτάρια πνευματικού χρέους, αλλά μπορούν να γίνουν και κάρβουνα στα χέρια εκείνων που δεν θα τις σεβαστούν.
Η ουσία είναι η μαγιά η χριστιανική, όχι το κόμμα. Μην κατηγορηθείτε ότι όχι μόνο αποτύχατε ως κόμμα, αλλά μουχλιάσατε και τη μαγιά δηλητηριάζοντάς την με κομματοκρατία και με λογικές ολιγαρχικές, αντιδημοκρατικές και αντιχριστιανικές.
Για να βγάζει όλη η Ελλάδα το καπέλο στη ΝΙΚΗ, κάποιοι πρέπει να πάρουν το καπελάκι τους και να φεύγουν…