Τυχαία, ψάχνοντας στη μηχανή αναζήτησης το λήμμα της λέξης, κωλοχαρακτήρας, έπεσα πάνω σε μια συνέντευξη του Γιώργου Αμερικάνου. Ήταν μία από τις τελευταίες του πριν φύγει από τη ζωή. Ο τίτλος της ήταν: «όποιος γεννήθηκε κωλοχαρακτήρας, κωλοχαρακτήρας θα πεθάνει»
Το αρχικό σοκ στην αναζήτηση ήταν πως στην πληκτρολόγηση της λέξης δεν έβγαλε τη φωτογραφία του Κώστα Φορτούνη με όσα ακούμε εσχάτως. Γίνεται μια έντονη προσπάθεια, χρόνια τώρα, να βγει ο Ελληνας μεσοεπιθετικός ο «κακός της υπόθεσης». Ο κακός χαρακτήρας, το κωλόπαιδο, το κακομαθημένο…
Ας καταστεί σαφές πως ο Κώστας Φορτούνης δεν γεννήθηκε κωλοχαρακτήρας. Ούτε έγινε και πιθανότατα δεν θα γίνει και στο μέλλον. Πέρασε πολλά και πολύ δύσκολα για να φτάσει στο σημείο να είναι πρώτο βιολί και αρχηγός του Ολυμπιακού. Βίωσε την απόρριψη στις ακαδημίες των «ερυθρολεύκων», πήγε στην Τρίπολη, πέρασε δύσκολα χρόνια στη Γερμανία και την Καϊζερσλάουτερν (ουδείς του φέρθηκε σύμφωνα με την αξία και το ταλέντο του) κι ακόμα και την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Ο ρόλος του Σίλβα
Η ιστορία του αλλάζει από τη στιγμή που έρχεται στον Ολυμπιακό ο Μάρκο Σίλβα. Τότε, αρχίζει και μια έντονη προσπάθεια απομυθοποίησής του. Σε μια τέλεια χρονιά για τον ίδιο, χλευάζεται και ξεκινάει ένα γαϊτανάκι δημοσιευμάτων για μια βουτιά σε ένα ματς κόντρα στην Αρσεναλ. Η ιστορία συνεχίζεται με το γεγονός πως βγαίνει πρώτος σκόρερ λόγω των πολλών εκτελέσεων πέναλτι. Είναι πια αργά. Έχει μπει στο μάτι του κυκλώνα σε ένα άρτιο δομημένο επικοινωνιακό μηχανισμό με όπλο τα κατασκευασμένα άρθρα και τους εκατοντάδες fake λογαριασμούς στα social media. Είναι… χαμένος.
Σε αυτά το διάστημα ο Φορτούνης άλλαξε, σκλήρυνε. Απόκτησε ύφος, έγινε πιο κυνικός. Ήρθαν, σαν φυσιολογικό επακόλουθο μέσα στην όλη πίεση και το πέρασμα του χρόνου, οι μέτριες εμφανίσεις και έγινε στόχος. Ακόμα και των ίδιων των «ερυθρόλευκων» οπαδών. Φυσικά, εκεί, για τα αγωνιστικά του πεπραγμένα.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού πέτυχε μια γκολάρα στην έδρα της ΑΕΚ. Ξέφυγε, πανηγύρισε, έβρισε. Στο σημείο που οι παλμοί φτάνουν στο κόκκινο, είπε μια κουβέντα παραπάνω στο λάθος μέρος (κερκίδα), τη λάθος στιγμή. Προφανώς και από την ίδια μαθητική κερκίδα σε κάποια εκτέλεση κόρνερ, θα βρέθηκε κάποιος και θα τον στόλισε. Το κράτησε, απάντησε.
Ας τιμωρηθεί. Αλλά…
Κακώς. Το είχε ήδη πράξει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με την απόδοσή του, με το τέρμα που σημείωσε. Δεν χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Ας τιμωρηθεί. Με όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Ας τιμωρηθεί για να το θυμάται. Με αυτό τον τρόπο δεν θα το πράξει ξανά.
Μέχρι εκεί όμως. Δεν μπορεί να λογίζεται μια σπασμωδική κίνηση ως έγκλημα καθοσιώσεως. Δεν μπορεί ένα ατόπημα να καθορίζει τον χαρακτήρα του ανδρός. Μιλάμε για έναν παίκτη που πραγματικά δικαιώματα δεν έχει δώσει. Σε νορμάλ πλαίσια οι διαμαρτυρίες του στους διαιτητές, σε νορμάλ οι όποιος αντίλογος με αντίπαλο. Ποτέ του δεν έπαιξε αντιαθλητικά, ποτέ του δεν έκανε κάτι unfair… Τιμωρία ναι, για τα λαϊκά δικαστήρια όμως προς τον Φορτούνη, κάντε μας τη χάρη…