Την πρώτη φορά, δεν το περιμένεις. Για να ακριβολογούμε δεν ήξερες τι θα δεις. Ήσουν περίεργος. Μέχρι που είδες. Ήμαστε και τυχεροί που το ματς του Άρη απέναντι στην Λαμία ήταν Δευτέρα. Είχαμε την ευκαιρία να το παρατηρήσουμε απερίσπαστοι. Σαφώς και η γλώσσα κρέμασε σαν γραβάτα από την έκπληξη. Ευχάριστη σαφώς.
Η παρουσία της ομάδας του Ερέρα όξυνε την περιέργεια. Σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τι θα γίνει στο επόμενο ματς. Αν ήταν στο «Βικελίδης» τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα. Πιο… έδρα από το Καυταντζόγλειο, καλύτερη ακουστική, πιο… ποδοσφαιρικό γήπεδο. Και ο Άρης παίζει ποδόσφαιρο, κανονικό ποδόσφαιρο. Το ερώτημα στο εντός έδρας ματς με την Λάρισα ήταν αν η πίεση του κόσμου και το βάρος του τίτλου «φαβορί» θα… λύγιζε τους «κίτρινους».
Γεγονός είναι πως δεν ήρθαν όλα δεξιά για τον Άρη στο ματς με την ΑΕΛ. Πίεζε, είχε μεταφέρει το παιχνίδι στην περιοχή των φιλοξενούμενων, γυρόφερνε την περιοχή, όμως γκολ δεν είχε βάλει. Και όσο πέρναγε η ώρα ξεθάρρευε η ομάδα της Θεσσαλίας και απειλούσε. Κι όμως. Κανένας πανικός. Καμία παρέκκλιση από το πλάνο του Ισπανού κόουτς. Πλήρης εμπιστοσύνη στο πλάνο και στις δυνατότητες των παικτών. Πλαγιοκοπήσεις. Συνεχείς.
Η μπάλα έχει βρει στο δοκάρι και ουδείς χάνει την ψυχραιμία του. To build up στο γκολ με το οποίο ανοίγει το σκορ ο Άρης είναι όλα τα λεφτά. Ο Ματίγια… σκάβει, ο Μπρούνο Γκάμα στρώνει, ο Τζανακάκης σεντράρει και ο Γιουνές σκοράρει.
Η συνέχεια δεν προκαλεί έκπληξη. Φαίνεται πως σε παιχνίδι όπως αυτό με την Λαμία, ή αυτό με την ΑΕΛ, για τον Άρη όλη η ιστορία θα είναι μέχρι να μπει το πρώτο. Στη συνέχεια όλα θα έρχονται σαν μια φυσιολογική εξέλιξη. Απλά και όμορφα. Η διακοπή έρχεται σε ένα κακό σημείο για τους «κίτρινους». Δύο ματς, έξι βαθμοί, 5-0 τέρματα. Πάνω στον ενθουσιασμό τους, πάνω που οι παίκτες του Ερέρα ανυπομονούν να βρεθούν ξανά όλοι μαζί στο γήπεδο για να φτιάξουν ομορφιές…