Μόλις 82 λέξεις χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ο Περικλής Γκιόλιας για την υπενθύμισή που έκανε με αφορμή τα 14 χρόνια από τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια. Βλέπετε, αυτή τη φορά δεν ήταν… ευγενική. Ήταν μια γενικότερη αποτύπωση της ζοφερής πραγματικότητας του «τι συμβαίνει όταν με σκοτώνουν στην Ελλάδα…».
Μια μορφή αντίστασης, επανάστασης, ύπαρξης στο χρόνο είναι και το να θυμάσαι, να μην ξεχνάς. Ειδικά στη χώρα μας όπου τα ελλείμματα στη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας πια. Δεν μας κάνει καν αίσθηση.
Από το Sportime θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να υπενθυμίζουμε. Άλλοτε ευγενικά, άλλοτε δεικτικά, άλλοτε νοσταλγικά. Σημασία έχει πως δεν θα ξεχνάμε και θα υπενθυμίζουμε. Και μαζί, όπως αναφέρει και στο μήνυμά του ο Περικλής Γκιόλιας, θα αντιστεκόμαστε και θα συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε τα ατιμώρητα εγκλήματα. Όχι μόνο της δολοφονίας του Σωκράτη, όλα…
Ο Περικλής Γκιόλιας για τον αδερφό του Σωκράτη
«Δεν ξεχνάς, σημαίνει αντιστέκεσαι…
Με το έλλειμμα δημοκρατίας και δικαιοσύνης που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, το να επιμένεις να θυμάσαι είναι και αυτός ένας τρόπος να αγωνίζεσαι ενάντια στην συστημική σήψη που ευνοεί την συγκάλυψη ενεργειών που υπηρετούν εγκλήματα, δολιότητες, αβλεψίες υπέρ συμφερόντων και πολλά άλλα που συναντά κανείς συνήθως σε μαφιόζικα και δικτατορικά καθεστώτα.
Η αντίσταση στην λήθη, είναι και αυτή μια μορφή επανάστασης.
Με το Sportime, δόξα τω Θεώ, έχουμε την δυνατότητα, να επιμένουμε, να θυμόμαστε και ουσιαστικά να αντιστεκόμαστε…».
