Εκλογές – αποχή: Όχι, οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν έβαψαν την Ελλάδα «μπλε», έτσι όπως έσπευσαν να ερμηνεύσουν τα αποτελέσματα οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας. Η πραγματική διάσταση των εκλογών είναι ότι ο χάρτης βάφτηκε «γκρίζος» στο χρώμα της αποχής, της απαξίωσης, της αδιαφορίας και της παράδοσης της χώρας στους κομματικούς στρατούς.
Το κάθε κόμμα βγήκε να κάνει μια συμφεροντολογική αποτίμηση του αποτελέσματος για να καρπωθεί επικοινωνιακούς πόντους, και όλα μαζί κάνουν ότι δεν βλέπουν τον «ελέφαντα» στο δωμάτιο που είναι το τεράστιο ποσοστό αποχής.
Υποτίθεται ότι οι δημοτικές εκλογές αφορούν την πιο στενή επαφή μεταξύ Πολιτείας και πολίτη και θα έπρεπε να μας βρίσκουν πιο ευαισθητοποιημένους. Υποτίθεται ότι στις δημοτικές εκλογές καλούμαι να ψηφίσω για τη γειτονιά μου και την ποιότητα ζωής μου στην πόλη μου, έχοντας μερικά ανθρώπινα πρόσωπα απέναντί μου και όχι μια απρόσωπη και μακρινή κεντρική εξουσία.
Κι όμως η μισή Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται να πάρει θέση ούτε σε αυτό το επίπεδο που η δημοκρατία ασκείται κάπως πιο άμεσα, σε σχέση με την κομματοκρατία του κοινοβουλίου.
Η πολιτική έχει χρεωκοπήσει οριστικά, τουλάχιστον με τον τρόπο που ασκείται από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Όμως χρεωκόπησε και η συμμετοχή του πολίτη στα κοινά, και αυτό είναι το χειρότερο. Όχι μόνο γιατί η εξουσία ψαλιδίζει τα δικαιώματα των πολιτών, άλλα γιατί κυρίως οι ίδιοι οι πολίτες παίζουν πρόθυμα το παιχνίδι της εξουσίας και βαφτίζουν τον ραγιαδισμό ως «επανάσταση».
Χαρδαλιάς, Μπακογιάννης και Αγοραστός ξέπλυναν το βιογραφικό τους στην αποχή
Με συμμετοχή μόλις 46,24 % για την Περιφέρεια Αττικής, ο νικητής Νίκος Χαρδαλιάς έλαβε 46,74 %. Δηλαδή επί του συνόλου των εγγεγραμμένων έλαβε περίπου ένα 21,6%, με ένα συντριπτικό ποσοστό της τάξης του 78,4 % να διαλέγει την αποχή ή κάποιον από τους υπόλοιπους υποψήφιους. Και ενώ μόλις 1 στους 5 πολίτες της Αττικής έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στον κ. Χαρδαλιά, ο ίδιος στον επινίκιο λόγο του δήλωσε ότι «έλαβε… ισχυρότατη εντολή να πάμε την Αττική μας μπροστά».
Και γιατί να μην κοροϊδεύει τον κόσμο, θα πει κανείς; Αφού οι μισοί πολίτες της Αττικής συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν εκλογές, έτσι και οι πολιτικοί βολεύονται και συμπεριφέρονται σαν να μην βλέπουν την αποχή. Και όλοι μαζί πορευόμαστε σαν να υπάρχει δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο και σαν να εκφράζεται η λαϊκή βούληση. Η ΝΔ βγήκε να συγχαρεί τον Νίκο Χαρδαλιά διότι εκείνος έλαβε ποσοστό… μεγαλύτερο από ότι έλαβε η γαλάζια παράταξη στις εθνικές εκλογές. Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν για τι μπακαλίστικες ερμηνείες των αποτελεσμάτων μιλάμε, και τι επικοινωνιακή κοροϊδία κυριαρχεί στην αποτίμηση των εκάστοτε εκλογών.
Και κάπως έτσι διαιωνίζεται η μαγική εικόνα των εκλογικών διαδικασιών, με συνένοχο τον λαό του «καναπέ». Ενώ οι πολίτες στο συντριπτικό τους ποσοστό έκριναν ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς είναι ένα φθαρμένο πολιτικό κεφάλαιο που απέτυχε παταγωδώς με ό,τι καταπιάστηκε, αυτό δεν μεταφράστηκε πουθενά στο δια ταύτα της κάλπης. Και κάπως έτσι ο «Nick Hard» βουτήχτηκε στην πολιτική κολυμβήθρα του Σιλωάμ και είναι πανέτοιμος πλέον για νέα lockdown κλιματικής φύσεως και όχι μόνο. Θα είναι το μακρύ χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη στα οικοφασιστικά μέτρα που προωθεί η ατζέντα του Νταβός.
Στον Δήμο Αθηναίων, η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική. Ο μεγαλύτερος σε πληθυσμό Δήμος της Ελλάδας, ουσιαστικά έχει παραδοθεί στην εξουσία του πιο ισχυρού «γαιοκτήμονα» που διαθέτει και τους περισσότερους κολαούζους. Η αποχή έπιασε σχεδόν το 68%, ένα εφιαλτικό νούμερο που δείχνει ότι ο λαός εγκατέλειψε την πρωτεύουσα και άφησε τη μοίρα της στον αυτόματο πιλότο.
Πάνω από 2 στους 3 πολίτες παρέδωσαν λευκή επιταγή για να συνεχίσει ο Κώστας Μπακογιάννης το καταστροφικό έργο του. Και παρότι ο ίδιος έχασε το 35% των ψήφων σε σχέση με τις δημοτικές εκλογές του 2019, το γιγαντιαίο ποσοστό αποχής τον εκτίναξε στην πρώτη θέση με ποσοστό 41,35%, ενώ επί του συνόλου των εγγεγραμμένων αυτό αντιστοιχεί σε μόλις 12,84%. Ουσιαστικά ο 1 στους 10 δημότες της Αθήνας ήταν αρκετός ώστε να βγάλει πρώτο και με διαφορά τον Κώστα Μπακογιάννη, που μάλιστα λίγο έλειψε να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο.
Το φυσικό «λευκαντικό» που λέγεται αποχή, έκανε το βιογραφικό του Κώστα Μπακογιάννη να «αστράφτει» από επιτυχίες, και η βομβαρδισμένη «Ισλαμαμπάντ» που κάποτε ονομαζόταν Αθήνα, θα παραδοθεί και πάλι στα χέρια του εάν βγει νικητής και στον δεύτερο γύρο.
Στον «Μεγάλο Αδελφό» του Τζορτζ Όργουελ, οι εργατοϋπάλληλοι του λεγόμενου «Υπουργείου Αλήθειας» (που στην πραγματικότητα ήταν υπουργείο προπαγάνδας), είχαν ως έργο τους να ξαναγράφουν την ιστορία σύμφωνα με τις κομματικές επιταγές, σβήνοντας από άρθρα εφημερίδων μέχρι και λογοτεχνικά έργα.
Στην Ελλάδα του σήμερα, αυτές οι επιδιώξεις εξυπηρετούνται πολύ πιο εύκολα. Η ιστορία «ξαναγράφεται» μέσα από τις κάλπες. Μέσα από την αδιαφορία των πολιτών και τις αποφάσεις που λαμβάνονται εν τη απουσία τους. Σύμφωνα με την επικαιροποιημένη ανάγνωση της ιστορίας λοιπόν, η Θεσσαλία δεν καταστράφηκε ολοσχερώς λόγω της αδιαφορίας της Πολιτείας ή αν καταστράφηκε, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας έκανε το χρέος του και δεν είχε καμία ευθύνη.
Αυτά προκύπτουν από την πρωτιά του Κώστα Αγοραστού, που παρά την βιβλική καταστροφή και τα σκάνδαλα που αναδύθηκαν στον τομέα ευθύνης του, έλαβε το 41,37%, με συμμετοχή μόλις 58,56% επί του συνόλου των εγγεγραμμένων. Μπορεί να έχασε κοντά στις 15 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, άλλα ο ωχαδερφισμός των «πνιγμένων» που επέλεξαν την αποχή, δεν επέτρεψε στην ψήφο διαμαρτυρίας να βγει στην επιφάνεια των λασπόνερων που έπνιξαν τη Θεσσαλία. Η Περιφέρεια Θεσσαλίας θα «κλειδώσει» μεν στον δεύτερο γύρο, όμως ήδη κατεγράφη ότι οι μισοί Θεσσαλοί έμειναν να κοιτούν απαθείς το μέλλον τους από την… κλειδαρότρυπα.
Ένα ποσοστό 20-25% επί του γενικού πληθυσμού καρπώνεται την εξουσία σε αυτή την κοινωνία της φυγομαχίας και του ατομικισμού. Σε μια κοινωνία που ο καθένας νομίζει ότι ορίζει ατομικά τη μοίρα του, άλλα όλοι μαζί γίνονται κρίκοι της αλυσίδας που στραγγαλίζει τα τελευταία ίχνη της δημοκρατίας σε μια χώρα που διολισθαίνει προς τον απολυταρχισμό.