Η πλατφόρμα νεοταξικής προπαγάνδας Netflix καλεί τα παιδιά μας να απαρνηθούν την «ίδια βαρετή χριστουγεννιάτικη ιστορία που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο» και να την μεταλλάξουν σε μια «πολυπολιτισμική, βίγκαν γιορτή διασκέδασης με πολλά ποπ τραγούδια και πράγματα για την κλιματική αλλαγή».
Αυτά είναι τα λόγια ενός κοριτσιού που παρουσιάζει μια «εναλλακτική» σχολική γιορτή για τα Χριστούγεννα, σε μια τρισάθλια παιδική ταινία animation από το Netflix που ονομάζεται «That Christmas». Σε λίγα μόλις λεπτά, τα παιδιά που συμμετέχουν στην παράσταση προλαβαίνουν να βλασφημήσουν και να γελοιοποιήσουν το καθετί στην ιερή σκηνή της Γέννησης του Χριστού.
Χρησιμοποιώντας το παραπέτασμα της παιδικής «αθωότητας», του «χιούμορ», της «αφέλειας» και της «χαριτωμενιάς», παρουσιάζεται ένα έκτρωμα που συμπυκνώνει όλες τις αιχμές της νεοταξικής ατζέντας, όπως ο νεοφεμινισμός, ο βιγκανισμός, η παραχάραξη και αποδόμηση του χριστιανισμού, η βλασφημία, οι εκτρώσεις και η «συμπεριληπτικότητα». Τα παιδιά στην ταινία ανησυχούν σε σημείο παράνοιας για την «κλιματική αλλαγή» που «πετάγεται» συνεχώς σε άσχετα σημεία της ιστορίας, σαν «διαφημιστικό» που κυνηγά ανελέητα τους θεατές.
Το κορίτσι που παρουσιάζει το παιδικό θέατρο, λέει ότι ο Χριστός ήταν ένας… «hipster» και αντί για τους τρεις μάγους, εμφανίζονται οι «τρεις σοφές γυναίκες». Αντί για τα ζώα της φάτνης, οι βοσκοί βόσκουν… λαχανικά όπως μπρόκολα, καλαμπόκια και… μελιτζάνες.
Το κορίτσι που παριστάνει την έγκυο Παναγία, έχει ένα καρπούζι στην κοιλιά στο οποίο έχει λαξευτεί ένα πρόσωπο και συμβολίζει τον μικρό… Χριστό. Σε κάποια φάση η «Παναγία» αρχίζει να τραγουδάει το γνωστό τραγούδι «Papa don’t preach» της Μαντόνα (που άλλωστε αποτελεί παπικό τίτλο της Παναγίας), με τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού να αφορούν τους λογισμούς της Μαντόνα για το αν θα κάνει έκτρωση στο παιδί που κυοφορούσε.
Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μια τερατώδη βλασφημία και μόνο με τον υπαινιγμό ότι η «Παναγία» διασκεδάζει με την πιθανότητα να θανατώσει τον αγέννητο «Χριστό» μέσω της έκτρωσης, και μάλιστα να το εμφανίζουν εν είδει «αστείου» από παιδιά δημοτικού που «φλερτάρουν» με την ιδέα της άμβλωσης.
Μάλιστα – τρόπον τινά – ο «Χριστός» γίνεται πράγματι κομμάτια (όπως ακριβώς και τα εκτρωθέντα έμβρυα) με αυτό που συμβαίνει «κατά λάθος» στην παράσταση αμέσως μετά, και απογειώνει εντελώς τη βλασφημία.
Ένα παιδί που είναι ντυμένο ως άστρο της Βηθλεέμ πέφτει κατά λάθος πάνω στην «Παναγία» (την ώρα που το κορίτσι λέει τον στίχο «I ‘m keeping my baby» από το τραγούδι της Μαντόνα) και όπως τη σκουντάει, το καρπούζι της πέφτει στην σκηνή και οι κόκκινοι (σαν αίμα) χυμοί του διαλυμένου καρπουζιού πετάγονται στα πρόσωπα των θεατών.
Πόση λύσσα βγάζει για τον Χριστό αυτή η σκηνή, μπορείτε να το κατανοήσετε με λίγους συνειρμούς. Όλα αυτά τα διεστραμμένα νοήματα εσωκλείονται σε μια σκηνή του «That Christmas» που δεν κρατά παραπάνω από λίγα λεπτά. Αυτό το βέβηλο σκοτάδι πλασάρεται σε μικρά παιδιά σε μια «χριστουγεννιάτικη» ταινία που φιλοδοξεί να γίνει εθιμοτυπική για κάθε τέτοια περίοδο.
Μπορείτε να αντιληφθείτε τι ζημιά μπορεί να επιφέρει στα παιδικά μυαλουδάκια, ένα τόσο συμπυκνωμένο δηλητήριο από τα συγκεκριμένα μηνύματα. Και μπορείτε να κατανοήσετε για άλλη μια φορά πως «δένουν» όλα μαζί στην προπαγάνδα τους.
Κλείνουμε την προπαγάνδα έξω από τα σπίτια μας
Ο συνεχής βιασμός της χριστιανικής πίστης παραμένει κορυφαία προτεραιότητα για την ατζέντα των νεοταξιτών, και όπως είχαμε εκτιμήσει από εδώ, η εκλογή Τραμπ δεν αλλάζει τίποτα στη βιομηχανία του θεάματος που έχει ταχθεί γι’ αυτόν τον σκοπό. Ίσα – ίσα, οι βλασφημίες φαίνεται να γίνονται ακόμα χειρότερες, ακόμα πιο προκλητικές και άμεσες, ως επίδειξη δύναμης της σατανοκρατούμενης «ελίτ».
Παρήλθε για τα καλά ο καιρός που υπήρχε περιθώριο εφησυχασμού σε αυτά τα πράγματα. Έχουμε εισέλθει σε εποχές που πρέπει να παίρνουμε αυστηρές αποφάσεις και να κόβουμε ότι σάπιο προσβάλλει την καθημερινότητα μας και την υγεία της οικογένειάς μας. Γρήγορα, πριν επεκταθεί η γάγγραινα. Αυτό μπορεί να απαιτεί να «κόψουμε» προεκτάσεις του θελήματός μας, της βολής μας, της διασκέδασής μας. Αν δεν πάρουμε τώρα αυτές τις εύκολες αποφάσεις, πώς θα πάρουμε αύριο τις μεγάλες που θα καθορίσουν ολόκληρη τη ζωή μας;
Δε νοείται μια διαδικτυακή πλατφόρμα να βανδαλίζει ανοιχτά την πίστη μας, κι εμείς να βρίσκουμε προφάσεις για να κρατήσουμε τη συνδρομή, προκειμένου να μη χάσουμε την τάδε σειρά ή για «να έχει το παιδί κάτι να… βλέπει» κλπ. Ούτε καν στέκει η δικαιολογία ότι «θα προσέχω να βλέπει μόνο τα ωφέλιμα» το παιδί. Είναι σαν να στέλνουμε τα παιδιά να περιπλανηθούν αμέριμνα σε ένα ναρκοπέδιο και εμείς να λέμε ότι δεν πειράζει, γιατί θα προλάβουμε όλες τις νάρκες. Δεν έχει νόημα αυτό, παρά μόνο ως πρόφαση για δικά μας συμφέροντα.
Δεν μπορούμε να παραμένουμε άλλο «χλιαροί» σε αυτά τα θέματα, γιατί θα μας «εμέσουν» οι εξελίξεις.
Η απάντηση ενός χριστιανού για τέτοιες προκλήσεις εναντίον της πίστης, οφείλει να είναι μόνο μια: να αποδοκιμάσει με κάθε τρόπο τις πλατφόρμες που φιλοξενούν και παράγουν αυτή τη νεκρωτική προπαγάνδα. Διακόπτοντας τη συνδρομή αν υπάρχει, βαθμολογώντας αρνητικά αυτά τα αίσχη, στέλνοντας μηνύματα διαμαρτυρίας, ενημερώνοντας γονείς και παιδιά για τις παγίδες και αποθαρρύνοντας κόσμο να στραφεί στην ψηφιακή πλύση εγκεφάλου.
Εξάλλου τα δικά μας φωτεινά Χριστούγεννα είναι εντελώς διαφορετικά από τις δικές τους δαιμονικές σκιές. Αλίμονο αν πρέπει να «κρεμαστούμε» από ταινίες για να νιώσουμε το πνεύμα της εορτής. Έχουμε τις Λειτουργίες μας με τους υπέροχους ύμνους μας, που μπορούν να γίνουν βάλσαμο για κάθε παιδική ψυχή. Αρκετό πόλεμο έχουμε στον κόσμο, ας μην τον φέρνουμε οικειοθελώς και μέσα στα σπίτια μας.
