Αποκάλυψη Guardian: «Ο κόσμος θα σιχαθεί τους πολιτικούς και θα τους κυνηγήσει. Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί». Αυτός ήταν ένας προφητικός λόγος του Αγίου Παϊσίου που με το προορατικό χάρισμα του «έβλεπε» τα γεγονότα της εποχής μας. Αυτά που «χθες» ήταν λόγια φωτισμένων γερόντων, σήμερα είναι ειδήσεις.
Στον καιρό που ζούμε, βλέπουμε να σκάνε συνεχώς τέτοια «μπαλόνια» με εκκωφαντικό θόρυβο, αφήνοντας πίσω τους αφόρητη δυσωδία και προκαλώντας απέχθεια στους λαούς για την σήψη που έχει εξαπλωθεί στο διεθνές πολιτικό σύστημα.
Οι εκλογές στο έλεος πρακτόρων, σε 30 χώρες
Το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Guardian που κάνει λόγο για συντονισμένη χειραγώγηση εκλογικών διαδικασιών σε 30 χώρες σε τρείς ηπείρους από ομάδα Ισραηλινών πρακτόρων, είναι ένα μέγα σκάνδαλο που οι περισσότεροι άνθρωποι υποπτεύονταν ότι συμβαίνει, άλλα λίγοι είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της διαφθοράς που έχει απλωθεί σαν καρκίνωμα σε κυβερνήσεις όλου του κόσμου.
Η ομάδα Ισραηλινών «συμβούλων» με την ονομασία «Team Jorge», διέθετε ένα ολόκληρο οπλοστάσιο υπηρεσιών για να στήνει «βρώμικες» προεκλογικές καμπάνιες ή να σαμποτάρει επιχειρηματικά συμφέροντα προς όφελος ανταγωνιστών.
Η ομάδα φέρεται να έχει επικεφαλής τον Ταλ Χάναν, πρώην αξιωματούχο των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, τη δράση του οποίου αποκάλυψε διεθνής ομάδα ερευνητών δημοσιογράφων από τη Monde, το Spiegel και την El Pais και αποτελεί μέρος της έρευνας για τη βιομηχανία παραπληροφόρησης που γίνεται με το συντονισμό της γαλλικής ΜΚΟ, Forbidden Stories.
Ο Χάναν ισχυρίστηκε σε δημοσιογράφους που υποκρίνονταν τους ενδιαφερόμενους πελάτες, πως η μυστική εταιρεία του έχει παρέμβει σε όλη την Αφρική, την Νότια και Κεντρική Αμερική, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, ενώ διαθέτει παράρτημα που παρεμβαίνει και στην Ελλάδα. Θα πει κανείς, πως το περίεργο θα ήταν να ΜΗΝ είχε ζητηθεί η συνεισφορά της «Team Jorge» στον «παράδεισο» των κοριών και των ωτακουστών, που αποτελεί η χώρα μας.
Οι πανάκριβες υπηρεσίες της «Team Jorge» περιλαμβάνουν το σαμποτάζ των εκστρατειών αντίπαλων φορέων (είτε πολιτικών είτε επιχειρηματικών), την κυβερνοκατασκοπία μέσω hacking και την απόσπαση ευαίσθητων πληροφοριών που θα αποβούν χρήσιμες για τους «πελάτες», την αυτοματοποιημένη παραπληροφόρηση με δημιουργία «στρατιών» από ψεύτικα προφίλ που – δήθεν – υποστηρίζουν έναν πολιτικό αρχηγό, την καμπάνια δυσφήμισης ενός ανταγωνιστή, την παροχή ψευδών ειδήσεων και πληροφοριών προς έναν πολιτικό αντίπαλο.
Μέσω των social media (Twitter, LinkedIn, Facebook, Telegram, Gmail, Instagram και YouTube) και χιλιάδες ψεύτικους λογαριασμούς, η «Team Jorge» φέρεται να είναι ικανή ώστε να δημιουργήσει ένα ολόκληρο ρεύμα επηρεασμού και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, ενώ οι ίδιοι δηλώνουν «εξπέρ» στην χάραξη προεκλογικής καμπάνιας και τον ψυχολογικό πόλεμο.
Βλέπουμε λοιπόν πως αυτό το πολίτευμα που κάποτε ονομαζόταν Δημοκρατία, σήμερα σε παρασκηνιακό επίπεδο έχει καταντήσει ένα πλήρως ελεγχόμενο ξόανο που άγεται και φέρεται κατά τις επιθυμίες των εξουσιομανών. Η ψηφοθηρία που κάποτε αρκούνταν σε ακατάσχετες παροχολογίες και ρουσφέτια, σήμερα ανήκει ολοκληρωτικά στο πεδίο πρακτορικών αποστολών, επιστρατεύοντας κατασκοπία, παραπληροφόρηση, στοχευμένο marketing και εξόντωση αντιπάλων.
Κατά τα άλλα η Δύση (και ιδιαίτερα η Ευρώπη) είναι το προπύργιο της… Δημοκρατίας στον πλανήτη και η «ελίτ» δηλώνει σοκαρισμένη από τον δεσποτισμό και το έλλειμμα δημοκρατίας που επιδεικνύει ο Πούτιν, ο Όρμπαν και όλοι όσοι δεν ακολουθούν το ευρωατλαντικό άρμα. Και κατά τα άλλα στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο οποίο κλείνουν το γόνυ πολλοί από τους ηγέτες που χρησιμοποιούν πράκτορες για τις εκλογές των χωρών τους, ανησυχούν για την… «τοξικότητα» και τα «fake news» που υπάρχουν στο διαδίκτυο (θέλοντας ουσιαστικά να φιμώσουν τον ελεύθερο λόγο).
Διαφθορά, υποκρισία και στο τέλος κατάρρευση
Κάποτε υπήρχε η ρομαντική πεποίθηση πως οι εκλογές είναι «η ώρα του λαού», η ώρα που «μιλάνε» οι πολίτες. Μερικώς ισχύει ακόμα, στον βαθμό που οι πολίτες διαθέτουν ελεύθερη και ανεπηρέαστη σκέψη, παρακάμπτοντας όλο αυτόν τον κυκεώνα παραπλάνησης της κοινής γνώμης.
Άλλα παράλληλα αποδεικνύεται πως οι εκλογές είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να αποδώσουν καρπούς τα «ρυπαρά δίκτυα» των υποκλοπών, να θριαμβεύσουν οι δημοσκοπικές «αβάντες», να βγουν στην φόρα τα σκάνδαλα που η κάθε πλευρά φυλάει στο συρτάρι της, να προωθηθούν καμπάνιες από φίλους και ημετέρους που στηρίζουν υπογείως αυτόν τον τεχνοκρατικό ολοκληρωτισμό.
Και ας αναλογιστούμε ότι με υπηρεσίες τύπου «Team Jorge», μπορούν να επωφεληθούν – όχι μόνο οι πολιτικοί ενός κράτους για να ανέβουν την σκάλα της ιεραρχίας στην χώρα τους – άλλα και οποιαδήποτε ξένη δύναμη θέλει να εμπλακεί στις εκλογές αυτής της χώρας ώστε να αποκομίσει συμφέροντα, ευνοϊκές μεταχειρίσεις και υπόγειες συμφωνίες.
Ίσως να αναρωτηθεί κάποιος εύλογα, για ποιο λόγο βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια όλα αυτά τα σκάνδαλα διαφθοράς;
Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο που τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία γίνονται ξαφνικά άτεγκτοι επικριτές της διαφθοράς, ενώ τόσα χρόνια φρόντιζαν να την σιγοντάρουν με όλους τους τρόπους. Πρόκειται για ένα σχέδιο ηθελημένης ανάδειξης των σκανδάλων και απαξίωσης όλων των πολιτικών (σε αυτό οι πολιτικοί τα καταφέρνουν μια χαρά και μόνοι τους άλλωστε), όλων των εθνικών κυβερνήσεων και των εκλογικών διαδικασιών, ώστε ο κόσμος να οδηγηθεί στην πλήρη αποχή από κάθε πολιτική σκέψη, να αηδιάσει και να γίνει απαθής και ανενεργός μπροστά σε αυτό το διεθνές όργιο διαφθοράς.
Αυτή η αποστροφή του κόσμου θα αποτελέσει και την βάση για την κατάργηση των εκλογών και την κατάρρευση όλων των εθνικών κυβερνήσεων, ώστε να έρθει και να καλύψει το κενό μια παγκόσμια κυβέρνηση που θα υποσχεθεί εξυγίανση και πάταξη της διαφθοράς. Πολύς κόσμος που θα έχει σιχαθεί πλήρως τους δικούς του πολιτικούς, θα ζητήσει από μόνος του να οδηγηθεί στην «ασφάλεια» μιας παγκόσμιας υπερσυγκεντρωτικής εξουσίας.
Η διαφθορά στην πολιτική είναι η μισή αιτία της καταστροφής του οικοδομήματος κάθε κράτους, έτσι όπως το γνωρίζαμε ως τώρα. Η άλλη μισή είναι ο ανενεργός και αδιάφορος πολίτης που συνθηκολογεί με την ήττα του, που παραχωρεί αμαχητί το αναφαίρετο δικαίωμα να ορίζει την ζωή του, που παραμένει αμέτοχος και προτιμά να παραμυθιάζεται με άρτους και θεάματα.
Η αδιαφορία (του πολίτη) τρέφει τη διαφθορά (των πολιτικών) και η διαφθορά προκαλεί όλο και περισσότερη αδιαφορία. Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο είμαστε εγκλωβισμένοι σήμερα και η κατάσταση ολοένα και πλησιάζει στην κατάρρευση.