Ποιος θα το περίμενε ότι η Ελλάδα που ο Θεός ευλόγησε να γίνει παγκόσμια κιβωτός της Ορθοδοξίας, να γίνει η πρώτη ορθόδοξη χώρα που νομιμοποίησε τους γκέι ψευτο- γάμους, και να βλέπει σήμερα άλλα ορθόδοξα έθνη να γίνονται κυματοθραύστες αντίστασης στην επέλαση της νεοταξικής ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδας;
Κι όμως έτσι συμβαίνει. Εδώ και 15 χρόνια οι οικονομικοί δολοφόνοι της Ελλάδας, εκτελούν το σχέδιο βουλγαροποίησης της χώρας μας και εν τέλει τα κατάφεραν. Οι πολιτικάντηδες που μας κυβέρνησαν, κατάφεραν να μας κάνουν «Βουλγαρία» στην οικονομική συρρίκνωση, όχι όμως και στην αντίσταση ηθικής που προβάλλει το γειτονικό κράτος.
Διότι εμείς στην Ελλάδα, το πάμε σε διπλό ταμπλό: Στη φτωχοποίηση των πολιτών ακολουθούμε τα μοντέλα των φτωχότερων βαλκανικών κρατών (αν και η Βουλγαρία είναι ζήτημα χρόνου να μας περάσει στην ανάπτυξη), αλλά στην ανωμαλία τρέχουμε να συμπορευτούμε στην ατζέντα των πιο εύπορων ευρωπαϊκών χωρών που σέρνουν τον χορό της ευρωπαϊκής αποκτήνωσης.
Σε μια εποχή που η ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα προβάλλεται σαν επίσημη «θρησκεία» της Δύσης, ήρθε σαν βάλσαμο στην Ευρώπη το μεγάλο «ΟΧΙ» από τη Βουλγαρία που πέταξε τη Woke σχιζοφρένεια εκεί που της αξίζει. Στο περιθώριο της κοινωνίας και έξω από τους αρμούς του κράτους.
Με μεγάλη πλειοψηφία, το κοινοβούλιο της Βουλγαρίας απαγόρευσε με νόμο τη ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα στα σχολεία, καθιστώντας παράνομη την ενθάρρυνση ενός μη παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού και την προβολή ταυτότητας φύλου που είναι διαφορετική από τη βιολογική.
Με λίγα λόγια η Βουλγαρία ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πολιτική από εκείνη που εφαρμόζει η Ελλάδα, η οποία έχει μετατρέψει την αντιεπιστημονική παράκρουση του Λοατκισμού σε εκπαιδευτικό δόγμα. Έτσι η Βουλγαρία βάζει ένα καθοριστικό εμπόδιο στον εκφυλισμό της κοινωνίας της, αφού είναι γνωστό πλέον ότι πρώτος στόχος της νεοταξικής ατζέντας είναι τα σχολεία, προκειμένου να παραχθούν οι επόμενες γενιές μετα – ανθρώπων που θα αποδομήσουν πλήρως τις θρησκείες και τα έθνη.
Με ιδιαίτερη ικανοποίηση αντιμετώπισε την απόφαση του Βουλγαρικού κοινοβουλίου και η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, η οποία σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει ότι:
«Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, ὡς θεματοφύλακας τοῦ βουλγαρικοῦ λαοῦ, συμμερίζεται τὶς ἀνησυχίες πολλῶν γονέων καὶ ἐκπαιδευτικῶν σχετικὰ μὲ τὶς σύγχρονες προκλήσεις τῆς ἐκπαίδευσης στὴν κοινωνία μας. Πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς ἑνότητας μεταξὺ τῶν πολιτικῶν δυνάμεων γιὰ τὸν περιορισμὸ ἰδεολογιῶν ἀντίθετων πρὸς τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ καὶ κοινὴ λογικὴ στὸ προσχολικὸ καὶ σχολικὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα, θὰ συνεχιστεῖ καὶ μὲ ἄλλες νομοθετικὲς πρωτοβουλίες χρήσιμες γιὰ τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν – τὸ μέλλον τῆς Βουλγαρίας».
Διαβάζοντας τα παραπάνω, συλλογίζεται κανείς πόσο λείπει μια τέτοια συντεταγμένη δράση απέναντι στον woke εξτρεμισμό στην Ελλάδα. Μια συμπόρευση Κράτους και Εκκλησίας, απέναντι σε μια κοινή εθνική απειλή. Και πόσο μακριά βρισκόμαστε δυστυχώς από μια τέτοια προοπτική. Πόσο οι μαθητές μας παραμένουν εκτεθειμένοι (όλο και περισσότερο) στην κανονικοποίηση των σεξουαλικών διαταραχών και την απάλειψη της βιολογικής, θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητάς τους.
Όταν ως ελληνικό κράτος έχεις πλημμυρίσει τη νεολαία με το ψυχολογικό παραισθησιογόνο του «δικαιωματισμού», νομοτελειακά δημιουργείς μια κοινωνική ζούγκλα από αντιμαχόμενα δικαιώματα με αλυσιδωτές εκρήξεις. Και αυτό μεταφράζεται στην εκτίναξη εγκληματικότητας ανηλίκων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Ο Έλληνας μαθητής (που δεν γαλουχείται με υγιείς αξίες από την οικογένεια) εκπαιδεύεται από το woke νεοταξικό σύστημα να σπάει τους κοινωνικούς δεσμούς και να διαλύει τις συλλογικές αξίες που κρατούν ενωμένο αυτό το Έθνος. Με αποτέλεσμα να καταντά μια ανυπεράσπιστη ατομικότητα. Και η εθνική του συνείδηση να αντικαθίσταται από μια (νέο)ταξική συνείδηση δικαιωματικού πανσεξουαλισμού, που ικανοποιείται μόνο με την τέρψη του σαρκικού θελήματος, την ίδια στιγμή που παραδίδει όλα τα εθνικά και πολιτικά του δικαιώματα στους χιτλερίσκους που του πουλάνε τη σκλαβιά για ελευθερία.
Σε σχέση με τη Βουλγαρία, εμείς στην παρούσα εποχή είμαστε πολύ «λίγοι», πολύ διεφθαρμένοι και πολύ διχασμένοι για να βάλουμε φρένο στον Woke γενιτσαρισμό που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας στις σχολικές αίθουσες. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Και κάθε φορά που έχουμε εκλογές, επιβεβαιώνεται και ανανεώνεται.
Το «καλύτερο» που έχει να δώσει το δικό μας πολιτικό σύστημα στην παρούσα φάση, είναι να μας λέει ότι ο Winnie the Pooh είναι άφυλος (Κ.Σακελλαροπούλου), ότι η μητρότητα βλάπτει την καριέρα των γυναικών (Ζέφη Δημαδάμα, υπουργείο Οικογένειας), ότι βιασμένες ανήλικες «εκδίδονται» συνειδητοποιημένα, και το δέχονται ως «στάση ζωής» (υπόθεση Ηλία Μίχου), ότι εκτός από φοιτητές και φοιτήτριες, υπάρχουν και φοιτητ@ (ΑΠΘ), ότι η ψήφιση της παράδοσης των παιδιών σε παρά φύσιν «οικογένειες» είναι «ιστορική μέρα» (Αλέξης Πατέλης) και ότι σεξουαλικώς ανήκομεν εις τη (διεστραμμένη) Δύσιν (Άκης Σκέρτσος).
Σε επίπεδο λαού οι ηθικές αντιστάσεις μας μπορεί να μην απέχουν ιδιαίτερα από εκείνες του Βουλγαρικού λαού, αλλά σε επίπεδο εκλογής ηγετών, κερδίζουμε κατά κράτος στη διαφθορά. Επομένως αυτό το σύστημα εξουσίας συντηρούμε και αυτά τα εφιαλτικά αποτελέσματα αποκομίζουμε:
Παιδιά με κατεστραμμένη παιδικότητα, με ισοπεδωμένη αθωότητα, με πονηρεμένη σεξουαλικότητα, με εκπαιδευμένη «συμπεριληπτικότητα». Παιδιά που στο αξιακό τους σύστημα θα αποδομούν πλήρως τα βιολογικά φύλα και θα τα αντιλαμβάνονται ως «ξεπερασμένους» νόμους της φύσης.
Και ως νησίδες αντίστασης, κάποιες οικογένειες που στέκονται ως ασπίδα πάνω από τα παιδιά τους, προστατεύοντάς τα από αυτόν τον κατακλυσμό τοξικής προπαγάνδας. Ηρωικές μάνες και ηρωικοί πατεράδες.
Το θετικό είναι ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στην Ευρώπη, έστω και αποσπασματικά από κάποια κράτη που αρνούνται να αυτοκτονήσουν εθνικά, ηθικά και πολιτισμικά.