Τον μήνα Ιούνιο, η «υπερηφάνεια» του ουράνιου τόξου εξαπολύει μια πρωτοφανή πολιτισμική επίθεση στην πρωτεύουσα και κυρίως στη συμπρωτεύουσα. Σε μια εποχή που κηρύσσονται μέχρι και κλιματικά «lockdown» λόγω… καύσωνα ή χουντικές απαγορεύσεις συγκεντρώσεων για τις Πρέσπες των «ΤσιπροΖάεφ», το Europride επιβάλλεται με το στανιό στους Θεσσαλονικείς για 9 ολόκληρες μέρες.
Η «υπερηφάνεια» της… οπής, γίνεται «υπερηφάνεια» περιωπής, με τις πλάτες ενός σάπιου κράτους που παίρνει διαζύγιο από την Ορθοδοξία και γιορτάζει τους γάμους του με το ουράνιο τόξο. Τη νέα επίσημη «θρησκεία». Μια ισχνή μειοψηφία επιβάλλεται καταχρηστικά στην κοινή θέα, παραμένει πολύ μικρή σε αριθμούς – αλλά πολύ μεγάλη σε χρηματοδότες. Με το πρόσχημα του αιτήματος της ισότητας, καθιερώνεται μέσω της ανισότητας και της υπερπροβολής.
Δεν φτάνει που η ΛΟΑΤΚΙ+ προπαγάνδα ρέει ασταμάτητα σε σχολεία, εκπομπές, σειρές, ταινίες, κοινωνικά δίκτυα, άρθρα, συνεντεύξεις, πολιτικές δηλώσεις, δημόσια κτήρια και διαφημιστικές καμπάνιες, πρέπει να στεφανώνεται και σε «αψίδες» θριάμβου στις μεγαλουπόλεις, να εισβάλλουν κατάμουτρα στον δημόσιο βίο, να είναι η επιβεβλημένη «κανονικότητα» που θα δεις από το μπαλκόνι σου, από το στέκι σου, από τον δρόμο που περνάς, από την πλατεία που συχνάζεις.
Καμία άλλη σοβαρή γιορτή, που να στηρίζεται μάλιστα και από δημοτικές αρχές, δεν έχει τέτοια σκανδαλώδη διάρκεια, που φτάνει σε επίπεδα κατάληψης μιας πόλης. Ούτε σε εθνικές εορτές – ούτε σε θρησκευτικές, δεν δίνεται το ένα εκατοστό της στήριξης, της προώθησης και των πόρων που δίνονται πλέον για τα Pride. Η μόνη «γιορτή» που έχει εξίσου μεγάλη διάρκεια είναι το διονυσιακό… καρναβάλι, που ξεκινάει από το άνοιγμα του Τριωδίου και φτάνει ως την Καθαρά Δευτέρα.
Επομένως μπορούμε να πούμε και επίσημα πλέον ότι οι 2 «επιφανέστερες» γιορτές της ταλαίπωρης πατρίδας μας, είναι το καρναβάλι και το Pride, δηλαδή 2 εκδηλώσεις παρόμοιας αισθητικής που απευθύνονται εξίσου στην ειδωλολατρία (της σάρκας), την απελευθέρωση των σεξουαλικών ορμών και την κανονικοποίηση της ανωμαλίας. Μια χώρα που έχει εκατοντάδες άξιους λόγους να υπερηφανεύεται για την ιστορία της και την πίστη της, έφτασε να βρίσκει εκπλήρωση μόνο στην αποκτήνωση και τη διαστροφή.
Στο Pride της Αθήνας είδαμε εικόνες «απείρου κάλλους» ως συνήθως, με γυμνόστηθους διαδηλωτές (άντρες και γυναίκες), εικόνες του Χριστού ως «αξεσουάρ» βλασφημίας, υπερήφανους «καρναβαλιστές» με εσώρουχα, σαδομαζοχιστικά αξεσουάρ, ερωτικά βοηθήματα, συνθήματα παρακίνησης σε βία («κλωτσιές με δωδεκάποντο» κλπ.) και ένα συλλογικό αίτημα να γίνουν και νόμιμα οι γυναίκες, σκλάβες τεκνοποίησης κατά παραγγελία. Φυσικά ουδείς αντιμετώπισε τις προβλεπόμενες συνέπειες του νόμου. Αυτό έλειπε…
Παρεμπιπτόντως, έγινε γνωστό από καταγγελία της Δημοτικής Συμβούλου, Ελένης Παπαδοπούλου, ότι το Athens Pride διοργανώθηκε παράνομα χωρίς να έχει δοθεί καμία επίσημη άδεια από το Δημοτικό Συμβούλιο, παρά μόνο έφτασε η τσιφλικάδικη «απόφαση Δημάρχου» του Χάρη Δούκα που έδωσε αυθαίρετα το πράσινο φως χωρίς να ρωτήσει κανέναν. Τόσο συστημικό ως το κόκκαλο του κράτους έχει γίνει αυτό το πανηγυράκι ατίμωσης, που δεν περνάει καν από τους δημοκρατικούς μηχανισμούς της Πολιτείας. Μια κανονική πολιτισμική εισβολή δηλαδή.
Καθόλου τυχαία, τα Pride καθιερώθηκαν να γίνονται στο κατακαλόκαιρο (ο Ιούνιος ως μήνας «υπερηφάνειας» έχει ανακηρυχθεί από τις ΗΠΑ, από το 2009 και ο «θεσμός» πηγαίνει πίσω στο 1969) για να βοηθάει και ο καιρός στην επίδειξη γυμνής σάρκας, αλλά είναι και μια περίοδος που για πολύ κόσμο τα ήθη χαλαρώνουν. Μιας και μιλάμε για μια «γιορτή» που γιγαντώνεται στα πλαίσια του αμερικανικού marketing, η τοποθέτηση «προϊόντος» δεν θα μπορούσε να μη γίνεται στην κατάλληλη εποχή για να «καταναλωθεί» από τις μάζες.
Μεγαλοπρεπείς χορηγοί, πανάκριβες διαφημιστικές καμπάνιες, πανστρατιά υποστηρικτικών δημοσιευμάτων, πολιτικοί κολαούζοι, κορυφαία ονόματα του ξεπεσμένου πενταγράμμου και γενικά όλη η «αφρόκρεμα» του συστήματος στηρίζει αυτό το πανσεξουαλικό ανοσιούργημα, που παρουσιάζεται σαν το «Woodstock» του 21ου αιώνα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα πολιτικό πυρηνικό όπλο υποταγής των λαών και των εθνών.
Θύματα αυτής της μασκαράτας και οι ομοφυλόφιλοι που δεν νοιώθουν καμία υπερηφάνεια για το πάθος τους, ούτε πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να ταυτίζεται με το ξεβράκωμα και τους καρναβαλισμούς. Θύματα αυτής της μασκαράτας και τα αθώα παιδιά που σέρνονται στις παρελάσεις για να «βαφτιστούν» από μικρά στην ανωμαλία, αλλά ακόμα και τα παιδιά των ετεροφυλόφιλων ανδρόγυνων που βομβαρδίζονται από την προπαγάνδα που παρελαύνει στις πόλεις και τα σχολεία.
Η ακολασία ξεκίνησε δειλά – δειλά από τις αθέατες γωνιές της κοινωνίας και πλέον έχει φτάσει να γίνει θηρίο που απαιτεί ολοκληρωτική επικράτηση. Πριν 2 δεκαετίες είχαμε το «δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του» και σήμερα σου φέρνουν το «κρεβάτι» τους στο Σύνταγμα και στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μαζί με όλα τα αξεσουάρ του. Πριν 9 χρόνια ήταν ικανοποιημένοι με τα σύμφωνα συμβίωσης και τώρα απαιτούν παρένθετες μητρο-μηχανές, τρανς «γονεϊκότητα», βαφτίσεις, απάλειψη των όρων πατέρας και μητέρα και πολλά άλλα που έπονται.
Τα συστημικά κόμματα όχι μόνο δεν άκουσαν την κατακραυγή του κόσμου στην ευρωκάλπη για τη ΛΟΑΤΚΙ+ παράνοια, αλλά επιβάλλουν την ατζέντα με διπλή λύσσα. Η Βόρεια Ελλάδα τους «μαύρισε» κι εκείνοι απαντούν με… Europride. Η Αττική τους γύρισε την πλάτη με την αποχή (δυστυχώς) κι εκείνοι απαντούν με Athens Pride. Πιέζουν τον κόσμο ακόμα πιο πέρα από το σημείο αντοχής. Είναι στοχοπροσηλωμένοι στο έργο της καταστροφής. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα…