Για κάθε νέο έγκλημα οπαδικής βίας που συμβαίνει στην Ελλάδα, η Πολιτεία αποφαίνεται κάθε φορά ότι είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Όμως φαίνεται ότι αυτό το ποτήρι δεν έχει πάτο. Αυτά τα λόγια περιγράφουν απόλυτα την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, και ανήκουν στον χαροκαμένο πατέρα του Άλκη Καμπανού. Και αν κάποιος δικαιούται απόλυτα να στηλιτεύει όλο αυτό το θέατρο σκιών που βλέπουμε να παίζεται από πλευράς κυβέρνησης, είναι ο πατέρας του Άλκη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ως πάγια τακτική του να επιβάλλει ισοπεδωτικά μέτρα επί δικαίων και αδίκων όταν αποδεικνύεται ανίκανος να αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση. Έτσι, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του 31χρονου αστυνομικού έξω από το γήπεδο του Ρέντη, αποφάσισε να διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών όλα τα ματς της Stoiximan Super League μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2024.
Στη λογική του «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι», ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι… νοστάλγησε τις εποχές του Covid όπου επέβαλλε οριζόντια lockdown και κλείδωνε στα σπίτια του όλον τον πληθυσμό, ανεξαρτήτως αν ήταν υγιείς ή νοσούσαν. Ακόμα και η οριζόντια φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών που αντιμετωπίστηκαν συλλήβδην ως φοροφυγάδες, είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα της ισοπεδωτικής νοοτροπίας του πρωθυπουργού. Όταν δεν μπορεί ή δεν θέλει να σπάσει το απόστημα, βάζει όλον τον «ασθενή» στον… γύψο, για να κερδίσει πολιτικό χρόνο ηρεμίας.
Και ποια ηρεμία θα κερδηθεί άραγε; Το λουκέτο είναι εύκολο να το βάλεις στα γήπεδα ως μέσο πίεσης στις ΠΑΕ, αλλά αν δεν καταπολεμήσεις το κακό της οπαδικής βίας στη ρίζα του, είναι βέβαιο ότι θα το ξαναβρούμε μπροστά μας ως κοινωνία. Τα κλειστά γήπεδα για τον κόσμο, απλά θα μεταφέρουν τα ξεσπάσματα βίας κάπου αλλού. Αυτά υποστήριξε και ο πατέρας του Άλκη, μιλώντας στο κανάλι OPEN:
«Δυστυχώς ακούσαμε πολλές φορές τα ευχολόγια αυτά, να είναι τα τελευταία θύματα. Ο Άλκης να είναι το τελευταίο θύμα, ο Μιχάλης. Κάθε φορά λέμε πως είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, αλλά μάλλον το ποτήρι δεν έχει πάτο.
Δυστυχώς τα φαινόμενα συνεχίζονται και με πιο άγριο τρόπο. Τα οπαδικά επεισόδια, δεν οφείλονται μόνο στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ. Οποιοδήποτε άθλημα και να ήταν, ακόμη και μπάντμιντον, με τη μια ομάδα να είναι Ολυμπιακός και η άλλη Παναθηναϊκός, οι οπαδοί θα πλακώνονταν μεταξύ τους», είπε ο κ. Αριστείδης Καμπανός.
Η οπαδική βία ζει άνετα και εκτός γηπέδων
Μπορεί κάποιος από την κυβέρνηση να μας εξηγήσει υπεύθυνα, πώς ακριβώς θα εξαλειφθεί ο χουλιγκανισμός απλά και μόνο με το κλείσιμο των γηπέδων; Από τη στιγμή που τα δίκτυα των δραστών και των ηθικών αυτουργών μένουν ανέπαφα, η βία θα συνεχίσει να υφίσταται και δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν θα εκδηλώνεται εντός ή εκτός γηπέδων.
Να υπενθυμίσω ότι ο Άλκης δολοφονήθηκε στα σκαλοπάτια μιας πολυκατοικίας στη Χαριλάου Θεσσαλονίκης. Ο Μιχάλης δολοφονήθηκε κι εκείνος εκτός γηπέδου, και χωρίς καν να διεξάγεται αγώνας εκείνη τη στιγμή. Η αιματηρή επίθεση στον 31χρονο αστυνομικό, έγινε και εκείνη εκτός του γηπέδου βόλεϊ στο Ρέντη.
Αυτό το κρυφτούλι της εξουσίας πίσω από το δάχτυλο της, θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Όσες κάμερες και αν βάλεις στα γήπεδα, όση φύλαξη και αν εξασφαλίσεις, όση ταυτοποίηση και να κάνεις στους θεατές, δεν χτυπάς το πρόβλημα στη ρίζα του. Το μόνο που καταφέρνει η κυβέρνηση ως τώρα είναι να μεταφέρει τον πόλεμο από τα γήπεδα, στους δρόμους. Με το λουκέτο απλά αποκεντρώνονται τα φαινόμενα αλητείας και διοχετεύονται οπουδήποτε αλλού. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Το «κεκλεισμένων των θυρών» αν ζημιώνει κάποιους είναι τους υγιείς φιλάθλους που αγαπούν τον αθλητισμό. Σίγουρα όχι τους χούλιγκανς.
Βία υπάρχει και στα Πανεπιστήμια, να τα… κλείσουμε και αυτά; Φαινόμενα βίας υπάρχουν και στα σχολεία, μήπως να τα κλειδώσουμε και εκείνα; Μήπως να βάλουμε λουκέτο γενικά στη χώρα, όπου γίνονται συναθροίσεις;
Στο ποδόσφαιρο φέραμε ξένους διαιτητές, βάλαμε και ξένους παρατηρητές διαιτησίας, εσχάτως ζητήσαμε μέχρι και ξένους… αθλίατρους, μήπως να κάνουμε εισαγωγή και ξένους φιλάθλους για να τους στήνουμε στις κερκίδες με ένα μεροκάματο και να κοροϊδευόμαστε ότι εξαλείφθηκε η βία; Και όλο αυτό το θέατρο παραλόγου, για να γίνεται το χατίρι μερικών κάφρων και των υποκινητών τους;
Το ότι ένας 18χρονος βρίσκει ως εκτόνωση το να εκτοξεύει φωτοβολίδες σε αστυνομικούς γιατί δεν προβληματίζει κανέναν;
Πολυεπίπεδο ζήτημα που δεν αγγίζει η κυβέρνηση
Η οπαδική βία δεν είναι ένα αυθύπαρκτο φαινόμενο που ξεφυτρώνει από το πουθενά, αλλά ένα παρακλάδι της συνολικότερης κοινωνικής βίας που μας ταλανίζει. Η βία στα γήπεδα έχει κοινό παρονομαστή με τη βία στα Πανεπιστήμια, τη βία στα σχολεία, τη βία στα σπίτια και τις οικογένειες, την παραβατικότητα στο τιμόνι. Όλα είναι αλληλένδετα, απλά στα γήπεδα η βία παίρνει πιο οργανωμένη μορφή, πιο στρατολογημένη και διοχετεύσιμη προς συγκεκριμένους στόχους.
Η βία είναι θέμα νοοτροπίας, παιδείας, ανατροφής, λανθασμένων προτύπων και κοινωνικών ανισοτήτων. Αλλά επειδή αυτά χρειάζονται χρόνια για να βελτιωθούν (δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση από το κράτος όμως), ας ξεκινήσουμε πρώτα από τα βασικά. Ακόμα πιο επείγουσα θεραπεία από το φαινόμενο της βίας, χρειάζεται το φαινόμενο της ατιμωρησίας.
Μέτρα υπάρχουν. Νόμοι υπάρχουν και έχουν ψηφιστεί και αναγγελθεί μία και δύο, και τώρα τρεις φορές. Γιατί δεν εφαρμόζονται στο ακέραιο; Γιατί δεν εξαρθρώνονται οι οπαδικές γιάφκες των μπαχαλάκηδων σε συνδέσμους; Γιατί δεν πιάνει η κυβέρνηση το νήμα από τους οπαδικούς «στρατούς», για να το ακολουθήσει όσο ψηλά καταλήξει;
Προφανώς γιατί τα συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματιών και πολιτικής είναι τόσο διαπλεκόμενα και αλληλεξαρτώμενα που δεν μένουν περιθώρια για ουσιαστική κάθαρση. Ο εναγκαλισμός με το παρακράτος είναι τόσο σφιχτός, που στραγγαλίζει κάθε πιθανότητα να αποδοθεί δικαιοσύνη και να ξεβρωμίσει το τοπίο του επαγγελματικού αθλητισμού.
Τα οριζόντια μέτρα του Μητσοτάκη, είναι στην ουσία μια παραδοχή ανικανότητας και υποταγής στα μεγάλα συμφέροντα κάποιων επιχειρηματιών που συντηρούν σκόπιμα τον οπαδισμό για να εξασφαλίζουν την κυριαρχία τους μέσα από την πόλωση και το μίσος. Το σίγουρο είναι βέβαια ότι στο στόχαστρο της εξυγίανσης δεν πρέπει να μπει μόνο μια ομάδα, άλλα όλες οι μεγάλες ομάδες. Τα οπαδικά εγκλήματα που έχουν γίνει κατά καιρούς, συνδέονται με όλους τους μεγάλους συλλόγους.
Σε αυτές τις ώρες που οι ιθύνοντες στρουθοκαμηλίζουν και στριφογυρίζουν υποκριτικά γύρω από το πρόβλημα χωρίς να τολμούν να το αγγίξουν, ο πατέρας του Άλκη δίνει την πραγματική διάστασή του. Τα αθλητικά «lockdown» δεν πρόκειται να λύσουν τίποτα. Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και μας αφορά όλους. Χρειάζεται πολυεπίπεδη αντιμετώπιση. Στην οικογένεια, στην παιδεία, στα πολεμοχαρή ένστικτα της κοινωνίας, στο παράδειγμα που δίνουν οι πρόεδροι ομάδων και στην ακαμψία του κράτους. Πρωταρχικό κύτταρο είναι όμως η οικογένεια.
Όσο φανατισμό και αν πουλάνε από τα γραφεία τους οι πραματευτάδες του μίσους, ένας νέος με εφόδια ηθικής και αξιών δεν πρόκειται να βρει ποτέ μέσο εκτόνωσης σε μια φωτοβολίδα ή σε ένα μαχαίρι.
Ο κ. Αριστείδης Καμπανός τα λέει όλα σε λίγες προτάσεις:
«Φταίμε γενικά όλοι μας σε αυτό εδώ το φαινόμενο. Δεν πρέπει μόνο η πολιτεία να σκύψει πάνω σε αυτό το φαινόμενο, όχι μόνο τα σωματεία και οι πρόεδροι των σωματείων αλλά όλοι μας. Φταίνε και οι γονείς αυτών των παιδιών, που βλέπουν τα παιδιά τους να κάνουν τέτοιες βίαιες πράξεις και δεν πηγαίνουν να τα αγκαλιάσουν. Κάτι λάθος κάνετε. Φταίμε όλοι σαν κοινωνία».
