«Θαυμάστε» έναν πολιτισμό από εκείνους που αποθέωνε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν έλεγαν ότι πρέπει να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τους γκέι ψευτογάμους. Τότε που ο Άκης Σκέρτσος έλεγε ότι «ανήκωμεν εις την Δύση» και άρα πρέπει να υιοθετήσουμε τα δυτικά πρότυπα ανωμαλίας.
Μια όπερα ακραίας διαστροφής και βλασφημίας, έχει γίνει ανάρπαστο θέαμα στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Ο λόγος για την εμετική παράσταση «Sancta», που προκαλεί το κοινό ακόμα και για τα δεδομένα της ανεκτικότητας στων Γερμανών στις ακρότητες, αφού δεκάδες θεατές έχουν εκδηλώσει συμπτώματα ναυτίας κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Αυτή η – πραγματικά – αηδιαστική όπερα, βασίζει την ύπαρξή της αποκλειστικά στην βλασφημία του Χριστού με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Και μόνο το να αναφερθεί ακροθιγώς το τι γίνεται επί σκηνής, προκαλεί αποτροπιασμό. Γι’ αυτό ζητώ συγγνώμη προκαταβολικώς, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να ενημερώνεται ο κόσμος σε τι βάραθρο κόλασης βυθίζεται ο δυτικός πολιτισμός.
Η παράσταση «Sancta» λοιπόν, περιλαμβάνει μια γυναίκα που υποδύεται τον ρόλο ενός έκφυλου τοξικομανή που παραπέμπει σε «Ιησού», αλλά και γυμνές «καλόγριες», σαδομαζοχιστικές πράξεις, κατάποση αίματος, αυτοτραυματισμούς, λεσβιακές πράξεις με πραγματικό σεξ επί σκηνής, ακόμα και παρουσίαση του σταυρού ως ερωτικό βοήθημα αυτοϊκανοποίησης!
Σε μια σκηνή της παράστασης, ένα κομμάτι από τη σάρκα ενός «καλλιτέχνη» «κόβεται» και «ψήνεται στη σχάρα medium rare», σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, για να συμβολίσει την Θεία Ευχαριστία και το σώμα του Χριστού.
Σύμφωνα με τους παραγωγούς, υποτίθεται ότι η όπερα Sancta είναι μια καυστική διαμαρτυρία απέναντι στην Καθολική Εκκλησία και την καταπίεση που άσκησε διαχρονικά στις γυναίκες και τη σεξουαλικότητά τους. Μα ήδη έχει γίνει αντιληπτό ότι εδώ δεν μιλάμε για κριτική στα πλαίσια της τέχνης, αλλά για εωσφορική αποκτήνωση υπέρτατου βαθμού που δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη.
Για να καταλάβουμε το ποιον της Αυστριακής χορογράφου και σκηνοθέτη της όπερας «Sancta», Florentina Holzinger, φτάνει να πούμε ότι για το χορευτικό της έργο «Apollon» που είχε παρουσιάσει το 2020 στο Skirball της Νέας Υόρκης, το αμερικανικό περιοδικό «The New Yorker» το είχε χαρακτηρίσει ως «φεμινιστικό freak show», που περιλάμβανε αυτοακρωτηριασμό, χρήση δονητών, αφόδευση και κοπροφαγία.
O Απόλλωνας μάλιστα παρουσιαζόταν ως ένας μηχανικός ταύρος που οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν για τη σεξουαλική ευχαρίστησή τους, ενώ υπήρχε ακόμα και σκηνή που μια γυναίκα κάρφωνε μια πρόκα στη… μύτη της. Όπως και στο «Sancta», έτσι και στο «Apollon», πολλοί θεατές έφυγαν αηδιασμένοι από τη θεατρική αίθουσα για να αναπνεύσουν αέρα.
Ζούμε τον θάνατο του δυτικού πολιτισμού
Χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο; Εδώ δεν μιλάμε απλά για πολιτιστική παρακμή, αλλά για δαιμονικό εκφυλισμό της ανθρωπότητας. Για ζωώδη σχιζοφρένεια. Για επιστροφή στα οργιαστικά πρότυπα της ειδωλολατρικής Ρώμης ή μάλλον στην προκατακλυσμιαία ανθρωπότητα που είχε καταντήσει ένα απέραντο χωράφι από ατιμασμένες σάρκες.
Το σιχαμερό και κιτς θέαμα της όπερας «Sancta», δεν παρουσιάζει κάτι νέο από πλευράς βλασφημίας. Ακολουθεί την πεπατημένη. Απουσία ταλέντου, εύκολες ακρότητες, έξαψη της περιέργειας, εύκολο χρήμα. Τέτοιου είδους «καλλιτεχνικές» κτηνωδίες γίνονται εδώ και δεκαετίες στον «underground» χώρο της μουσικής, του κινηματογράφου, του θεάτρου κ.λπ.
Αυτό που αλλάζει στην εποχή μας, είναι ότι αυτά τα εκτρώματα φεύγουν από τα «υπόγεια» και εξελίσσονται σε παραστάσεις «πρώτης γραμμής» που γίνονται ανάρπαστες στο ευρύ κοινό. Στέφονται με δάφνες λαϊκής αποδοχής. Μετά τον σάλο που προκλήθηκε με τις αντιδράσεις της καθολικής εκκλησίας, η όπερα «Sancta» ξεπούλησε τα 7.000 εισιτήρια για τις πέντε ακόμα παραστάσεις στη Στουτγάρδη αλλά και για τις δυο που έχουν προγραμματιστεί τον Νοέμβριο στο Βερολίνο.
Την ίδια στιγμή στη Γερμανία διώκονται αγρίως όσοι αρθρώσουν μισή κουβέντα για το Ισλάμ. Τα ίδια και για τη «θρησκεία» της woke ατζέντας. Ο ποδοσφαιριστής της Βόλφσμπουργκ, Κέβιν Μπέρενς, διασύρθηκε ως «ομοφοβικός» από όλα τα γερμανικά ΜΜΕ, επειδή αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή του σε μια φανέλα της ομάδας με τα χρώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Είναι πασιφανές ότι μόνο ο χριστιανισμός ενοχλεί το εωσφορικό συνδικάτο που κυβερνά τη Δύση. Μην τα ξαναλέμε αυτά. Τα είδαμε και στους Ολυμπιακούς του Παρισιού. Θα τα βλέπουμε όλο και πιο συχνά. Όσον αφορά τα θεάματα τύπου «Sancta», δεν χρειάζεται καν – νομίζω – να μπούμε σε κουβέντα για τα όρια της τέχνης. Εδώ μιλάμε για απόλυτο αυτοεξευτελισμό του ανθρώπου, που βαφτίζει «τέχνη» το να τσαλαβουτάει στα περιττώματά του, μεταφορικά ΚΑΙ κυριολεκτικά.
Είναι ολοφάνερο ότι ο σκοπός τέτοιων παραστάσεων δεν είναι να παραβιάσουν μόνο τα σύνορα της τέχνης, αλλά να καταλύσουν τα σύνορα της ηθικής και τα σύνορα της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης. Θέλουν να διαμορφώσουν έναν δαιμονοκρατούμενο άνθρωπο χωρίς κανένα φραγμό, καμία συνείδηση, καμία ανθρωπιά και κανένα σκοπό πέρα από το να ασελγεί στην ψυχή και το σώμα του.
Η υποκουλτούρα του δικαιωματισμού διαμορφώνει έναν πολιτιστικό μεσαίωνα που απλώνεται σαν πανούκλα σε όλη την Ευρώπη και την καταπίνει. Και οι χώρες της βορειοδυτικής Ευρώπης κατέχουν τα πρωτεία στην αποδοχή της κάθε κτηνωδίας. Με αυτές τις εκφυλισμένες χώρες θέλουν κάποιοι να έχουμε κοινούς νόμους, κοινές πολιτικές, ακόμα και κοινό… Πάσχα; Αλήθεια, αυτόν τον «πολιτισμό» θα μας μεταλαμπαδεύσουν; Ανήκουμε κι εμείς στα περιττώματα της Εσπερίας; Μας… ζημίωσε η Ορθοδοξία με την ευλογία της και είπαμε να ακολουθήσουμε τον «θαυμαστό κόσμο» που μας παρουσιάζουν οι Σοδομίτες και Γομορρίτες; Πόσο ακόμα θα ανέχεται ο Θεός τα προξενέματα της Ελλάδας με τέτοια πρότυπα απωλείας;