Ωρωπός: Ψυχές στο έλεος κτηνών – Που θα φτάσει η κατρακύλα της ανθρωπιάς και του κράτους μας;

Ωρωπός: Που πηγαίνει η ανθρωπιά μας όταν δεν είναι κανείς μπροστά για να την δει και να την επαινέσει; Όταν δεν υπάρχουν μάτια να μας δουν και να μας κρίνουν, συνεχίζουμε να είμαστε άνθρωποι ή μεταμορφωνόμαστε σε άγρια θηρία;

Ένα ερώτημα που στην διαταραγμένη εποχή μας μοιάζει κρίσιμο όσο ποτέ. Μια εποχή κατάρρευσης κάθε ηθικού κώδικα. Μια εποχή όπου η αποκτήνωση γίνεται κανόνας συμπεριφοράς και το μεσαιωνικό σκοτάδι φωλιάζει σε όλο και περισσότερες ψυχές.

Αυτό το απίστευτο όνειδος που συνέβη σε μια πιλοτή πολυκατοικίας στον Ωρωπό, αποκαλύπτει το πού μπορεί να φτάσει η μισανθρωπία και ο μηδενισμός του συνανθρώπου μας. Υποδεικνύει τον απύθμενο βούρκο της ανηθικότητας στον οποίο βουλιάζει γοργά η ελληνική κοινωνία, με την καθοδήγηση ενός βαθιά αμοραλιστικού κράτους που κάνει την απώλεια της ανθρωπιάς – σύνθημα ζωής.

Εικόνα βγαλμένη από το «Νταχάου»

Πρόκειται για μια εικόνα που προκάλεσε οργή και αποτροπιασμό σε όποιον την αντίκρισε. Δύο τραυματιοφορείς, μέλη πληρώματος ενός ιδιωτικού ασθενοφόρου, πλένουν με λάστιχο μια ηλικιωμένη γυναίκα που φέρεται να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα.

Την έχουν ξαπλώσει γυμνή πάνω σε μια κουβέρτα στην πιλοτή μιας πολυκατοικίας και την καταβρέχουν με κρύο νερό από μακριά σαν να είναι λερωμένο έπιπλο που πρέπει να καθαριστεί, να φορτωθεί στην «μεταφορική» και να τοποθετηθεί σε κάποια αποθήκη ψυχών. Και όλο αυτό για να μην… λερωθεί το ασθενοφόρο από την 70χρονη γυναίκα η οποία βρισκόταν για μέρες πεσμένη στο πάτωμα του σπιτιού της και έκανε εκεί τις σωματικές της ανάγκες, μην έχοντας τη δυνατότητα να αυτοεξυπηρετηθεί.

Δεν υπάρχουν λόγια ικανά να περιγράψουν αυτή την άθλια συμπεριφορά. Η λέξη «ντροπή» είναι πολύ φτωχή για να χαρακτηρίσει την κατάντια μας. Ακόμα και ένα άλογο ζώο να θες να καθαρίσεις, του συμπεριφέρεσαι με τον δέοντα σεβασμό. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν μπροστά τους μια ανήμπορη και βασανισμένη γυναίκα και την αντιμετώπισαν σαν κουρέλι, σαν να ήταν λεκές της κουβέρτας που άπλωσαν στο κρύο τσιμέντο. Απάνθρωποι, σκληροί, αδιάφοροι και πλήρως αποστασιοποιημένοι από το δράμα του συνανθρώπου. Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην αρρωστημένη κοινωνία μας.

Θα ήθελαν αυτοί οι ελεεινοί τύποι να τους πλένουν έτσι τα παιδιά τους όταν αυτοί γεράσουν; Προφανώς και η έλλειψη τσίπας είναι τέτοια, που δεν επιτρέπει μια τόσο αυτονόητη ερώτηση προς τον εαυτό τους.

Αν συμβαίνουν τέτοια αίσχη στο φως της ημέρας, με φρίκη μπορεί να υποθέσει ο νους μας τι γίνεται σε μερικά γηροκομεία κεκλεισμένων των θυρών, όπως για παράδειγμα στο κολαστήριο του Κορυδαλλού ή των Χανίων.

Άνθρωποι που πρόσφεραν στην κοινωνία, που είχαν όνειρα και αξιοπρέπεια, που πλήρωσαν φόρους και γέρασαν με την εντύπωση πως το κράτος θα τους φροντίσει, αντιμετωπίζουν την πιθανότητα να γίνουν ανεπιθύμητα «αντικείμενα» που μοιράζονται μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών «Νταχάου». Η πολιτεία τους απομύζησε για μια ζωή και στο τέλος τους πετάει στα αζήτητα σαν χαλασμένα εξαρτήματα. Αυτή είναι δυστυχώς η Ελλάδα του σήμερα.

Ο Θάνος Πλεύρης κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλο του

Το ασθενοφόρο του μεσαίωνα ανήκει σε ιδιωτική εταιρεία που είχε μισθώσει ο Δήμος Ωρωπού, ωστόσο ο ένας από τους δύο τραυματιοφορείς, είναι παράλληλα και υπάλληλος δημόσιου νοσοκομείου, ο οποίος μετά την δημοσιοποίηση του περιστατικού μπήκε σε αργία και θα απολυθεί. Να τους… χαίρεται ο Θάνος Πλεύρης τέτοιους υπαλλήλους! Βέβαια το μόνο που απασχολούσε διακαώς τον υπουργό Υγείας και έθετε ως απόλυτο κριτήριο για να δουλεύει κανείς στο ΕΣΥ, είναι το αν ο κάθε υγειονομικός έχει γίνει πελάτης των σκευασμάτων του Μπουρλά και όχι βέβαια αν συμπεριφέρεται ως επαγγελματίας βασανιστής. Αλίμονο.

Μετά τον σάλο που προκλήθηκε από αυτό το περιστατικό ντροπής, ο Θάνος Πλεύρης (ως συνήθως) έσπευσε να πάρει αποστάσεις. Η σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας αναφέρει πως αυτό το αίσχος έγινε «στα πλαίσια του ιδιωτικού έργου» της εταιρείας που είχε το ασθενοφόρο και ήταν «άσχετο με τα υπαλληλικά καθήκοντα» του ενός τραυματιοφορέα.

Ουσιαστικά ο Θάνος Πλεύρης, δηλαδή ο κατεξοχήν καταστροφέας του ΕΣΥ που άνοιξε διάπλατα «πόρτες» και «παράθυρα» για να εισβάλουν στη δημόσια Υγεία τα ιδιωτικά συμφέροντα, τώρα κατηγορεί τους… κακούς ιδιώτες! Και ήταν απόφαση του Πλεύρη το να μπουν ιδιώτες στην εξυπηρέτηση δευτερογενών διακομιδών. Όποτε τον συμφέρει, η συνεργασία με τις ιδιωτικές εταιρείες είναι… ευεργεσία και μονόδρομος για το ΕΣΥ, και όποτε δεν τον συμφέρει διαχωρίζει τη θέση του από τις αθλιότητες τους και κάνει «σημαία» την ηθική ακεραιότητα που έχουν τα… «δικά μας» τα παιδιά, στο δημόσιο ερείπιο που έχει απομείνει.

Αφού λοιπόν το έκαναν ιδιώτες τελείωσε το θέμα για τον κ. Πλεύρη! Ξεμπερδέψαμε! Και στην ουσία με την παρέμβαση του είναι σαν να παραδέχεται πως τους ιδιώτες δεν τους ελέγχει κανείς, όσον αφορά την ποιότητα (ή την αθλιότητα) των υπηρεσιών που προσφέρουν!

Μέσα στο περίσσευμα… ανθρωπιάς που διακρίνει τον κ. Πλεύρη, «έτυχαν» και οι 35.000 νεκροί  στα χρόνια της πανδημίας με τους περισσότερους να αφήνουν την τελευταία τους πνοή εκτός ΜΕΘ, ενώ η κορωνίδα της ανθρωπιάς της κυβέρνησης ήταν όταν αποφάσισε να ορίσει κεφαλικό φόρο εκβιασμού σε όλους τους άνω των 60 που δεν δέχονταν να γίνουν πειραματόζωα στα σκευάσματα των deals που έκλεινε ο πρωθυπουργός.

Η ίδια η πολιτεία συμπεριφέρθηκε για 3 χρόνια με τον πιο άθλιο τρόπο στους ηλικιωμένους ανθρώπους (εκβιασμοί, πρόστιμα, lockdown, τρομοκρατική προπαγάνδα) και τώρα βγήκε ο υπουργός Υγείας να δηλώσει… σοκαρισμένος, ενώ ο ίδιος έχει δώσει το σύνθημα για μια ισοπεδωτική απαξίωση της τρίτης ηλικίας με όλους τους τρόπους.