Ξένοι αξιωματούχοι: Πότε μπορείς να πεις με βεβαιότητα πως η χώρα σου έχει καταντήσει ένα πλήρως ελεγχόμενο προτεκτοράτο; Πότε μπορείς να πεις με σιγουριά ότι η πάλαι ποτέ περήφανη πατρίδα σου, έχει μετατραπεί σε αποικία που έχει απεμπολήσει την κυριαρχία της; Πότε μπορείς να συμπεράνεις πως μια κυβέρνηση έχει παραδώσει την μοίρα ενός λαού, σε τρίτους;
Απάντηση:
Όταν φτάνεις στο ιστορικό κατάντημα, να ενημερώνεσαι από ξένους αξιωματούχους για τις επόμενες στρατηγικές κινήσεις της χώρας σου. Όταν ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας, νοιώθει πως ανήκει περισσότερο στο Κογκρέσο, παρά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Όταν ο λαός, η Ελληνική Βουλή και οι ένοπλες δυνάμεις, γίνονται τελευταίος τροχός της αμάξης, και ξένοι ηγέτες γνωρίζουν πρώτοι τις επινοήσεις Μητσοτάκη που συμπεριφέρεται σαν η Ελλάδα να είναι προσωπικό του φέουδο.
Αυτό ακριβώς συνέβη, όχι μία, άλλα δύο φορές τις τελευταίες επτά ημέρες. Πρώτα, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν, σε ενημέρωση δημοσιογράφων που έκανε στη χώρα του, αποκάλυψε πως η Ελλάδα θα στείλει εκ νέου οπλικά συστήματα και πολεμοφόδια στην Ουκρανία. Λίγες μέρες πιο πίσω, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος διαβεβαίωναν πως δεν θα αποδυναμωθεί η χώρα από οποιοδήποτε σύστημα άμυνας. Ο «φεουδάρχης» όμως φαίνεται πως είχε διαφορετικά σχέδια.
Τη δεύτερη φορά, ο Έλληνας πολίτης έμαθε από τον Όλαφ Σολτς πως η Ελλάδα εκτός από οπλικά συστήματα, θα στείλει και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού στην Ουκρανία. Ένας Γερμανός πολιτικός γνωστοποίησε στον Ελληνικό λαό, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να βάλει την «μπανανική» δημοκρατία του, πιο βαθιά στη δίνη του Ουκρανικού και στο «μάτι» μιας πυρηνικής υπερδύναμης.
Η ελληνική κυβέρνηση ζητιανεύει λίγη… «διεθνοποίηση της τουρκικής προκλητικότητας» και η χώρα γίνεται ο χρήσιμος ηλίθιος για την Γερμανία, η οποία ενισχύει την Ουκρανία δια «αντιπροσώπου», για να μην χαλάσει τις σχέσεις της με την Ρωσία. Παράλληλα η συμφωνία για αντικατάσταση των BMP -1 με γερμανικά τεθωρακισμένα, παρουσιάστηκε σαν ευκαιρία που μας έρχεται… «δωρεάν», ενώ πιθανότατα η χώρα μας θα υποχρεωθεί να πληρώσει τα ανταλλακτικά, την αναβάθμιση και τη συντήρηση τους, κάτι που θα βγάλει και πάλι κερδισμένη τη γερμανική βιομηχανία.
Μια «ολιστική» κυβέρνηση, για τους πολίτες, χωρίς τους πολίτες
Καταλαβαίνεις πως κάτι πηγαίνει πάρα πολύ στραβά στη χώρα σου, όταν βλέπεις πως «αγοράζεις» λίγα ψίχουλα διπλωματικής στήριξης, μόνο αν κλείνεις deal για οπλικά συστήματα δισεκατομμυρίων. Όταν «ψωνίζεις» λίγη διεθνή συμπάθεια, μόνο αν δεσμευτείς να μετατρέψεις τη χώρα σου σε εργασιακή γαλέρα για χάρη των «επενδυτών». Όταν γίνεσαι διεθνώς ρεζίλι από χώρες που σε θεωρούν μια πειθήνια αποικία, εφόσον το Ιράν θεωρεί δεδομένο για την Ελλάδα πως αδυνατεί να συνεννοηθεί σε διμερή ζητήματα, δίχως την ανάμειξη των ΗΠΑ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασκεί μια προσωπική του, «ολιστική» εξωτερική πολιτική και ο λαός που υποτίθεται πως αντιπροσωπεύει, γίνεται ένας άβουλος κομπάρσος των εξελίξεων. Βαρυσήμαντες κινήσεις που καθορίζουν το μέλλον της χώρας, παίρνονται πίσω από τις κάμερες, και το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων ομορφαίνει το Σύνταγμα, σαν διακοσμητικό στοιχείο.
Στη δεκαετία των μνημονίων, οι Έλληνες μάθαιναν τα πικρά μαντάτα της χειραγωγούμενης οικονομίας τους, από την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ. Η τρόικα αποφάσιζε για λογαριασμό του πολίτη αν θα του κοπεί η σύνταξη, αν θα του χαμηλωθεί ο μισθός, αν θα του επιβληθεί κάποιος νέος ληστρικός φόρος.
Σήμερα φτάσαμε στο σημείο που – εκτός από τα της οικονομίας – και τα μαντάτα της εξωτερικής μας πολιτικής καταφθάνουν από πηγές εκτός συνόρων. Ίσως γιατί πολύ απλά δεν υφίστανται ελληνικά σύνορα πλέον, με την έννοια της ανεξαρτησίας. Επιμένοντας στην ίδια γραμμή δουλικότητας, με μαθηματική ακρίβεια σύντομα θα φτάσουμε να ακούμε και «ειδήσεις» για παραχωρήσεις της εθνικής μας κυριαρχίας, από τους ξένους «αποικιοκράτες» μας.
Πολλά διαγγέλματα για το θεαθήναι, άλλα κανένας σεβασμός στον λαό
Την ώρα που η Τουρκία θέτει ευθέως ζήτημα αποστρατικοποίησης, τα νησιά του Αιγαίου γίνονται πεδίο πρωθυπουργικών πειραματισμών, με αλλεπάλληλα πάρε – δώσε (ή μόνο πάρε) εξοπλισμών, που προκαλούν αποδιοργάνωση, αβεβαιότητα και «τρύπες» στην αποτρεπτική δύναμη της χώρας.
Ο πολίτης βλέπει τη ζωή του να κατακρημνίζεται μέσα στο βάραθρο της ακρίβειας και του πληθωρισμού, που προκύπτουν ως συνέπειες πολιτικών αποφάσεων που γίνονται για αυτούς, χωρίς αυτούς. Ενώ η λαϊκή βούληση έχει εκφράσει πως ο Ελληνικός λαός δεν επιθυμεί στρατιωτική εμπλοκή στο Ουκρανικό, ο πρωθυπουργός τραβά τη δική του μοναχική πορεία, χτίζοντας στις πλάτες των Ελλήνων, την «πορφυρογέννητη» καριέρα του.
Η κυβέρνηση αποφασίζει πλέον αυθαίρετα για το γεωπολιτικό μέλλον των Ελλήνων, και η χώρα βυθίζεται σε ένα σπιράλ πρωτοφανούς αβεβαιότητας, που δημιουργείται όχι μόνο από τις εξωτερικές εξελίξεις, άλλα και από την εσωτερική μυστικοπάθεια. Είναι οξύμωρο, ένας πρωθυπουργός που έχει κάνει ρεκόρ διαγγελμάτων προς τον ελληνικό λαό, να συμπεριφέρεται με τέτοια απαξίωση προς τους πολίτες, κρατώντας τους συστηματικά στο σκοτάδι της άγνοιας.