Σε μια άλλη πραγματικότητα, σε έναν άλλον κόσμο, σε ένα άλλο σύμπαν από την τραγική πραγματικότητα της Ελλάδας, στην Γερμανία συγκεκριμένα, ξεκίνησαν να δίνονται αποζημιώσεις για τις βλάβες στην υγεία που έχουν προκληθεί από τον εμβολιασμό κατά της Covid – 19.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel: «Μέχρι στιγμής έχουν εγκριθεί 253 αιτήσεις αποζημίωσης λόγω σοβαρών ανεπιθύμητων παρενεργειών του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, όπως για παράδειγμα μυοκαρδίτιδα, φλεβική θρόμβωση και σύνδρομο Guillain-Barré». Επιπλέον, τα ομοσπονδιακά κρατίδια απέρριψαν 1.808 αιτήσεις αποζημίωσης και συνολικά 3.968 αιτήσεις διεκπεραιώνονται, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν κι άλλες.
Θα μπορούσε δικαιολογημένα να πει κάποιος πως αυτός ο αριθμός αποζημιώσεων δεν αντικατοπτρίζει τα πραγματικά προβλήματα υγείας που φαίνεται να έχουν προκαλέσει τα mRNA σκευάσματα στον πληθυσμό και πόσο μάλλον όταν αυτά συνδέονται με θανάτους. Και δεν θα είχε άδικο. Όμως στην περίπτωση της Γερμανίας, υπάρχει – έστω – μία στοιχειώδης πρόθεση να επανορθωθεί ένα μικρό μερίδιο από το κακό που προκάλεσαν τα πειραματικά σκευάσματα, τα οποία επιβλήθηκαν στον λαό με ποικίλες μεθόδους εξαναγκασμού.
Στην παιδική χαρά της Pfizer που ονομάζεται Ελλάδα, η φράση «αποζημίωση για βλάβη που προκάλεσε το σκεύασμα mRNA» παραμένει τόσο άγνωστη για την κυβέρνηση, όσο άγνωστο είναι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το να ζει κανείς με τον βασικό μισθό.
Αποζημιώσεις; Τι είναι αυτό;
Το ζήτημα των αποζημιώσεων στην χώρα μας παραμένει στην σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας (στην κυριολεξία). Θα έλεγε κανείς ότι πιο πιθανό είναι να λάβει τις… γερμανικές αποζημιώσεις η Ελλάδα, παρά να αποζημιωθεί ο πρώτος Έλληνας πολίτης από ένα οργανωμένο κρατικό πρόγραμμα που να σχετίζεται με τις διαπιστωμένες παρενέργειες των mRNA σκευασμάτων.
Το πόσα… έτη φωτός απέχουμε από το να δοθεί στην χώρα μας η πρέπουσα προσοχή στο θέμα των παρενεργειών και των θανάτων που προκάλεσε η μοσχοπουλημένη πραμάτεια των φαρμακευτικών, φαίνεται από το πώς αντιμετωπίστηκαν ως τώρα όσοι κατήγγειλαν σοβαρά προβλήματα υγείας μετά τον εμβολιασμό τους.
Θυμόμαστε για παράδειγμα την περίπτωση μιας νέας κοπέλας, δασκάλας χορού και παρουσιάστριας που προσπαθούσε για μήνες μέσω των ΜΚΔ να επικοινωνήσει στον κόσμο πώς το σκεύασμα της κατέστρεψε την ζωή, προκαλώντας της σύνδρομο Guillain – Barré και τρομερούς σπασμούς σε όλο το σώμα που την καθήλωσαν σε αναπηρικό καροτσάκι.
Η την πασίγνωστη συγγραφέα που κατήγγειλε πως έπαθε σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα (συστηματικό ερυθηματώδη λύκο) μετά την δεύτερη δόση με το σκεύασμα και έφτασε στο σημείο να καταθέσει αγωγή κατά της Pfizer για να διεκδικήσει το δίκιο της.
Οι λιγοστές περιπτώσεις καταγγελιών που κατάφεραν να παρακάμψουν την ομερτά των συστημικών ΜΜΕ, αντιμετωπίστηκαν με λοιδορία ή πλήρη αδιαφορία. Οι αρμόδιοι θεσμοί υγείας, το σύστημα φαρμακοεπαγρύπνησης, οι ιατρικοί σύλλογοι, οι «τηλεαστέρες» της επιστημονικής κοινότητας, οι δημοσιογράφοι, όλοι αντιμετώπιζαν την παρενέργεια σαν μια λέξη που περιβαλλόταν από ηλεκτροφόρα περίφραξη.
Είναι οι ίδιοι που έπεισαν τον κόσμο ότι μπορούσε να εμπιστευτεί πλήρως την «επιστήμη» και να προχωρήσουν στον μαζικό εμβολιασμό, ακόμα και αν ο πολίτης δεν είχε την παραμικρή ενημέρωση για τις παρενέργειες που μπορεί να προκύψουν βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Εδώ, για μία διετία ανατραφήκαμε με το παραμύθι του «απολύτως ασφαλούς» σκευάσματος, το οποίο ακόμα συνεχίζουν να αναπαράγουν οι τελευταίοι σκληροπυρηνικοί πλασιέ («ειδικοί»), επιστρατεύοντας όσα αποθέματα θρασύτητας τους έχουν απομείνει.
Οι υπόλοιποι τηλε – ειδικοί υπό το βάρος των διεθνών αποκαλύψεων ανέκρουσαν πρύμναν και γύρισαν το αφήγημα στην σχέση οφέλους – κόστους, σαν να απευθύνονται σε χρυσόψαρα και όχι σε ανθρώπους που διαθέτουν μνήμη.
Εκεί που οι μάσκες για δυόμιση έτη κρίνονταν ως εντελώς ακίνδυνες, «ξαφνικά» ανακάλυψαν πως βλάπτουν το ανοσοποιητικό και την φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Εκεί που οι θάνατοι από τα σκευάσματα ήταν απαγορευμένο θέμα, «ξαφνικά» αναγνωρίζουν την ύπαρξη θανάτων, άλλα επιμένουν στην ανάγκη αδιάκοπων εμβολιασμών με ένα σκεύασμα που αποδείχθηκε πως απέτυχε παταγωδώς και στην αποτελεσματικότητα του και στην ασφάλεια του.
Ασφαλώς ούτε λόγος για αποζημιώσεις μετά από αυτή τη μαζική εξαπάτηση του λαού. Μα που ζούμε άλλωστε; Στην Γερμανία ή σε κάποιο ευρωπαϊκό κράτος του 21ου αιώνα; Αλίμονο.
Και όλα αυτά συμβαίνουν για να συντηρηθεί όσο περισσότερο γίνεται ζωντανή η χήνα με τα χρυσά αυγά, που ονομάζεται κορωνοϊός. Να επιβιώσουν στην αγορά τα σκευάσματα για τα οποία η ΕΕ υπέγραψε τεράστια συμβόλαια δισεκατομμυρίων με τον αέρα… μίζας να πλανιέται από πάνω τους, και που επιβλήθηκαν με μαζικά lockdown, με εκβιασμούς, με καταπατήσεις δικαιωμάτων και συνέπειες στην δημόσια υγεία που ακόμα ερευνώνται.