Κάθε χρόνο και χειρότερα – κάθε χρόνο και πιο αποχαρακτηρισμένα, αντιμετωπίζεται η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων στην – κατά τα άλλα – Ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα. Αν αναρωτιέστε από που προκύπτει αυτό το συμπέρασμα, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στις ελληνικές πόλεις, τους οικισμούς και τις πλατείες. Οι Φάτνες τείνουν να εξαφανιστούν από τους δημόσιους χώρους. Ζήτημα αν θα συναντήσεις μία – δύο μπροστά σου, σε όσες μετακινήσεις κάνεις συνολικά στην εορταστική περίοδο. Και αν συναντήσεις Φάτνη, είναι αμφίβολο αν θα είναι κάποια φυσιολογική παράσταση της Γέννησης του Χριστού ή κάποιο μεταμοντέρνο έκτρωμα.
Θυμάμαι πως κάποτε ως παιδάκια, ανυπομονούσαμε να κάνουμε χριστουγεννιάτικο περίπατο με τους γονείς στη στολισμένη πόλη, και να βγάλουμε φωτογραφίες σε μια όμορφη Φάτνη που πάντα κοσμούσε ένα κεντρικό σημείο. Η Φάτνη όχι μόνο ήταν κύριο σημείο αναφοράς των χριστουγεννιάτικων ημερών, αλλά ως στολισμός ξεπερνούσε σε δημοφιλία ακόμα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η θέα της Φάτνης λειτουργούσε ως βιωματικό μάθημα για τα παιδιά, που με μια προσλαμβάνουσα εικόνα έκλειναν στις ψυχούλες τους όλο το νόημα των Χριστουγέννων. Σε όλα σχεδόν τα νηπιαγωγεία γίνονταν θεατρικές παραστάσεις με τα παιδάκια να αναπαριστούν το γεγονός της Θείας Γέννησης.
Σήμερα, όλα τα άλλα χριστουγεννιάτικα «παρελκόμενα» θα τα συναντήσεις, μόνο τη γέννηση του Χριστού δεν θα συναντήσεις. Χριστουγεννιάτικα δέντρα, αγιοβασίληδες της Coca Cola, αστεράκια, καμπάνες, χιονονιφάδες, τάρανδοι, ξωτικά, χιονάνθρωποι, έλκηθρα, δώρα, ζαχαρωτά, μολυβένια στρατιωτάκια και ένα σωρό άλλα παραφερνάλια φιγουράρουν παντού σε δρόμους, πλατείες και στολισμένα δημόσια κτήρια.
Ο περισσότερος κόσμος ξοδεύει αυτές τις άγιες μέρες, υπνωτισμένος από μια παρέλαση μπιχλιμπιδιών που εκπορεύονται από μύθους και παραμύθια. Αυτά μας μεταδίδουν ένα ψήγμα αόριστης «καλοσύνης» και μιας «ζεστασιάς», που δεν είναι τίποτε άλλο από μια ανέξοδη ικανοποίηση του παλιμπαιδισμού μας. Μια κενή, δυστυχισμένη καρδιά δίχως Θεό, γίνεται για λίγες μέρες καρδιά με… λαμπάκια να στολίζουν την κενότητα. Αναζητά ο άνθρωπος μερικά ψίχουλα ψυχικής ανακούφισης, με την αυθυποβολή και την καταναλωτική «παρηγοριά».
Όλα τα άθρησκα σύμβολα των εορτών αυξάνονται και πληθύνονται, και μόνο η Φάτνη καταδικάζεται όλο και περισσότερο σε «εξορία» από την ελληνική Πολιτεία, αλλά και τον δυτικό πολιτισμό γενικότερα. Βλέπεις Δήμους στην Ελλάδα να διοργανώνουν φαντασμαγορικές εκδηλώσεις, συναυλίες και άτυπους διαγωνισμούς στολισμών, για να εορταστεί το οτιδήποτε άλλο, παρά το ίδιο το γεγονός της Θείας γέννησης.
Φυσικά ο εξοβελισμός της Φάτνης από τα δημόσια πράγματα, μόνο τυχαίος δεν είναι. Η απογύμνωση των Χριστουγέννων από το αληθινό νόημά τους, είναι βασική παράμετρος της πανθρησκειακής ατζέντας της Νέας Εποχής. Όλα γίνονται στον βωμό της «θρησκευτικής ουδετερότητας» και επιπλέον το ριζοσπαστικό μήνυμα της άκρας ταπείνωσης του ενανθρωπήσαντος Κυρίου, είναι κόλαφος για την αυτοκρατορία του καταναλωτισμού. Ένας Θεός που επτώχευσε για να μας πλουτίσει, είναι σκάνδαλο για όλους τους εξουσιαστές που μας φτωχαίνουν για να πλουτίζουν εκείνοι.
Η Δύση σε περιδίνηση
Η αποϊεροποίηση των παραδοσιακών συμβόλων είναι βασικό βήμα για την εγκαθίδρυση ενός νέου τυραννικού καθεστώτος. Είχαμε επισημάνει και άλλοτε ότι η μετάλλαξη του χαρακτήρα των Χριστουγέννων ήταν ένα από τα βασικά μελήματα του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος εκτόπισε εντελώς από την εορτή οτιδήποτε παρέπεμπε στον Χριστό, άλλαξε τους στίχους στα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και εξόρισε από την γερμανική κοινωνία ακόμα και τα – χριστιανικής χροιάς – στολίδια, άλλα και τις Φάτνες.
Και για να δούμε ότι η ιστορία κάνει κύκλους και τα απολυταρχικά καθεστώτα αλλάζουν μόνο «προβιά» στους αιώνες, αναφέρουμε την είδηση ότι σε νηπιαγωγείο του Αμβούργου αποφάσισαν να μην στηθεί (όχι μόνο Φάτνη, αλλά) ούτε καν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώστε «κανένα παιδί να μη νιώσει περιττό». Το θέμα σχολιάστηκε εκτενώς στον γερμανικό Τύπο και πολλοί πολίτες εξέφρασαν τη διαμαρτυρία τους.
Σε πολλές πόλεις της Δύσης αφαιρούν χριστιανικά σύμβολα για να γίνουν «συμπεριληπτικές» για όλους. Στην ουσία – δηλαδή – να γίνουν φιλόξενες για κάθε σκοταδιστική δοξασία, εκτός από την αποκεκαλυμμένη αλήθεια του Χριστιανισμού. Είναι τέτοια η λύσσα για αποχριστιανισμό της Ευρώπης, που έχουν αρχίσει να αποσύρουν ακόμα και τα μη χριστιανικά σύμβολα που έστω και (πολύ) έμμεσα παραπέμπουν σε μια χριστιανική εορτή!
Σε ένα σχολείο στη Σουηδία αφαίρεσαν τα χριστουγεννιάτικα σύμβολα για να μην αισθανθούν «μειονεκτικά» οι μουσουλμάνοι μαθητές. Μετά από σφοδρές αντιδράσεις, το ζήτημα μεταφέρθηκε στη Βουλή, όπου εκεί ειπώθηκε η γνώμη ότι «το σχολείο ενδίδει στις μουσουλμανικές απαιτήσεις και στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους τους μαθητές ότι η θρησκεία είναι κάτι το επικίνδυνο και το ακατάλληλο».
Στο Τολέδο των ΗΠΑ, στην πολιτεία του Οχάιο, μια ΜΚΟ έκρινε ότι πρέπει να απομακρυνθεί η Φάτνη έξω από το δημόσιο κτήριο της Πυροσβεστικής. Το επιχείρημα τους ήταν πως: «έχοντας τη φάτνη σε κοινή θέα, η πόλη δεν τηρεί τη θρησκευτική ουδετερότητα. Η παρουσία της σε δημόσια θέα είναι διχαστική, περιττή και ακατάλληλη».
Παρόμοια φαινόμενα θα βρούμε πολλά αν κοιτάξουμε τη διεθνή ειδησεογραφία, ολοένα και περισσότερα κάθε χρόνο. Η «πολιτισμένη» Δύση, απογυμνώνεται οικειοθελώς από τις πνευματικές αξίες και τις αρχές που την εκπολίτισαν, προκειμένου να διαμορφώσει μια πολυσυλλεκτική κουλτούρα που θα προλειάνει το έδαφος για την παγκόσμια δικτατορία που ετοιμάζουν.
Αυτός ο άκρατος εκφυλισμός της Δύσης, αποτυπώνει όλη του την παρακμή και στην ταλαίπωρη Ελλάδα που συστημικά πάσχει απ’ το σύνδρομο του καλού μαθητή. Μοναδικό φρένο σε αυτό το σχέδιο είναι το να διαμαρτύρεται ο πιστός λαός απέναντι σε κάθε προσπάθεια αποκαθήλωσης του χριστιανισμού από το δημόσιο γίγνεσθαι, και απέναντι σε όλους τους αντίθεους εξουσιαστές που σαν σύγχρονοι «Ηρώδηδες» αναζητούν τον Χριστό για να τον θανατώσουν από τη συνείδηση του κόσμου.