Αϊντχόφεν – Ολυμπιακός: Εκτός από ένα πολύ καλό σκορ, στη ρεβάνς η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς θα έχει και τον Ρούμπεν Σεμέδο. Άρα θα περάσει…
Στο πιάτο όλα. Από χτες. Πριν τη σέντρα. «Η Αϊντχόφεν που θα παραταχθεί κόντρα στους πρωταθλητές Ελλάδας θα ταιριάζει περισσότερο με την Αϊντχόφεν που αντιμετώπισε ο ΠΑΟΚ στην Ολλανδία». Αυτήν ακριβώς αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός.
«Η αλήθεια είναι πως οι «ερυθρόλευκοι» έχουν… κουλαντρίσει επιτυχημένα πολύ πιο ποιοτικά σύνολα στο ευρωπαϊκό παρελθόν τους (άμεσο και απώτερο)». Εγινε. Αποδείχτηκε από την έκβαση του πρώτου ραντεβού των πρωταθλητών Ελλάδας, οι οποίοι ύστερα από ένα (εκατέρωθεν)… μπασκετικό πρώτο ημίχρονο, «έσφιξαν», φρόντισαν πρώτιστα να κρατήσουν το προβάδισμα με το οποίο πήγαν στα αποδυτήρια γνωρίζοντας πως ένα ακόμη γκολ, μα έτσι, μα αλλιώς, θα το έβρισκαν. Ετσι και έγινε.
«Εδώ μιλάμε για μια ριζικά αλλαγμένη ομάδα σε σχέση με εκείνη που παρατάχθηκε, πριν δύο μήνες, στο τελευταίο της ευρωπαϊκό παιχνίδι κόντρα στην Πόρτο. Η βάση του αυτόν τον τελευταίο 1,5 χρόνο, η αμυντική του γραμμή, όλη αλλαγμένη. Νέος αριστερός μπακ, νέος (με μόλις ένα παιχνίδι με τα «ερυθρόλευκα») δεξιός μπακ, νέος και ανέτοιμος εμφανώς στόπερ, συνθέτοντας ένα τελείως πειραματικό βάσει συνύπαρξης, δίδυμο στην καρδιά της άμυνας».
Ο χτεσινός Ολυμπιακός δεν ήταν ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς, ο Ολυμπιακός της Ευρώπης. Επισφαλής, επιρρεπής στο λάθος, χωρίς καμία ανασταλτική σιγουριά, χωρίς χημεία, χωρίς σοβαρότητα. Λογικό και επόμενο βάσει των όσων, τόσων, αλλαγών που έγιναν στην άμυνά του. Περισσότερη προσπάθεια και δουλειά χρειάστηκε να μην δεχτεί τρίτο γκολ, παρά να πετύχει τέσσερα (ή αν το κυνηγούσε τέσσερα και πέντε).
«Αυτό που σίγουρα ξέρει είναι τι πρέπει να ζητήσει από την ομάδα του προκειμένου να «προκαλέσει» μια εμφάνιση από την PSV όπως του πρώτου τετάρτου του παιχνιδιού με τον ΠΑΟΚ στην έδρα της. Τόσο, για την εμπειρία που κουβαλάνε πλέον παίκτες και (κυρίως) προπονητικό επιτελείο του Ολυμπιακού, θα είναι αρκετό. Όχι μόνο για σήμερα, αλλά και για την πρόκριση».
Εδώ το λάθος. Ο Ολυμπιακός δεν είχε τέταρτο. Αν το είχε, θα είχε όντως κλειδώσει από χτες την πρόκριση. Είχε όμως στιγμές. Στιγμές καθοριστικές, στιγμές κομβικές, στιγμές που τον βάζουν, δίκαια, σε θέση οδηγού. Γρήγορο προβάδισμα. Ανάκτηση του την στιγμή που οι αντίπαλοι βρίσκονται, συγκυριακά, με 10 στο γήπεδο και κατόπιν εντολής από τον πάγκο για άμεση επίθεση και πίεση.
Δεύτερη ανάκτηση και 3-2 μετά από παιδικό λάθος της άμυνας (δεν υπάρχει πιο άχαρος ρόλος και θέση σε αυτήν την Αϊντχόφεν από αυτόν του κεντρικού αμυντικού. Καρμανιόλα…) πριν βγει το ημίχρονο. Και με το ξεκίνημα του δεύτερου, αποτροπή – ελέω δοκαριού – της τρίτης ισοφάρισης, στη μόνη φάση που ο Ολυμπιακός ένιωσε απειλή στο δεύτερο μέρος (όχι εξαιτίας βελτίωσης της αμυντικής του λειτουργίας, αλλά συνολικά της οπισθοχώρησής του στον χώρο και της σαφέστατης προσήλωσης στην πρωτίστως αποτροπή των αντίπαλων επιθέσεων).
Και τελευταία, στη μόνη ολοκληρωμένη επιθετική τους ενέργεια στο δεύτερο ημίχρονο, στο φινάλε (καμία είδηση η και σε αυτό το σημείο τραγική ανασταλτική συμπεριφορά της Αϊντχόφεν), έφτιαξαν προβάδισμα δύο τερμάτων, μετουσιώνοντας και την… φλασιά του προπονητή τους να αλλάξει σχήμα και διάταξη με την τριπλή αλλαγή του (σ.σ. δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετική ποσοτικά, αφού ήταν η τελευταία διακοπή που θα είχε δικαίωμα).
Και κάπως έτσι γράφτηκε ιστορία. Εύκολα διαβάστηκε. Εύκολα επιβεβαιώθηκε. Εύκολα, από τώρα κιόλας, μπορεί κανείς να «διαβάσει» και το δεύτερο κεφάλαιο στην Ολλανδία. Η Αϊντχόφεν, δεδομένα, θα επιδιώξει ανάλογο ροντέο. Η επιστροφή Σεμέδο όμως στην άμυνα είναι το game changer του ζευγαριού. Και ο παράγοντας που θα επιτρέψει στον Μαρτίνς να δομήσει ένα παιχνίδι ανάλογο του χτεσινοβραδινού δεύτερου ημίχρονου.
Και αυτό, πάλι, θα φτάσει και θα περισσέψει για να στείλει τον Ολυμπιακό στους «16».