Είναι freak. Είναι master. Είναι κυρίαρχοι. Ο καθένας στο κομμάτι του. Ο ένας στα courts, ο άλλος στα παρκέ. Ο ένας με τη ρακέτα στο χέρι, άλλος με την πορτοκαλί μπάλα. Στην σκιά τους, δύο σπορ. Στέφανος Τσιτσιπάς, Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Δύο Ελληνες. Δύο 20αρηδες. Δύο αφεντικά. Δύο αθλητές που δεσπόζουν. Δύο πρόσωπα που συνδέουν τα ονόματα τους με τ’ αθλήματα που υπηρετούν και που η προοπτική τους, ήδη, από τώρα, από το ξεκίνημα τους ουσιαστικά, τρομάζει. Γεγονός που αναγκάζει ειδικούς και μη ν’ ανατρέχουν στα βασικά του τένις και του μπάσκετ αντίστοιχα. Για να δουν που στο καλό έγινε το λάθος και οι δυο τους σπάνε, καθημερινά, συνεχώς, τα καλούπια. Δύο παγκόσμια είδωλα. Δύο καθολικά αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Διάολε, δυο παιδιά. Δύο διαφορετικά παιδιά. Δύο δικά μας παιδιά. Στην κορυφή του κόσμου. Έπειτα από ένα δικό τους, τελείως μοναχικό, εντελώς προσωπικό, απόλυτα ψυχοφθόρο, τρομακτικά επίπονο, αφόρητα επώδυνο ταξίδι. Στο οποίο, πλέον, συνειρμικά, αδιόρατα, μας παρασέρνουν όλους.
Κάθε καλάθι του Giannis είναι καλάθι όλων. Κάθε πόντος του Stefanos, είναι πόντος όλων. Το έχουμε ανάγκη. Κοινωνικά, ψυχολογικά, ανθρώπινα. Η φρεσκάδα, το ταλέντο, η αποφασιστικότητα, η στοχοπροσήλωση, η ζωντάνια, η ακόρεστη δίψα, η φιλοδοξία, το απάτητο που κυνηγούν να (ποδο)πατήσουν. Όλα τα θέλουν. Όλα, πλέον, τα θέλουμε μαζί τους. Και οι μπαγάσες, τα προσφέρουν.
Τσιτσιπάς: «Αγαπημένος μου αθλητής ο Γιάννης Αντετοκούνμπο!» (vid)
Ποιος θα το έλεγε; Ένας Ελληνας τενίστας Master των Masters. Χωρίς καν να έχει κλείσει τα 21 του. Να ολοκληρώνει μια σεζόν έχοντας 54 νίκες (μόνο ο Μεντβέντεβ είχε περισσότερες) στο Tour. Να κερδίζει τρεις τίτλους, με κορυφαίο τον προχτεσινό στο Λονδίνο. Να συμμετέχει σε έξι τελικούς., να κερδίζει τουλάχιστον από μια φορά τους σύγχρονους θρύλους του αθλήματος (Τζόκοβιτς, Φέντερερ, Ναδάλ) και να σκαρφαλώνει στην πεντάδα της κατάταξης, αναγκάζοντας τους ιστορικούς να ξεθάψουν τα κοιτάπια τους για να βρουν ανάλογα παιδιά – θαύματα στο παρελθόν. Κακώς. Πλέον ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν λογίζεται ως τέτοιο. Δεν είναι απλώς η επόμενη μέρα στο τένις. Είναι και το τώρα!
Η αφετηρία τους, σίγουρα διαφορετική. Οι αναφορές και οι προσλαμβάνουσες, ναι, δεν έχουν σύγκριση. Η πορεία όμως στην κορυφή είναι κοινή για όποιον την κάνει. Οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Δεν έχει σημασία αν ξεκίνησες να παίζεις τένις σε clubs των βορείων προαστίων και πλέον η έδρα σου, ο τόπος σου είναι το χλιδάτο πριγκιπάτο του Μονακό. Ούτε και μετράει αν ξεκίνησες να παίζεις μπάσκετ, κάνοντας… μαντραπήδα, πίσσα σκοτάδι, σε κάποιο ανοιχτό στα Σεπόλια, ενώ ολημερίς προσπαθούσες να πουλήσεις ό,τι έβρισκες για να ζήσεις και να ζήσει η οικογένεια σου.
Αντετοκούνμπο σε Τσιτσιπά: «Μη σταματάς Στέφανε!»
Το σημαντικότερο; Τώρα ξεκινάνε. Η νιότη τους ταΐζει την όρεξη τους. Οι νίκες, οι επιτυχίες, τα τρόπαια, λαίμαργα καταναλώνονται. Στην στιγμή, ο διακόπτης αλλάζει, το βλέμμα γυρίζει, το μυαλό σταματάει να σκέφτεται το πριν και μπαίνει ξανά στην ίδια ρουτίνα, στην ίδια διαδικασία. Με περισσότερη ένταση, με μεγαλύτερη θέρμη, με τρανότερη πίστη. Έτσι γίνονται οι πρωταθλητές. Έτσι γίνονται οι κορυφαίοι. Κυνηγώντας τα περισσότερα, τα μεγαλύτερα, τα λαμπρότερα.
Ο Γιάννης και ο Στέφανος αυτό κάνουν. Και για κάποιον αδιόρατο, μα τόσο ευκρινή και σαφή λόγο, είμαστε όλοι τόσο σίγουροι πως αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν μέχρι η καριέρα τους να τελειώσει. Ευλογημένοι οι δυο τους, τυχεροί και εμείς που σ’ εποχές μίζερες και εσωστρεφείς, δύο δικά μας παιδιά, σπάνε τα όρια και μας δείχνουν, έστω και παρακολουθώντας τα επιτεύγματα τους, τη διαφορά. Που μπορούν να κάνουν. Που κάνουν. Που βήμα βήμα, μπαλιά την μπαλιά, ντρίμπλα την ντρίμπλα, την οριοθετούν οι ίδιοι με την απόδοση τους, την εικόνα τους, τον χαρακτήρα τους.
Συνεχίστε να μας σκεπάζετε όλους…
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram