Ο Άρης και με τη βούλα, όχι απλώς συντηρεί το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας του, αλλά φροντίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι να το διευρύνει και να ενισχύει την άποψη ότι μπορεί να παίξει απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο φέτος.
Δεν είναι λίγα τα όσα έχουν ζήσει στον Άρη τους τελευταίους 15 μήνες. Ακόμη και απλή αναδρομή, κουράζει τον ακροατή και προκαλεί, αν όχι δέος, σίγουρα προβληματισμό για το πως στο καλό αυτή η ομάδα που πέρασε τόσα, βρίσκεται, σήμερα, εδώ που βρίσκεται.
Καλοκαίρι πέρυσι. Μεγάλη μεταγραφική επένδυση, σοκαριστικός αποκλεισμός από τη Μόλντε, φέρνει αποπομπή προπονητή και λίγο αργότερα, αποπομπή και τεχνικού διευθυντή. Το δίδυμο που τους διαδέχεται κληρονομεί μεν μια εξαιρετική ομάδα, αλλά δεν μπορεί να την μπολιάσει, αφού τον Ιανουάριο σκάει η πρώτη «καμπάνα» απαγόρευσης μεταγραφών.
Η σεζόν, αυτή η ανεπανάληπτη ιστορικά σεζόν, ολοκληρώνεται με τους «κίτρινους» να παλεύουν να μην… ξεφτιλιστούν, φτάνοντας σε σέντρα των παιχνιδιών των play off ακόμη και με λιγότερους από 11 στο γήπεδο και χωρίς, καλά καλά, να μπορούν να κάνουν περισσότερες από 1-2 αλλαγές.
Αιτία τα πολλά συμβόλαια που ολοκληρώθηκαν πριν την έναρξη των play off και ακριβώς ελέω της υφιστάμενης «καμπάνας» από τη ΦΙΦΑ δεν μπορούσαν ούτε καν να παραταθούν (πόσο μάλλον να επεκταθούν). Η τιμωρία και άλλες επαπειλούμενες εξαιτίας παλαιών βερεσέδιων, που ελάχιστα αφορούσαν την τρέχουσα διοίκηση και το νυν κουμάντο του συλλόγου, συντρόφευσαν το club σχεδόν όλο το καλοκαίρι.
Μα έτσι, μα αλλιώς, πληρώνοντας, διευθετώντας, άκρη βρέθηκε, το ban άρθηκε και από εκεί και πέρα, ράλι. Να βρεθεί άκρη με όσους, αρκετούς (διψήφιος αριθμός) από τους παίκτες του περυσινού κορμού έμειναν ελεύθεροι. Όλοι δεν έμειναν, έμειναν όσοι ήθελε το club ή – επί το ρεαλιστικότερο – όσοι μπόρεσε να κρατήσει.
Κενά, παρά ταύτα, δεν δημιουργήθηκαν, αφού μεταγραφικά, πάλι για ένα ακόμη καλοκαίρι, οι κινήσεις στα χαρτιά δημιούργησαν ρόστερ καλό, θελκτικό στο μάτι και στην σκέψη, ικανό για περισσότερα από πέρυσι.
Ως άλλοι… ταμένοι όμως οι «κίτρινοι» δεν άλλαξαν την πεπατημένη. Ακόμη πιο σοκαριστικός ο φετινός ευρωπαϊκός αποκλεισμός, λίγο έλειψε να τα κάνει, από νωρίς… Κόλος, νέα αλλαγή προπονητή, νέα αλλαγή τεχνικού διευθυντή, ξανά λογιών λογιών ερωτηματικά και αμφιβολίες επί παντός επιστητού. Από την οικονομική ευχέρεια της διοίκησης και πιθανά (νέα) φέσια ως φημολογία για «καμένη» γη σε επίπεδο φυσικής κατάστασης.
Ο Ακης Μάντζιος, γρήγορα, πέρασε στην ομάδα του ό,τι τον χαρακτηρίζει ως προπονητή. Σοβαρότητα, νοικοκυροσύνη, μέτρο. Οι τελευταίες πινελιές στο παζάρι (Γκαρσία, Μπεναλουάν, Κάτσε, Σίλβα) δεν έδωσαν μόνο επικοινωνιακή ώθηση, αποτέλεσαν και ουσιαστική ενίσχυση, γεμίζοντας με ποιοτικές επιλογές το ρόστερ. Ένα ένα τα κομμάτια έμοιαζε να μπαίνουν στη θέση τους. Τουλάχιστον εκτός γηπέδου.
Σε αυτό, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, ο Άρης έδειχνε ομάδα ικανή να παίρνει αποτελέσματα.
Είτε γυρίζοντας παιχνίδι που δεν βλέπονταν, στην πρεμιέρα κόντρα στη Λαμία, είτε σώζοντας βαθμό από το μόνο παιχνίδι που του στράβωσε, αυτό κόντρα στον ΠΑΣ, είτε παίζοντας φουλ άμυνα για να κρατήσει νίκη στο ΟΑΚΑ, είτε επικρατώντας «επαγγελματικά» του Απόλλωνα (σε ουδέτερο…) είτε, όπως χτες, πετώντας ένα ημίχρονο, αλλά πετώντας και ευκαιρίες στο μόνοπρακτο του δεύτερου μέρους κόντρα στον Αστέρα.
Σε παιχνίδι που έρχονταν από δεκαπενθήμερη πρακτικά… απραξία, αφού ο διψήφιος αριθμός κρουσμάτων κορωνοϊού της περασμένης εβδομάδας δεν επέτρεψε καμία ουσιαστικά ομαδική προπόνηση σε αυτό το διάστημα. Ε, και;
Ο Άρης και με τη βούλα όχι απλώς συντηρεί το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας του, αλλά φροντίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι να το διευρύνει και να ενισχύει την άποψη ότι μπορεί να παίξει απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο φέτος.
Το κυριότερο; Δικαιολογεί απόλυτα τους οπαδούς του, που χρόνια τώρα φωνάζουν από την εξέδρα: «Αρης και δεν είσαι καλά».
Τώρα, φέτος, γιατρειά δεν προβλέπεται…
Άρης: Ο Σιαμπάνης δικαίωσε Πλαβούκο και Μάντζιο!
Ελληνοτουρκικά: Γιατί η επανεκλογή Τραμπ συμφέρει την Ελλάδα
Κούγιας – Νέα επίθεση σε Παναιτωλικό και Μπελεβώνη: «Υπαλληλάκο, βουλώστε το…»
