Είναι ιεροσυλία. Πέρασε από το μυαλό. Ας μην ειπωθεί. Δεν γίνεται άλλωστε να ειπωθεί. Αυτά τα… καραφλά τοτέμ, ας μην αναφερθούν. Τουλάχιστον όχι έπειτα από ένα ματς απέναντι στην Λουκέρνη. Αλήθεια είναι όμως. Η αριστερή πτέρυγα του Ολυμπιακού θύμισε κάτι από τα παλιά. Σε μια μοντέρνα εκδοχή…
Ο Ποντένσε είναι εξτρέμ που… δεκαρίζει. Η ροπή του προς τη μεσαία γραμμή είναι εμφανής. Προσέχει όμως. Ο ρόλος του είναι διακριτός σε σχέση με αυτόν του Φορτούνη. Ο Ελληνας μεσοεπιθετικός πατάει περιοχή όταν ο Πορτογάλος πηγαίνει προς τη θέση του. Αυτόματα. Όμως το κέρδος είναι αλλού. Έρχεται προς τα μέσα ο Ποτνένσε, βρίσκει χώρο ο Τσιμίκας και ανεβαίνει.
Ας μην εξετάσουμε τα τελειώματα του Ελληνα αριστερού μπακ. Αυτά… φτιάχνονται. Βελτιώνονται. Θα μπορούσε και να σκοράρει. Άνετα. Το σημαντικό είναι άλλο. Ο Κώστας Τσιμίκας του σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τον παίκτη που έφυγε από τον Ολυμπιακό. Φαινόταν το παιδί πως έχει μάθει σε άλλους, ολλανδικούς, ρυθμούς και το «πάνω-κάτω» στην πλευρά του το είχε για… πλάκα.
Το τέλειο συμπλήρωμα
Ο Τσιμίκας μπορεί να αποτελέσει τον τέλειο συμπλήρωμα στον Ποντένσε. Κακά τα ψέματα, ο Πορτογάλος είναι ο βασικός λόγος που ο κόσμος του Ολυμπιακού θα πάει εκ νέου στο Καραϊσκάκη. Τα αγγίγματά του με την μπάλα, τα χάδια του σε αυτήν σε κάθε πάρσιμό της, είναι αυτά που εξυφαίνουν τη φαντασία σου για το τι θα ακολουθήσει.
Με το που ζυγώσει ο αντίπαλος ο Ποντένσε μπορεί να εκθέσει τον αντίπαλό του με μια ατομική προσπάθεια, ή να παίξει το overlap με τον Τσιμίκα, ή να συγκλίνει και να εκτελέσει. Αν δεν ζυγώσει, θα παίξει κάθετα, με τη μία, γρήγορα. Δεν θα κρατήσει μπάλα αν δεν υπάρχει λόγος. Εκτός και το… μπιζάρισμα της εξέδρας του γαργαλίσει το μυαλό και θελήσει να παίξει για τον κόσμο.
Είπαμε. Νωρίς είναι, πολύ νωρίς… Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν όμως η αριστερή πλευρά είναι το κάτι άλλο. Πως είπατε; Στα δεξιά; Εκεί δεν υπάρχει αμφιβολία. Ο Λάζαρος παίζει…