ΕΣΗΕΑ: Άλλο να σε λένε Μπραουδάκη, άλλο Γκαραγκάνη!

Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο. Το έχουμε ζήσει, το ζούμε και θα συνεχίσουμε να το ζούμε.Πρέπει ωστόσο, κάθε τόσο, να το αναφέρουμε. Για να ξέρουμε τι λέμε και τι συζητάμε. Η ΕΣΗΕΑ λοιπόν, ως όφειλε, έπραξε τα δέοντα μετά την απόλυση του Βαγγέλη Μπραουδάκη από την εφημερίδα «Εθνος».

Υπήρξε μάλιστα η παρακάτω ανάρτηση στη ιστοσελίδα της Ενώσεως.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ενώσεως ενημέρωσε αμέσως την Ευρωπαϊκή και τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων σχετικά με την απόλυση του συναδέλφου Βαγγέλη Μπραουδάκη. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία προώθησε την καταγγελία στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο την ανήρτησε στην ηλεκτρονική του πλατφόρμα για την προώθηση και την προστασία της Δημοσιογραφίας και της προσωπικής ασφάλειας των Δημοσιογράφων.

Η ανάρτηση έχει ως εξής:

«ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ –

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

Ελλάδα

Δημοσιογράφος απολύεται υπό την πίεση των οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας

Δεν έχει απαντήσει το κράτος ακόμη 

Συνεργάτες: ΕΟΔ/ΔΟΔ

Ο Έλληνας δημοσιογράφος Βαγγέλης Μπραουδάκης απολύθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2018 από την ημερήσια εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» υπό την πίεση των οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας ΠΑΟΚ, οι οποίοι ζήτησαν δημόσια την απόλυσή του. Στις 5 Οκτωβρίου ο ραδιοφωνικός Σταθμός FM στη Θεσσαλονίκη, αφιέρωσε δύο ώρες εκπομπής σε καταγγελίες των οπαδών της ποδοσφαιρικής ομάδας ΠΑΟΚ εναντίον του δημοσιογράφου Βαγγέλη Μπραουδάκη, τον οποίο χαρακτήρισαν «εχθρό της ομάδας». Στη διάρκεια της μετάδοσης της εκπομπής ζητούσαν επιτακτικά την απόλυσή του.  Η εκστρατεία παρενόχλησης του δημοσιογράφου συνεχίστηκε και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τελικά, η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» απέλυσε τον δημοσιογράφο. Η Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) καταγγέλλει την «παράνομη και καταχρηστική απόλυση», καταδικάζοντας τις συνεχείς απόπειρες εκφοβισμού των δημοσιογράφων από τους οπαδούς των ομάδων.»

Η ΕΣΗΕΑ έκανε αυτό που έπρεπε στην περίπτωση του Βαγγέλη Μπραουδάκη. Προκειμένου να τον προστατεύσει όλα του τα εργασιακά δικαιώματα, μα πάνω από όλα φρόντισε να δείξει σε ένα μέλος της πως είναι στο πλευρό του. Δεν μπορεί η απειλή από οπαδούς, ή μια συγκεκριμένη μερίδα οπαδών, να καθορίζει αν ένας άνθρωπος θα είχε, πολύ περισσότερο αν ένας άνθρωπος θα χάσει, τη δουλειά του.

Η ΕΣΗΕΑ έδειξε με αυτό τον τρόπο και τις ενέργειές της πως από τη δική της μεριά έκανε αυτό ακριβώς που είχε καθήκον να πράξει. Τόσο για τον ίδιο τον δημοσιογράφο, όσο και για τους επόμενους συναδέλφους που πιθανόν να σκεφτούν κάποιοι να τους χαρίσουν την ίδια τύχη. Εκτός κι αν αυτός λέγεται… Γκαραγκάνης.

Βλέπετε ο Γκαραγκάνης δεν είναι Μπραουδάκης. Ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει κατά το δοκούν αυτό. Η τοποθέτηση πάντως έχει να κάνει ως εξής. Ο Μπραουδάκης δεν έτυχε της ίδιας αντιμετώπισης από τις δημοσιογραφικές ενώσεις (φυσικά αδιαφορία δεν έχει επιδείξει μόνο η ΕΣΗΕΑ, αλλά και ο ΠΣΑΤ) με τον Γκαραγκάνη. Διότι όταν ο Γκαραγκάνης απευθύνθηκε στους αρμόδιους, ενημερώνοντας πως ισχυρός άνδρας ΚΑΕ ζητά (και ξανά και ξανά) την κεφαλή του επί πίνακι, οι απαντήσεις που πήρε ήταν: «που να μπλέξεις;». Ο δε Εκδότης, ο οποίος ενημέρωσε επίσης, πήρε απλά την ικανοποίηση της ενημέρωσης. Δηλαδή ένα… καλά κάνετε και μας το λέτε. Αλλά είπαμε: Άλλο Μπραουδάκης, άλλο Γκαραγκάνης.

Καλύτερα μάλιστα να πιστέψουμε αυτό. Να πιστέψουμε με δυο λόγια πως η ΕΣΗΕΑ ασχολήθηκε με τον έναν και όχι με τον άλλον, επειδή απλά αυτός της κάνει γκελ. Ναι, όπως το ακούτε. Καλύτερα να πιστεύουμε πως κάνει διακρίσεις. Διότι αν πιστέψουμε πως η ΕΣΗΕΑ παίρνει θέση και δρα κατόπιν εορτής, τότε… κλάψτε μας. Διότι ο Βαγγέλης Μπροαυδάκης μπορεί να είδε στήριξη, αλλά τη δουλειά του την έχασε. Συνεπώς, τις ανακοινώσεις και τα Δελτία Τύπου τα ακούει βερεσέ.

θα ήταν προτιμότερο να προλάβει μια τέτοιου είδους απόλυση η ΕΣΗΕΑ, αλλά τι ισχυρό (υποτίθεται) δημοσιογραφικό όργανο υπεράσπισης των δημοσιογράφων είναι; Διότι, το επόμενο στάδιο είναι να μας απαντάει αυτό ακριβώς. Για ποιο λόγο να βγάλουμε ανακοίνωση από τη στιγμή που δεν απολύθηκε; Μα σκοπός καλή μου είναι να μην φτάσουμε εκεί…

Γεράσιμος Μανωλίδης