Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου είναι μια ταλαιπωρία. Για όλους. Οι άνθρωποι που «τρέχουν» τα θέματα της είναι ανίδεοι και επικίνδυνοι. Εκτός από την αγωνιστική καταστροφή έχουν… ματώσει και τα ταμεία με τις επιλογές και τις αποζημιώσεις τους.
Η Εθνική ομάδα είναι μια ταλαιπωρία για τους παίκτες. Φυσικά δεν μπορεί κανείς από το πληκτρολόγιο να τους κατηγορήσει τους διεθνείς για έλλειψη θέλησης. Εντούτοις αυτό που φάνηκε ήταν πως έκαναν αγγαρεία. Το πέπλο της αποτυχίας που έχει σκεπάσει αυτή την ομάδα τους κάνει να… ταλαιπωρούνται μέσα στο γήπεδο.
Παπασταθόπουλος και Μανωλάς προέρχονται από καλό διάστημα με τις ομάδες τους. Ο Σταφυλίδης πήγε πολύ καλά στο ματς της Χόφενχαϊμ στο Λεβερκούζεν. Ο Μπουχαλάκης έκανε σχεδόν άρτια προκριματικά με τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Από κοντά και ο Μασούρας. Ο Κουλούρης εκκίνησε την καριέρα του στην Τουλούζ με πατημένο το γκάζι. Κι όμως. Στην Εθνική όποιος και να αγωνιστεί, φορμαρισμένος ή όχι, ενεργός στην ομάδα του ή… ξεχασμένος, μοιάζει να μην έχει καμία σημασία. Λες και έχει «ποτίσει» η φανέλα μιζέρια και όποιος τη φορά… παραλύει.
Ταλαιπωρία αποτελεί και για τον κόσμο. Απαντες στήνονται να δουν επιτέλους κάτι να αλλάζει. Τίποτε όμως, Η εικόνα παραμένει άθλια και αποκαρδιωτική. Οι Ελληνες φίλαθλοι δικαίως δεν θέλουν να βλέπουν τη «γαλανόλευκη» σε αυτό το χάλι.
Η πραγματικότητα είναι πως οι εποχές που έζησε η «γαλανόλευκη» με τον Οτο Ρεχάγκελ και τον Φερνάντο Σάντος έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δεν πρόκειται μάλιστα να δούμε έστω κάτι κοντά σύντομα. Οχι απλά στα επόμενα ματς, αλλά γενικώς στα επόμενα χρόνια.