Ηρωισμοί πίσω από δημοσιεύματα και πληκτρολόγια δεν μπορούν να υπάρξουν. Μόνο οι άνθρωποι που τα σπίτια τους είναι δίπλα στα σύνορα μπορούν να περιγράψουν κάποιο συναίσθημα.
Μοιάζουν (και είναι) αχαρτογράφητα νερά. Πράγματι. Η χώρα μας, στη νεότερη «εκδοχή» της, δεν έχει εμπειρία από στρατιωτικές επιχειρήσεις. Κάθε είδους. Η παιδεία μας ενισχύει τον προβληματισμό. Φαντάζει δε άγνωστο το πόσο σοβαρά έχουμε πάρει τα όσα γίνονται στον Έβρο.
Επομένως, η «πέψη» και όσων διαδραματίζονται εκεί μας έχει πέσει βαριά. Οσον αφορά τη χώνεψη; Αυτή έχει τεθεί εν αμφιβόλω.
Η κινδυνολογία δεν είναι κάτι που βοηθά τη δεδομένη στιγμή. Πιο επικίνδυνη είναι, όμως, η αδιαφορία, η άρνηση στην ενημέρωση ή πιο σωστά η μη ορθή ενημέρωση για τα όσα συμβαίνουν στα ελληνικά σύνορα, η μη επαγρύπνηση.
Δεν βοηθούν τα όσα μεταδίδονται από την Τουρκία. Επικίνδυνη προπαγάνδα που κάνει τις ελληνικές αρχές βορά στα μάτια των (δήθεν) προοδευτικών.
Δεν βοηθά η στάση της Κυβέρνησης. Μισόλογα, δημιουργική ασάφεια και σε πολλές περιπτώσεις πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα. Οταν έχουν συγκεντρωθεί χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στον Εβρο, η λέξη ασύμμετρη απειλή δεν βοηθά τον Ελληνα πολίτη να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος. Ούτε το εκλεπτυσμένο αφήγημα για «σχέδιο αποσταθεροποίησης του Ερντογάν».
Σίγουρο και το «πανηγύρι» που έχει στηθεί στα social media μπερδεύει ακόμα περισσότερο τον κόσμο. Ειδικά τους πιο νέους που έχουν εύπλαστη κριτική ικανότητα, ιδιαιτέρως μεταβλητή από όσα επιτάσσει το ρεύμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το δεδομένο είναι πως στην κόντρα Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ελλάδα έχει βρεθεί στη μέση. Βλέπει την απειλή από τους ανυπάκουους γείτονες, βλέπει και την κωλυσιεργία από τους συμμάχους στο να δοθεί (ουσιαστική) βοήθεια.
Το «βαστάτε» που, μέσες άκρες, ακούγεται δεν λέει πολλά και σε καμία περίπτωση δεν λύνει και το πρόβλημα. Είναι γεγονός πως ο Σουλτάνος γράφει στα παλιά του τα παπούτσια συνθήκες, συμφωνίες, συνεργασίες και ενεργεί ανάλογα με το πώς θα… ξυπνήσει. Η Ελλάδα τώρα πληρώνει τη γεωγραφική της θέση. Απίστευτο, κι όμως αληθινό.
Από εκεί και πέρα ηρωισμοί πίσω από δημοσιεύματα και πληκτρολόγια δεν μπορούν να υπάρξουν. Μόνο οι άνθρωποι που τα σπίτια τους είναι διπλά στον όχλο που περιμένει να περάσει τα σύνορα μπορούν να περιγράψουν κάποιο συναίσθημα. Η μία πλευρά του «φράχτη» σίγουρα κρύβει εξαθλίωση, αβεβαιότητα για στους πρόσφυγες και άγνωστες προθέσεις από τους οικονομικούς μετανάστες.
Ανάμεσά τους υπάρχουν και άνθρωποι που αναγκάστηκαν να ζουν ξεριζωμένοι. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Αυτή κρύβει ανησυχία, φόβο. Σκληρό, στον ίδιο σου τον τόπο, στην ίδια του την πατρίδα.