Γνήσιος Γκαούτσο…

Όποιος έχει βρεθεί στο ΟΑΚΑ, ξέρει. Το διαισθάνεται. Το συγκεκριμένο όνομα, ηχεί διαφορετικά από τα άλλα. Μόνο στο άκουσμα του… «11» αρχίζουν τα πρώτα χειροκροτήματα. Όταν σειρά παίρνει το μακρόσυρτο Αρρρραούχοοο, τότε ο κόσμος είναι στο πόδι.

Είναι γραφτό για μερικούς παίκτες. Δημιουργείται ένα μαγνητικό πεδίο. Έλξη. Εξέδρας – ποδοσφαιριστή. Ο Σέρχιο Αραούχο και ο κόσμος της ΑΕΚ είναι «ένα». Ο Αργεντινός επιθετικός έχει καταφέρει να «προσυπογράψει» ουκ ολίγα σημαντικά βήματα για την ΑΕΚ. Βήματα, αυτοπεποίθησης. Το γκολ με τον Παναθηναϊκό, ενδεχομένως, να είναι το πιο σημαντικό από όλα όσα έχει πετύχει.

Διότι στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης κόντρα στον Παναθηναϊκό, η ΑΕΚ έδειχνε να παραπατά. Οι αγωνιστικές αρρυθμίες ήταν αρκετά εμφανείς, το «τριφύλλι» απειλούσε, πατούσε συνεχώς στην περιοχή της «Ένωσης», ελέγχοντας το ματς. Χρειαζόταν μια ενέργεια για να αλλάξει τη… μουσική. Τόσο του ματς, όσο και της εξέδρας. Ανέλαβε ο κατάλληλος  άνθρωπος.

Το γκολ του Αραούχο ήταν από αυτά που κόβουν τα πόδια του αντιπάλου. Κυνήγησε μια χαμένη μπαλιά, την κέρδισε με οξυδέρκεια και από εκεί μετά λειτούργησε το στοιχείο που του έχει χαρίσει απλόχερα η φύση. Αυτό της ενστικτώδης σκέψη στην εκτέλεση. Από τη στιγμή που του είχε βγει το κοντρόλ στο κλέψιμο, ήξερε τι πρέπει να κάνει. Πως θα εκτελέσει, αλλά και που θα στείλει την μπάλα.

Η συνέχεια, συνήθης. Φιλί στο σήμα (ορθώς, στην ΑΕΚ… γύρισε την καριέρα του), τρέξιμο στον κόσμο. Αυτόν που τον «φτιάχνει», αυτόν που για τον οποίο γουστάρει να παίζει. Έτσι είναι οι Αργεντίνοι. Θέλουν αλητεία, «γεύση» αλάνας. Γι’ αυτούς τους τύπους που φεύγουν τρέχοντας από τα καθίσματα για να πάνε πιο κοντά του, τρέχει προς το μέρος τους ο Αραούχο. Από αυτούς «τρέφεται»…

Υγ. Δεδομένα η δεύτερη κίτρινη κάρτα του Ινσούα είναι (τουλάχιστον) αυστηρή. Άλλη όμως είναι η φάση που ο Παναθηναϊκός… χάνει το ματς. Η απόκρουση του Μπάρκα στον Κουλιμπαλί. Ο Έλληνας διεθνής γκολκίπερ έβγαλε, αυτό που δεν… βγαίνει.