Ουδείς ξέφυγε από τη νομοτέλεια του φυσικού κόσμου. Οι Γερμανοί δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Σε όλους τους τομείς. Διόλου τυχαίο το γεγονός πως η Εθνική τους ομάδα έγινε, ξανά, Παγκόσμια υπερδύναμη, όταν το έκανε και η ίδια η χώρα. Πολιτικά και οικονομικά.
Οι αυτοκρατορίες ακμάζουν και παρακμάζουν. Συνήθως ισορροπημένα. Η φουρνιά που χάρισε το πιο εντυπωσιακό Παγκόσμιο Κύπελλο -μέσα στη Βραζιλία, με νίκη 7-1 επί της διοργανώτριας πριν από τέσσερα χρόνια στο Μαρακανά, έμελλε να είναι κι αυτή που θα χαρίσει τη μεγαλύτερη απογοήτευση ever σε Παγκόσμιο Κύπελλο για τα «πάντσερ». Το οξύμωρο είναι, πως δεν εξηγείται εύκολα αυτό.
Δεν είναι μια κακή, από άποψη έμψυχου δυναμικού, Γερμανία αυτή που αποκλείστηκε. Δεν πρόκειται για ύφεση στην ποδοσφαιρική παραγωγή. Δεν στέρεψαν. Ισα ίσα. Πριν από το Μουντιάλ ο Γιόαχιμ Λεβ είχε το δίλλημα του «και ποιον να αφήσω εκτός;». Πρόκειται για μια ομάδα, μεθοδική, με σύστημα, με πλάνο. Εξαιρετικά προετοιμασμένη. Πάντα, διαχρονικά, η Γερμανία πηγαίνει στις μεγάλες διοργανώσεις έτοιμη. Για το τι θα αντιμετωπίσει. Ο μεγάλος της αντίπαλος, ωστόσο, είναι ο κακός της εαυτός.
Αλαζονεία, έπαρση, υποτίμηση αντιπάλου. Στοιχεία εν αφθονία στην εκδοχή που παρουσίασαν στα γήπεδα της Ρωσίας οι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές. Τα μέσα του τύπου, ομοίως. Αν δεν δεις το Μεξικό σαν μια σταθερή δύναμη των Μουντιάλ, αλλά σαν οικονομικούς μετανάστες, θα χάσεις. Αν δεις τη Νότια Κορέα σαν έναν (ποδοσφαιρικά) υποανάπτυκτο κράτος και όχι σαν ένα σύνολο αποτελούμενα από μερικά «μηχανάκια» που δεν σταματούν να τρέχουν, ομοίως.
Η διαχείριση του Γιόαχιμ Λεβ, εγκληματική. Καλός προπονητής δεν ήταν ποτέ. Μα ποτέ. Ήταν (και είναι ωστόσο) κανονικός. Μέχρι να υπερτιμήσει και αυτός τις δυνατότητές του. Κάποια στιγμή οι τακτικές ανορθογραφίες θα είχαν τίμημα. Γκορέτσκα δεξί εξτρέμ. Εζίλ, Μίλερ, Κεντίρα βασικοί. Λόγω συναισθήματος. «Με αυτούς το πήρα, με αυτούς συνεχίζω να παίζει». Βέρνερ στα εξτρέμ. Μπραντ μονίμως για 10-15 λεπτά. Σανέ… σπίτι του. Γκιντογάν, Τσαν, ως επί το πλείστον, θεατές. Λάθη, λάθη, λάθη.
Η Γερμανία πρέπει να αμφισβητηθεί, να πληγωθεί ο εγωισμός της για να δείξει από τι είναι φτιαγμένη. Απέναντι στη Σουηδία για παράδειγμα. Βρέθηκε να χάνει, έμεινε με δέκα. Φάνηκε ξεγραμμένη. Ανίσχυρη. Κι όμως… Σκόραρε, νίκησε. Της αρέσει να κερδίζει… against the odds. Της αρέσει να βαυκαλίζεται, να επαίρεται για το «über alles». Στο Μουντιάλ της Ρωσίας το ίδιο το DNA της στράφηκε εναντίον της. Πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς να την αμφισβητεί κανείς. Φεύγει από εκεί και γνωρίζει πως η αυτοκρατορία της είναι υπό αμφισβήτηση. Αυτό που της έλειπε, το κίνητρο για αποδείξεις, είναι ξανά εδώ. Μένει να φανεί –στο επόμενο Euro- αν οι Γερμανοί θα έρθουν ξανά…
Ομοσπονδία Γερμανίας: «Ζητάμε συγγνώμη, αξίζαμε τον αποκλεισμό»