Θέμα οπτικής είναι. Και διάθεσης. Κυρίως. Ναι, το μπάσκετ και η επένδυση σε αυτό θυμίζει πέταγμα ευρώ σε καλάθι χωρίς πάτο. Αλλά, από την άλλη, πλέον είναι σαφές πως δεν χρειάζεται (έστω) να πετάξεις πολλά για να αδράξεις μια ιστορική ευκαιρία και να δείξεις πως όντως και μπορείς και θες να κάνεις υπερβάσεις.
Ο Ολυμπιακός από πέρυσι στην Α2. Και για την επόμενη σεζόν, τώρα που μιλάμε τουλάχιστον – κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει το φθινόπωρο – δεν δείχνει διάθεση να βγάλει τη δίεση από το mexritelous, εξακολουθώντας να κάνει το hashtag πράξη και χωρίς πρόθεση επιστροφής στα σαλόνια της Α1.
Στον Παναθηναϊκό από την άλλη κοσμογονία στο εσωτερικό του συλλόγου. Κι αυτό διότι για πρώτη φορά έπειτα από 33 χρόνια το όνομα Γιαννακόπουλος δεν θα συνδέεται σίγουρα με την χρηματοδότηση του και έστω και τυπικά (για τους περισσότερους) ή κατ’ ουσία (σύμφωνα με τις ανακοινώσεις) ούτε και με τη διοίκηση και την καθημερινότητά του.
Με πρόχειρους υπολογισμούς, η αυτάρκεια που εξαγγέλθηκε για το μπασκετικό τμήμα συνεπάγεται μείωση του μπάτζετ στο 50% της φετινής σεζόν, στα όρια δηλαδή των 5 εκατ. ευρώ και αν τελικά το απονενοημένο διάβημα ολοκληρωθεί με τη μετακόμιση στο Τσάμπιονς Λιγκ, το πιθανότερο είναι πως θα μειωθεί περαιτέρω, κάτω από 4, φλερτάροντας ενδεχομένως και με όρια μικρότερα.
Η αδυναμία όμως του ενός, ευκαιρία του άλλου. Πολυεπίπεδα. Έτσι είναι διαχρονικά στη φύση και όσο και αν εκπολιτιστήκαμε οι νόμοι της εξακολουθούν να ισχύουν. Και στον αθλητισμό φυσικά και στο «επιχειρείν». Η ευκαιρία που διαμορφώνεται λοιπόν ξεκάθαρα αφορά την μπασκετική ΑΕΚ.
Δύο εκατομμύρια (σκάρτα) ήταν το φετινό της μπάτζετ. Μπάτζετ ικανό για να την φέρει στο Final-8 του BCL και με άνεση στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Αν έφτανε ως εκεί δηλαδή, γιατί και πέρυσι που είχε το δεύτερο υψηλότερο εγχώριο μπάτζετ, τον Προμηθέα είδε παρτενέρ του Παναθηναϊκού στους τελικούς.
Και άντε πέρυσι, δικαιολογημένο να σκέφτεται ο Μάκης Αγγελόπουλος, ο χρηματοδότης της ΑΕΚ, πως όσα παραπάνω και να έβαζε τη διαφορά των (κοντά) 10 εκατ. ευρώ δεν θα μπορούσε με τίποτα να την καλύψει. Πλέον όμως; Τώρα; Καλά και άγια τα γήπεδα που δίνουν λύση σ’ έναν χρόνιο νταλκά των οπαδών της Ενωσης. Καλές και άγιες οι ταινίες για τις ένδοξες θύμησες του παρελθόντος.
Το μέλλον όμως; Και κυρίως, όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες, το παρόν; Η διαφορά πλέον στο μπάτζετ με τον λαβωμένο ανεπανόρθωτα Παναθηναϊκό συνιστά πρόκληση. Για όποιον επιχειρηματία ευαγγελίζεται πως θέλει να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή, καλύπτεται, δίχως δεύτερη σκέψη. Η έστω, μειώνεται η ψαλίδα με έξτρα επένδυση, παραπανίσια.
Πλέον, ο κόσμος της ΑΕΚ μπορεί να ζητήσει το κάτι τις παραπάνω. Και όχι το τόσο, όσο. Δεν είναι παράλογο πλέον. Δικαιούται να θεωρήσει πως η συμμετοχή στο παρακατανιό BCL μπορεί να είναι ένα αποκούμπι, ή και ταιριαστή των γενικότερων συνθηκών. Μα δεν νοείται, μια ομάδα με τις φιλοδοξίες που διατρανώνει πως έχει η ιδιοκτησία της να βλέπει τον χορό που στήνεται από όσους επιβουλεύονται να αρπάξουν την ευκαιρία παίρνοντας τη θέση του Παναθηναϊκού στη Euroleague και να παρακολουθεί αμέτοχη ενώ πληροί όλες τις προϋποθέσεις για την έστω προσπάθεια να «χορέψει» και αυτή.
Αρέσει ή όχι, η Euroleague είναι αυτή τη στιγμή ότι πιο ελκυστικό υπάρχει μπασκετικά στη Γηραιά Ήπειρο. Ειδικά από τη στιγμή που καταργήθηκαν οι όμιλοι και έγινε ένα ενιαίο πρωτάθλημα απέκτησε άλλη αίγλη. Η ΑΕΚ οφείλει να καλύψει την αθηναϊκή τρύπα αν αυτή δημιουργηθεί. Να διεκδικήσει θέση. Με αξιώσεις. Όπλο το γεγονός πως η διοργάνωση θα μείνει με μόνο μία ελληνική ομάδα και χωρίς εκπρόσωπο από την ελληνική πρωτεύουσα. Οικονομικά, με τα 2 εκατ. ευρώ έξτρα που θα φέρει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, πάλι… βγαίνει η ίδια πολιτική, η ίδια φιλοσοφία. Η ΑΕΚ πρέπει να διεκδικήσει την είσοδό της στην Euroleague.
Είπαμε, θέμα οπτικής είναι. Πάντα να βλέπεις εκεί που θέλεις να πας, γιατί αλλιώς δε θα πας εκεί που κοιτάς. Και σε αυτήν την ιστορική συγκυρία για να αναδειχθεί και πάλι η ΑΕΚ εκεί που της πρέπει, η ματιά του Μάκη Αγγελόπουλου δείχνει να είναι μυωπική… Και στο φινάλε, θα μετράει και το πως βλέπουν εκείνο. Ευεργέτη, ναι. Αλλά ευεργέτης με ταβάνι.