ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΑΝΩΛΙΔΗΣ

Μακεδονία. Σκέτο. Και δεν άνοιξε μύτη…

Πονεμένη ιστορία. Με συγκεκριμένες, διαχρονικές ευθύνες. Καταγεγραμμένες. Όχι μόνο πρόσφατα, δυο γενεών, των τελευταίων τριάντα δηλαδή χρόνων, αλλά κοντά αιώνα, από το τέλος κιόλας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον σχηματισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
Μακεδονία. Σκέτο. Και δεν άνοιξε μύτη…

Μακεδονία: Πονεμένη ιστορία. Με συγκεκριμένες, διαχρονικές ευθύνες. Καταγεγραμμένες. Όχι μόνο πρόσφατα, δυο γενεών, των τελευταίων τριάντα δηλαδή χρόνων, αλλά κοντά αιώνα, από το τέλος κιόλας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον σχηματισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Λίγα τα ξεκάθαρα, τα ιστορικά αυτονόητα, που όμως σπανιότατα – ως ποτέ – δεν αξιοποιήθηκαν, δεν εκμεταλλεύτηκαν. Δεν υπάρχουν… πολλές Μακεδονίες. Μία ήταν. Μια είναι. Δεν νοείται ο γεωγραφικός προσδιορισμός να προσδίδει εθνική υπόσταση.

Τότε, γυρίζουμε σε εποχές πόλεων κράτους. Συνεπώς όπως είναι αδύνατο ιστορικά να ισχυρίζεται ο οποιοσδήποτε ότι Μακεδονία είναι οτιδήποτε διαφορετικό από Ελλάδα, έτσι δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως η Βόρεια Μακεδονία, ακόμη και περιορισμένη σε όρους γεωγραφικούς, διακρίνει έστω και απειροελάχιστα ψήγματα έθνους.

Ούτε αυτό, το απλούστατο επιχείρημα δεν μπορέσαμε ως κράτος, ως πολιτική να διαφυλάξουμε ενιαία στο πέρασμα των χρόνων, ενόσω τέθηκε θέμα αυτονόμησης και ονομασίας του κρατιδίου που προέκυψε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Και έτσι, μετά από αλλεπάλληλες παλινωδίες, υποχωρήσεις και αυτογκόλ, φτάσαμε στο να δεχτούμε το αντίθετο της λογικής, το αντίθετο της ιστορίας, το αντίθετο του… οτιδήποτε αναφορικά με τις καταβολές, εθνολογικές, ιστορικές, κουλτούρας της έννοιας της λέξης Μακεδονία.

Πρακτική λύση, είπανε. Κούρασε το ζήτημα, είπανε. Ουδείς ασχολείται, είπανε. Θα τους επιβληθούμε οικονομικά, είπανε. Να πέσουν οι τόνοι, είπανε. Να αποφευχθούν οι εθνικιστικές κορώνες, είπανε. Και άλλα που ποτέ, είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε από τους μεν, είτε από τους δε, εξηγήθηκαν επαρκώς, αναλύθηκαν εκτενώς και εν τέλει για τα οποία κανείς δεν απολογήθηκε ιστορικώς.

Μα να πεις, ξεγνοιάσαμε τουλάχιστον. Σταμάτησαν οι προκλήσεις, σταμάτησαν οι μεγαλοϊδεατισμοί (κάθε είδους), οι προβοκάτσιες, να προχωρήσουμε και να πάμε παρακάτω. Πανηγυρίζαμε στις τηλεοράσεις βλέποντας live τις πινακίδες με το όνομα «Μακεδονία», σλάβικα γραμμένο, να ξηλώνονται από τα Σκόπια. Πανηγυρίζαμε ακούγοντας τις μετονομασίες εθνικών οδών και αεροδρομίων.

Καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Περίμενε κανείς πως κάτι άλλο θα γίνονταν; Γιατί οι ιθαγενείς της ιστορίας, εμείς είμαστε. Από τούτη την πλευρά των συνόρων. Που αρκούμαστε, που ξεχνάμε, που έχουμε κάνει σύνθημα ζωής των ωχαδερφισμό, (α)κινητήριο δύναμη το «δεν βαριέσαι» και στάτους την αναισθησία.

Παρέλασε προχτές, μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες όλου του πλανήτη η εθνική ομάδα της Βόρειας Μακεδονίας στο πρώτο παιχνίδι της ιστορίας της σε τελική φάση Euro 2020 έχοντας ξεχάσει το… Βόρεια. Μακεδονία. Νέτο σκέτο. Και δεν άνοιξε μύτη. Οι δικοί μας οι φωστήρες, λέει, το είχαν ψυλιαστεί. Γι’ αυτό και φρόντισαν, παραμονές κιόλας του παιχνιδιού, να ταράξουν στις επιστολές τους αρμοδίους.

Η αποτελεσματικότητα, φάνηκε. Σε φτύνουν, το βλέπεις και ψάχνεις για ομπρέλα. Και άντε να πεις πως το ιστορικό, το διαχρονικό, το εθνικό, να το αφήσεις στην άκρη. Τόσα και τόσα αφήσαμε να περάσουν, τόσα και τόσα κατάπιαμε, ένα ακόμη, τώρα στην τελευταία μπουκιά, ποιον θα πειράξει. Δεν βαριέσαι.

Μα, τι στο καλό όμως, ακόμη και σε επίπεδο (μικρο)πολιτικής, μια συμφωνία έκανες ως κράτος. Με ξεκάθαρους όρους και πλαίσιο. Δείχνοντας ή επιδιώκοντας έστω να δείξεις ποιος είναι ο ανώτερος, ο «μεγάλος» της σχέσης, ο δυνατός της γειτνίασης. Κακομοίρη. Ούτε την τήρησή της δεν μπορείς να επιβάλλεις. Να προκαλέσεις. Να αναγκάσεις. Να συνταχθούν άπαντες, φίλοι και όχι, θεσμοί και μη θεσμοί, με τα διεθνώς συμφωνηθέντα και πλέον ισχύοντα.

Ούτε καν το ελάχιστο. Στο βωμό της πρακτικότητας να χαραμιστεί η ιστορική αλήθεια. Στον βωμό της ρετσινιάς του εθνικιστή, να επιβληθεί η σιωπή. Εξ ονόματος όμως τίνος θυσιάζεται η αξιοπρέπεια; Το ελάχιστο της έστω. Σε τι οφείλεται η αδυναμία, η ανικανότητα, ο φόβος να διεκδικηθεί το κύρος των υπογραφών; Νισάφι πια…

Διαβάστε επίσης:

Euro 2020: Τα νεύρα του Κριστιάνο Ρονάλντο με δύο μπουκάλια Coca Cola! (video)

Euro 2020: Ξεχωρίζει η… τιτανομαχία Γαλλία – Γερμανία

Αλ. Τσίπρας: Όταν έλεγε πως δεν θα υπάρχει μακεδονική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Μακεδονία. Σκέτο. Και δεν άνοιξε μύτη…», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Γεράσιμος Μανωλίδης

Η λέξη Sport έμελλε να είναι συνδετική, όχι απλώς επαγγελματικά, αλλά σε κάθε βήμα της πορεία του. Από κολύμβηση, μπάσκετ μέχρι ποδόσφαιρο. Εκεί κάπου «έδεσε» στα γούστα του. Ανάλογη και η επαγγελματική πορεία που έχει ο Γεράσιμος Μανωλίδης. Από sport, σε sport! Από το site του Sport-Fm το 2008, γρήγορη μετάβαση την ίδια χρονιά στη SportDay που ασχολήθηκε με το διεθνές ποδόσφαιρο και το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού. Εκεί έμεινε ως το 2017, χρονιά κατά την οποία κυκλοφόρησε το Sportime ξανά στα περίπτερα για να γίνει το πρώτο ηλεκτρονικό free press αθλητικό online έντυπο στη χώρα μας. Γενικός διευθυντής στο Sportime.gr πλέον, γράφει για ότι απασχολεί. Αθλητικό και μη…