Μάντσεστερ Σίτι – Ολυμπιακός: Απόψε, πρώτα η απόλαυση

Όλα τα παιχνίδια παίζονται. Κάποια, κατά Φερνάντο Σάντος, υπάρχουν για να κερδίζονται. Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία. Τα παιχνίδια που απολαμβάνονται. Είναι δυνατόν ένα τέτοιο στο μέσο φάσης ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ; Μέσα στον κακό χαμό, στο τέλος ενός πρωτοφανούς φορμάτ που υποχρεώνει ομάδες να δώσουν αυτές τις τρεις πρώτες αγωνιστικές σε σερί εβδομάδες, πηγαίνοντας Τετάρτη – Κυριακή για ένα εικοσαήμερο;

Και όμως. Ενας λόγος παραπάνω για την ακρίβεια. Παιχνίδια σαν και το αποψινό Μάντσεστερ Σίτι-Ολυμπιακός στο Etihad κάθε ποδοσφαιριστής, κάθε προπονητής θέλει να παίζει. Να μετριέται κόντρα στο απόλυτα κορυφαίο επίπεδο. Να δοκιμάζεται κόντρα στους κορυφαίους του πλανήτη. Είτε αυτοί είναι μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, είτε έξω από αυτές.

Μπορεί δηλαδή να υπάρχει μεγαλύτερο, περισσότερο κίνητρο για τον Μαρτίνς από το να κάτσει, στα δέκα μέτρα μακριά, από τον κορυφαίο προπονητή των ημερών μας; Χρειάζεται να υπάρξει οτιδήποτε άλλο πέρα από την αναφορά των ποδοσφαιριστών της Μάντσεστερ Σίτι για να κινητοποιηθεί ο εκάστοτε ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού;

Τι να λέμε τώρα, αυτονόητα πράγματα. Και επίσης, ό,τι και να λέμε, όπως και να το λέμε, όποιες και αν είναι οι συνθήκες, εκεί που παίζει απόψε ο Ολυμπιακός θα πρέπει να το δει ακριβώς ως συμμετέχων σε μια παράσταση. Χωρίς κόσμο, που ναι, θα στερεί από τη μοναδική εμπειρία, αλλά ακριβώς πάει για να παίξει, για να το ευχαριστηθεί, για να ευχαριστήσει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μαρτίνς σε Φορτούνη: Τον δρόμο μου, αλλιώς…

Αυτό κυρίως. Διαφορετικό στόχο, κακά τα ψέματα, πριν τη σέντρα δεν μπορεί να δημοσιοποιήσει κανείς από τους πρωταθλητές Ελλάδας. Και ίσως, δεν μπορεί να το κάνει και καμία ομάδα του πλανήτη πηγαίνοντας στο άντρο των «πολιτών». Ποιος εκεί μέσα είναι φαβορί δηλαδή, ή, διαφορετικά, μπορεί να ισχυριστεί πως έχει περισσότερες πιθανότητες από τη Σίτι;

Θα το πει οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, ακόμη και αν αυτή είναι ο εξαιρετικά βελτιωμένος διεθνώς Ολυμπιακός; Αυτοκτονικό προφανώς και κυρίως τελείως κόντρα στη λογική του παιχνιδιού. Είπαμε, παιχνίδι που απολαμβάνεις, παιχνίδι που διασκεδάζεις.

Χωρίς όμως επ’ ουδενί να ξεχνάς τη διοργάνωση στην οποία συμμετέχεις, την πρόοδο που έχεις κάνει ως σύλλογος, το κίνητρο για το μέτρημα που αυτονόητα υπάρχει και τη συγκυρία που διαμορφώνεται. Δεδομένα, όποιος καταφέρει να «τσιμπολογήσει» από τη Σίτι, θα έχει τύχη να την ακολουθήσει στους «16».

Και η Σίτι δεν είναι… Μπάγερν. Δεν ενδιαφέρεται – και δεν κάνει, αν δείτε τις πρόσφατες παρουσίες της σε φάση ομίλων – για το απόλυτο, για το «6 στα 6». Θέλει, παίρνε τόσα, όσα χρειάζεται για να της εξασφαλίσουν πρωτιά και συνέχεια. Και, ενίοτε, χωρίς καν να ενδιαφέρεται για την εν λόγω σειρά.

Διαφορετικές οι προτεραιότητες, ασυζητητί. Για τους «πολίτες», το Τσάμπιονς Λιγκ δεν παίζεται ως τον Δεκέμβριο. Διεκπεραιώνεται. Το δικό τους «σεντόνι» – απωθημένο πλέον – κουνιέται μετά τον Μάρτιο. Τώρα, απλώς κάνουν τα αυτονόητα, έχοντας σε πρώτο πλάνο την Πρέμιερσιπ. Και ακριβώς αυτή είναι η συγκυρία που προσφέρεται στον Ολυμπιακό.

Την Κυριακή, η Μάντσεστερ Σίτι κοντράρεται με τη Λίβερπουλ και απολύτως αναμενόμενα, ο Γκουαρντιόλα το ξεκαθάρισε από το περασμένο κιόλας weekend, πως στοχευόντας στο επόμενο, δεν προβλέπεται να χρησιμοποιήσει τους βασικούς του μεσοβδόμαδα. Εννοείται πως ακόμη και οι αναπληρωματικοί της Σίτι είναι παίκτες ασύγκριτοι για το 90% των ομάδων παγκοσμίως, αλλά το μήνυμα, η τάση, περνάει, υφίσταται. Πόσο μάλλον για μια Σίτι που τη δεδομένη στιγμή απέχει αρκετά από την εξωγήινη εικόνα που κατά καιρούς προσφέρει στο γήπεδο.

Να η ευκαιρία λοιπόν; Ισως, πιθανώς. Το σίγουρο είναι πως η ευκαιρία προσφέρεται για απόλαυση και διασκέδαση. Αν από δαύτα βγει και ουσία, ακόμη καλύτερα. Αν όχι, υπάρχει και το «Καραϊσκάκης» στα τέλη Νοεμβρίου…