Αρχή είναι ακόμα. Καλό θα είναι μερικές στιγμές να τις μετατρέπουμε σε αφορμές. Ειδικά τώρα που είναι στην εκκίνηση, για την ιστοσελίδα η αναφορά, ούτως ώστε να μπορούμε και να γνωριζόμαστε καλύτερα. Ο πρόλογος γίνεται για την περιβόητη κυκλοφοριακή πτώση των αθλητικών εφημερίδων.
Είναι της μόδας βλέπετε, κάθε τρεις και λίγο, να συγκρίνουμε χρονιά τη χρονιά και να καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο αθλητικός Τύπος… πεθαίνει. Μιλάμε για τον αθλητικό, διότι αυτά τα κατατόπια γνωρίζουμε. Πιθανώς, το πιο πιθανό δηλαδή αυτό είναι, να συμβαίνει το ίδιο και στα πολιτικά φύλλα. Ας μιλήσουμε όμως για όσα ξέρουμε. Θα παρατηρήσετε πως αυτή η ποσοστιαία πτώση μέσα σε 15 χρόνια αγγίζει το 90%. Ποσοστά… πολέμου δηλαδή. Ουδείς επισήμανε, τούτο, το παράδοξο. Αυθαίρετα συμπεράσματα μόνο λέγονταν και λέγονται.
Που να ψάξεις τώρα και να αναλύσεις τι σημαίνει τα δύο δίκτυα διανομής να γίνονται ένα. Που χρόνος να σκεφτείς για ποιο λόγο έντυπα επέλεξαν ορκωτούς κατά τις επιστροφές των φύλλων τους. Ποιος να αναφέρει, μωρέ τώρα, τι μπορεί να γίνεται με πράκτορες, υποπράκτορες κλπ, ή για ποιο λόγο λυσσάμε για τα barcodes. Ας πάμε στα εύκολα. Στα εξηγήσιμα.
Ο αθλητικός Τύπος πεθαίνει διότι τον… σκοτώνουν τα αθλητικά sites. Τελεία και παύλα. Όχι από την ταχύτητα και την εξέλιξη, όχι επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται σήμερα να μάθει… χθεσινά νέα, αλλά επειδή το περιεχόμενο της εφημερίδας σκυλεύεται απροκάλυπτα. Αναρωτήθηκε κανείς για ποιο λόγο οι αναρτήσεις στα ηλεκτρονικά μέσα λιγοστεύουν όταν δεν κυκλοφορούν οι εφημερίδες; Παραξενεύτηκε κάποιος ποτέ πως οι περισσότερες αναρτήσεις επικαλούνται ως πηγές τα έντυπα; Η ταχύτητα και η αμεσότητα είναι το πρόβλημα; Οχι! Αν ίσχυε κάτι τέτοιο τότε όλοι θα ήταν πάνω από ένα ραδιόφωνο. Καμιά δεκαριά χρόνια πριν άκουγες πρώτα τη μεταγραφή και την επόμενη μέρα περίμενες πως και πως να αγοράσεις την εφημερίδα για να μάθεις το… τρίτο ημίχρονο. Το συντακτικό περιεχόμενο είναι το θέμα. Ο Έλληνας ανέκαθεν ήθελε να διαβάσει. Αν το βρει τσάμπα θα το διαβάσει. Αν δεν το βρει, δεν θα το διαβάσει.
Αφορμή σε όλο αυτό, ασφαλώς και, είναι η συνέντευξη του Πάιροτζ Πιεμπονγκσάντ στο Sportime. Περίπου 6.15 το πρωί ήταν πάνω σε αθλητική ιστοσελίδα αυτολεξεί. Αν πείραξε; Ασφαλώς! Δεν είναι πρώτη φορά. Δεν θα είναι η τελευταία. Το νομικό πλαίσιο προκειμένου να υπάρχει κάλυψη στα έντυπα, αναζητείται. Θα βρεθεί. Που θα πάει.
Γέμισε μηνύματα το inbox από φίλους, συνεργάτες και… λοιπούς συγγενείς για ποιο λόγο δεν ανέβηκε η συνέντευξη του Πάιροτζ Πιεμπονγκσάντ και στο site του Sportime. Διότι δεν έπρεπε να ανέβει. Διότι είναι ένα περιεχόμενο της έντυπης έκδοσης και υπάρχει ένας συγκεκριμένος λόγος που έγινε αυτό. Ο ρομαντισμός, το περιτύλιγμα, η ανταμοιβή.
Ο ρομαντισμός για τη μυρωδιά του χαρτιού που δεν αντικαθίσταται. Το περιτύλιγμα, δηλαδή η διάθεση για μια σύνθεση της φωτογραφίας που χρειάζεται τον…. καμβά μιας εφημερίδας για να αποτυπωθεί με όμορφο τρόπο. Η ανταμοιβή να καταβληθεί ένα μικρό ποσό για να πληρωθούν όσοι δούλεψαν για το (όποιο) δημοσιογραφικό αποτέλεσμα. Η επαγγελματική ευθιξία και η συναδελφική ευσυνειδησία είναι στοιχεία που δεν αγοράζονται. Η τσίπα, επίσης. Έχουμε μάθει όμως να ζούμε με αυτά. Όμως μην κουνάμε και το δάκτυλο. Μην μου γράφεις πως οι εφημερίδες γράφουν ό,τι βρίσκουν στα sites. Μην μου κάνεις ή φιλοξενείς θέματα για την πτώση στις κυκλοφορίες των εφημερίδων σε μέρα που αυτές απεργούν…
Παρακάτω η συνέντευξη του Πάιροτζ Πιεμπονγκσάντ όπως δημοσιεύθηκε στο Sportime (19/4)
