Ξεκάθαρα. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε δίκαια. Δεν ήταν καλός. Οριακά ανεκτός ήταν. Ηταν όμως καλύτερος του Παναθηναϊκού σε ένα… τσαπατσούλικο παιχνίδι και – κακά τα ψέματα – θα έπρεπε να είχε «καθαρίσει» ευκολότερα τη νίκη από ότι το τελικό 2-1 δείχνει και από την εικόνα που είχε στο φινάλε το ντέρμπι της Τούμπας, με τους «πράσινους» να προσπαθούν – ανορθόδοξα – για τη δεύτερη ισοφάριση στο παιχνίδι.
Δεν την άξιζαν. Γι’ αυτήν έπαιξαν, γι’ αυτήν σαφώς παρέταξε την ενδεκάδα του ο Μπόλονι, αυτή ήταν η τακτική του, αλλά όποιος παίζει για την ισοπαλία, ή έστω για να «κλέψει» κάτι περισσότερο, σπάνια παίρνει, έστω και το ελάχιστο. Ακόμη και κόντρα σε έναν μέτριο, με ελάχιστα θετικά στο παιχνίδι του, προβληματισμένο (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο) και αγχωμένο πολύ «δικέφαλο».
Και εδώ, στις επιλογές του προπονητή του θα πρέπει να αναζητηθούν οι βασικές αιτίες της κακής εμφάνισης και της ήττας. Εποχή για χαρτάκι οι γιορτές, είπε να ανακατέψει την τράπουλα ο Ρουμάνος, αλλά το παράκανε. Γνωρίζοντας πως ο Κουρμπέλης δεν παίζει (αλήθεια, σήμερα έγινε γνωστό το οστικό οίδημα που υπέστη ο αρχηγός του Παναθηνϊκού), επίλεξε να τα μπερδέψει περισσότερο, ξεκινώντας τον Βέλεθ αντί του αυτονόητου βάσει η θέσης Αλεξανδρόπουλου.
Η τσαπατσουλιά του πρώτου ημιχρόνου βοήθησε να μην φανεί το δημιουργικό κενό αυτής της επιλογής, αφού απόντος του Κουρμπέλη ο Βιγιαφάνιες «εξαφανίστηκε». Με τον ΠΑΟΚ όμως να μπαίνει νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο ξανά μπροστά στο σκορ, το παιχνίδι «φώναζε» για δημιουργία. Και εδώ οι επιλογές του Μπόλονι, συζητήσιμες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Super League: «Αναβάλλεται το ΑΕΛ-Λαμία»
Έξω ο (συμμετοχικός και με ασίστ) Μακέντα και ο Βιγιαφάνιες (που είναι σαφέστατο ότι δεν έχει ανάσες για να βγάλει ενενηντάλεπτο, παρότι εμφανώς εκνευρισμένος την ώρα της αλλαγής του) μέσα ο Καρλίτος (λογικό) και ο… Ιωαννίδης, ο οποίος ως χτες είχε όλα κι όλα δύο (2) λεπτά συμμετοχής στο φετινό πρωτάθλημα. Και στο κουμάντο; Κανείς! Γεμίσματα και γεμίσματα και γεμίσματα. Τίποτα άλλο. Αλλά δεν θα γίνονταν και κάτι περισσότερο βάσει των όσων ήταν στο γήπεδο.
Ο Αλεξανδρόπουλος που θα μπορούσε να αποδεσμεύσει (δημιουργικά) τον Μαουρίσιο, επιστρατεύτηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ο Μπουζούκης; Στο 89’. Το πως μπορεί να το είδε ο Μπόλονι, πως το σκέφτηκε, στο δικό του μυαλό οι απαντήσεις. Και οι κρίσεις, όλων μας, απ’ όσα φάνηκαν στο γήπεδο, που ήταν ελάχιστα για τους «πράσινους» και οτιδήποτε περισσότερο θα ήταν υπερβολική, άδικη ανταμοιβή για την εικόνα και τη συνολική τους απόδοση.
Επαναλαμβάνοντας χωρίς να έχουν απέναντί τους μια ομάδα που ήταν σαρωτική, κυριαρχικά ανώτερη, ή έστω έβγαζε ασφάλεια σε κάθε του κίνηση. Ο τρόπος που αντέδρασε ο ΠΑΟΚ στο φινάλε, παίζοντας μαζική άμυνα χωρίς να έχει απέναντί του μια ομάδα, έναν αντίπαλο που δικαιολογούσε τέτοια πρεμούρα, τέτοιο άγχος, ενδεικτικός του τι αντιμετώπισαν οι «πράσινοι» χτες. Και πόσο καλύτερα, ή έστω διαφορετικά, θα μπορούσαν να τα είχαν κάνει.
Μόνο και μόνο ότι ευκαιρίες ο Παναθηναϊκός πέραν των δύο στατικών φάσεων στο τελευταίο πεντάλεπτο (με την ακίνδυνη κεφαλιά του Ιωαννίδη και το γύρισμα του Χατζηγιοβάνη στην λάθος επέμβαση του Πασχαλάκη) τα λέει όλα για την ατολμία, την αδυναμία των «πρασίνων» να παίξουν ορθολογικά και να διεκδικήσουν περισσότερα. Με τέτοια όμως ενδεκάδα, τέτοιες επιλογές και τέτοια διαχείριση, δεν θα το μπορούσαν.
Υ.Γ. Η επιλογή της χρησιμοποίησης του Χουανκάρ αντί του Ζαγαρίτη μπορεί αγωνιστικά να μην κόστισε κάτι το συγκλονιστικό στον Παναθηναϊκό, η χρονική συγκυρία όμως της εν λόγω επιλογής σε συνδυασμό και με τον αντίπαλο δημιουργεί ερωτηματικά που μόνο καλό δεν κάνουν στο club και στον τρόπο που φιλοδοξεί να διαχειριστεί τα περιουσιακά του στοιχεία.
