Μπορεί να χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία, αλλά στο τέλος τέλος, σε μια εβδομάδα, στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ φαίνεται πως θα έχει τη μεγαλύτερη της ιστορίας του. Μια του κλέφτη, δύο του κλέφτη…
Ομάδα σαν την Κράσνονταρ, επιπέδου δηλαδή φιλοδοξίας συμμετοχής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, στον προθάλαμο τους, δεν πρέπει να υπάρχει άλλη. Το δημοσιογραφικό κλισέ που για χρόνια μεγάλωσε γενιές και γενιές, στην περίπτωση της ισχύει απόλυτα. Κεντήματα στην επίθεση της, χωνί στην άμυνα.
Βλέποντας την στο γήπεδο σου δίνει την εντύπωση πως είναι μονίμως κομμένη στα δύο. Σε φάση ανάπτυξης να παίζει με έξι στην επίθεση, με την ίδια εξάδα να αφήνει μονίμως εκτεθειμένους τους δύσμοιρους (και κατά συνθήκη χτες) τέσσερις της άμυνας.
Τέτοιες ομάδες, τέτοιες αντίπαλοι είναι ακριβώς ό,τι παρουσιάζουν στο γήπεδο: δίκοπο μαχαίρι. Μπορείς να τιμωρήσεις την τακτική τους προσήλωση στην επίθεση και να κερδίζεις χτυπώντας την ευάλωτη άμυνά τους. Θέλει συγκέντρωση, τρεξίματα, διαύγεια, σωστές επιλογές.
Τέτοιες ομάδες, τέτοιοι αντίπαλοι, μπορεί να σε διαλύσουν χωρίς να πάρεις χαμπάρι. Χωρίς να καταλάβεις πως δέχτηκες τόσα, αφήνοντας την ψευδαίσθηση μιας ισορροπίας που δεν αποτυπώνεται στον πίνακα του σκορ.
Ο ΠΑΟΚ στο Κράσνονταρ είχε αρκετά απ’ όσα χρειάζονταν για να τιμωρήσει τους περυσινούς τριταθλητές Ρωσίας. Μπορούσε στο ημίωρο να είναι στο 0-2 αν ο Πέλκας δεν είχε το 50%, αλλά το απόλυτο. Μπορούσε να είχε κάνει το 1-2 στα μέσα του δεύτερου ημιχρόνου αν δεν του το στερούσε το δοκάρι.
Σε τέτοια παιχνίδια, με τέτοιες αντιπάλους, τέτοιες αναφορές επιβάλλονται. Γιατί το timing είναι επίσης σημαντικός παράγοντας. Καθορίζει ψυχολογία, ενισχύει ή μειώνει τάσεις που μπορούν να αποβούν καθοριστικές για την εξέλιξη μιας αναμέτρησης.
Δεν ήταν λοιπόν 0-2 στο ημίωρο, η Κράσνονταρ πήγε στο ημίχρονο ισοφαρίζοντας από μια επιπόλαιη αντίδραση του Γιαννούλη. Δεν έγινε το 1-2 στο δεύτερο μέρος (σε στιγμή μάλιστα που ο «δικέφαλος» δεν απειλούνταν), έγινε το 2-1 από μια συνολικά κοιμισμένη (μη) αντίδραση των στόπερ και του Ζίβκοβιτς.
Και έτσι, από εκεί που ο ΠΑΟΚ έδινε την εντύπωση πως το μπορεί, πως την έχει απλά την Κράσνονταρ, δεν πήρε τίποτα πέραν της καλύτερης δυνατής ήττας για κάθε φιλοξενούμενο σε πρώτο ματς διπλής, νοκ-άουτ αναμέτρησης. Πριν από την χτεσινή σέντρα, το 1-2 οι περισσότεροι των «ασπρόμαυρων» θα το αγόραζαν. Για τον Φερέιρα, συζητήσιμο. Και φάνηκε από τον τρόπο που επέλεξε να κοουτσάρει την ομάδα του.
Το δυσοίωνο αν θέλετε εν όψει της ρεβάνς, είναι πως το 2-1 θα το αγόραζαν – και χωρίς παζάρια μάλιστα (αναλογιστείτε μόνο την περυσινή σειρά των αντίστοιχων αγώνων με τον Ολυμπιακό) – και στο Κράσνονταρ.
Αυτό είναι όμως. Και για τους δύο. Μπορεί να χάθηκε μια σημαντική ευκαιρία, αλλά στο τέλος τέλος, σε μια εβδομάδα, στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ φαίνεται πως θα έχει τη μεγαλύτερη της ιστορίας του. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…