Οι αριθμοί είναι ο επιστημονικότερος τρόπος να πεις ψέματα. Έτσι ειπώθηκε πριν δεκαετίες και έγινε κλισέ. Εδώ δεν λένε.
Ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε 40 αγωνιστικές αήττητος. Ο Ολυμπιακός κατακτά τον τίτλο έξι πριν το τέλος. Ο Ολυμπιακός έχει την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έφυγε χτες από το ΟΑΚΑ έχοντας δεχτεί γκολ εκτός έδρας για πρώτη φορά μετά από 14 ώρες μπάλας. Ο Ολυμπιακός δεν επηρεάστηκε από την καραντίνα. Πέντε ματς σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, ισάριθμες νίκες.
Οι αριθμοί λοιπόν, εδώ, ψέματα δεν λένε. Η αλήθεια όμως είναι σαφώς πιο επιβλητική, περισσότερο εκκωφαντική από αυτήν που αποτυπώνουν τα νούμερα. Η εικόνα του Ολυμπιακού είναι εικόνα ομάδας που κάνει πλάκα. Που δεν βλέπει, δεν νιώθει, δεν καταλαβαίνει από αντιπάλους. Που τους κερδίζει πρώτα στο μυαλό, στην ψυχολογία και μετά το στο χορτάρι. Εκεί δεν τους αφήνει ούτε υποψία πως μπορούν να τον κοντράρουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Ο χορός των Σεμέδο, Τσιμίκα στο ΟΑΚΑ! (vid)
Ο Ολυμπιακός, αυτός ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς, ο Ολυμπιακός του 2020, είναι το αποτέλεσμα μια εξελικτικής διαδικασίας. Όχι εύκολης. Όχι άκοπης. Διαδικασίας που κόστισε. Που είχε απώλειες. Που όμως, κυρίως χάρη στον Πορτογάλο προπονητή και την στήριξη που είχε πρώτιστα από τα αποδυτήρια και μετά από τον κόσμο, αποδίδει. Όχι μόνο με την επιστροφή, την εμφατική επιστροφή στην εγχώρια κορυφή με την κατάκτηση του 45ου πρωταθλήματος και – πλέον – έναν τελικό μακριά από την κατάκτηση του νταμπλ.
Αποδίδει με την επιβεβαίωση της ανωτερότητας. Την αναγνώριση της. Όχι μόνο εντός των συνόρων, που πλέον – κακά τα ψέματα μετά και τα όσα είδαν τα ματάκια μας για μια ώρα και στο χτεσινό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ – αλλά και εκτός. Ο Ολυμπιακός φέτος μετρήθηκε στο κορυφαίο επίπεδο και πέρασε με άριστα. Και το έκανε και νωρίτερα απ’ ότι το πέτυχε στα ελληνικά του μέτωπα (δεν χρειάζεται να θυμηθεί κανείς τι λέγονταν και τι γράφονταν, ποιο ήταν το κλίμα για τον Πέδρο Μαρτίνς πριν τα δύο Δεκεμβριανά παιχνίδια με ΠΑΟΚ και Ερυθρό Αστέρα σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ).
Ο Ολυμπιακός πριν δύο χρόνια πέταγε τους παίκτες σαν χαρτιά υγείας. Γκρέμισε ολοσχερώς προκειμένου να χτίσει. Και η απόσταση που χώριζε από ΠΑΟΚ (κυρίως) και ΑΕΚ έμοιαζε σημαντικότατη για να καλυφθεί. Ο Ολυμπιακός μέσα σε μια διετία, όχι μόνο κάλυψε την απόσταση αλλά πλέον έχει δημιουργήσει τέτοια που οι κοντά 20 βαθμοί της διαφοράς από τους δύο «δικεφάλους» μοιάζουν λίγοι για να την αποτυπώσουν στην πραγματικότητα.
Και κυρίως, να αποτυπώσουν και τη δυναμική. Ας πωληθεί ο Τσιμίκας. Ας πωληθεί ο Καμαρά. Ας φύγει και ο Σεμέδο. Ας βάλουν στην πλάτη τους έναν ακόμη χρόνο οι Βαλμπουενά και Ελ Αραμπί. Ακόμη και σε αυτά, τα – τη δεδομένη στιγμή – υποθετικά σενάρια, τι και ποιος βάζει στην ίδια αφετηρία εν όψει της νέας σεζόν τους τρεις τελευταίους πρωταθλητές; Κανείς. Ο Ολυμπιακός γκρέμισε, έχτισε και βασίστηκε στο ποδόσφαιρο. Σε προπονητή που έκανε την εξαιρετική δουλειά του, παρουσιάζοντας μια ομάδα που δεν παίζεται εντός των συνόρων και δικαιολογημένα επιτρέπει στους οπαδούς της να συνεχίσουν, όπως τραγουδούν, να ονειρεύονται.
Η πανάξια επιστροφή του Ολυμπιακού στην εγχώρια κορυφή μοιάζει απλώς να είναι η αρχή για την παραμονή του εκεί. Μαζί με το άπλωμα της ματιάς του ακόμη και σε στόχους απαγορευτικούς για ελληνικές ομάδες αλλά ενδεικτικές της προόδου και του feeling που υπάρχει στους «ερυθρόλευκους» – δεν το ξεστομίζουν απλώς, το πιστεύουν στ’ αποδυτήρια για την περαιτέρω πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ -, είναι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις του…
