Τσάμπα. Αυτό βγαίνει ως πρώτη αντίδραση μετά τα όσα έγιναν στο «Μολινό». Και ίσως, μετά τα όσα έγιναν συνολικά, υπολογίζοντας και τα όσα διαδραματίστηκαν στο «Καραϊσκάκη».
Σε τρεις ώρες (και κάτι ψιλά) παιχνιδιού με τους Γουλβς, παίζοντας τη μία εξ αυτών με παίκτη λιγότερο, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος.
Πολλές φορές όμως δεν φτάνει και η καλύτερη ομάδα δεν δικαιώνεται. Ποδόσφαιρο. Ζωή. Συμβαίνει. Δεν παύει να πονάει, να το σκέφτεσαι. Και πάλι τσάμπα βγαίνει. Τσάμπα για το νωχελικό πρώτο τέταρτο, το χειρότερο φετινό ευρωπαϊκό του Ολυμπιακού μετά το τελευταίο δεκάλεπτο στο Βελιγράδι.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γουλβς – Ολυμπιακός 1-0
Λάθος πάσες από τον Μπα και τον Σισέ (φάνηκε χτες πως χωρίς καθοδήγηση ενός εμπειρότερου είναι επιρρεπείς. Προφανώς είχαν και την ανασφάλεια που έβγαζε η εστία…) περιμένεις. Λάθος πάσες όμως στα δύο μέτρα από τον Βαλμπουενά και τον Γκιλιέρμε, όχι.
Τσάμπα για το τριπλό λάθος που κατέληξε στο γκολ που τελικά έκρινε την πρόκριση. Δεν γυρίζεις ποτέ την μπάλα στον τερματοφύλακα όπως έκανε ο Μπα. Ο τερματοφύλακας ποτέ δεν κοντρολάρει όπως έκανε ο Αλέν. Και ποτέ, αφού κάνει το πρώτο λάθος, δεν κυνηγάει ποτέ έναν κοντοπίθαρο, που έχει μπει μπροστά του.
Τσάμπα για τα εκατοστά που χώρισαν των ώμο του Βαλμπουενά από το να είναι on side και το γκολ της ισοφάρισης να μετρήσει. Τσάμπα για τον μη καταλογισμό του πέναλτι – το μόνο που ήταν απ’ αυτά που ζήτησαν οι «ερυθρόλευκοι» – στο σπρώξιμο του Ελ Αραμπί από τον Μπολί στο ξεκίνημα του δεύτερο μέρους.
Τσάμπα για το γλίστρημα του Μαροκινού λίγο αργότερα, τσάμπα για την κεφαλιά του Χασάν που δεν μέτρησε καλά το τέρμα και δεν έστειλε την μπάλα στην εστία. Τσάμπα αν θέλετε για το γεγονός πως ο βασικός κίπερ της εθνικής Πορτογαλίας (Ρουί Πατρίσιο) δεν είχε απέναντι του τον αναπληρωματικό του (Σα).
Όχι πως θα γίνονταν διαφορετικά τα πράγματα. Αλλά η ψυχολογία, το μούντ στο ξεκίνημα (που τελικά έκρινε το ματς) θα ήταν διαφορετικό. Στο τέλος τέλος, ο Αλέν έχει καταλυτική ευθύνη, αλλά στις μόνες άλλες δύο φάσεις που έβγαλαν οι «λύκοι» στο παιχνίδι – αμφότερες από λάθος πάσες, η πρώτη του Ομάρ στο 61’ που κατέληξε σε σουτ του Ποντένσε, η δεύτερη του Μπα με τελείωμα από τον Ζότα – ο Γάλλος ήταν εκεί.
Ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη ομάδα. Και αποκλείστηκε. Συμβαίνει. Γίνεται. Η μανιασμένη του προσπάθεια να απαντήσει, το ότι έπαιξε μονότερμα τους Γουλβς, ψάχνοντας λυσσασμένα γκολ, το συνεχές φουλ επιθετικό κοουτσάρισμα από τον προπονητή του, όλα δείγματα ομάδας που όχι απλώς το πίστευε, αλλά το ήξερε πως είναι καλύτερη.
UEFA Ranking: Η απόλυτη ξεφτίλα! Χωρίς ομάδα στο Europa League η Ελλάδα!
Πως τσαντίστηκε που της έκατσε η αναποδιά στο ξεκίνημα και πως ήθελε, γρήγορα, να ρεφάρει, να αποκαταστήσει την τάξη. Δεν έμελλε. Δεν έγινε. Μάθημα και αυτό σίγουρα. Μέρος της εξελικτικής διαδικασίας που μπροστά στα μάτια μας συντελείται στον Ολυμπιακό. Περιλαμβάνει και στενοχώριες. Και αναποδιές.
Αλλά είναι προφανές ότι αυτές δεν μπορούν να σταματήσουν την πρόοδο. Trust the process. Εμπιστοσύνη στη διαδικασία, στο πλάνο, στην εξέλιξη. Αν ο Ολυμπιακός προσέξει, αξιοποιήσει τα όσα, πάμπολλα κέρδισε φέτος από την ευρωπαϊκή του πορεία, τότε σύντομα θα ξεχάσει την – ομολογουμένως μεγάλη – ευκαιρία που έχασε φέτος να πάει ακόμη πιο ψηλά.
Αυτά, είναι σαφές πλέον, πως τον περιμένουν…