Παναθηναϊκός: Δεν είναι ο γιαλός στραβός, δεν είναι θέμα ατυχίας ή… τύχης!

Ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να επικαλεστεί την ατυχία, διότι το ίδιο μπορούν να κάνουν και αρκετοί από τους προηγούμενους αντιπάλους του.

H συνταγή δεν είναι πατέντα. Δεν αποτελεί ευρεσιτεχνία. Τη μία εβδομάδα θα την χρησιμοποιήσεις εσύ και θα κερδίσεις, την άλλη κάποιος άλλος και θα σε κερδίσει. Ό,τι ακριβώς έκανε την περασμένη εβδομάδα ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και κέρδισε, το ίδιο ακριβώς του έκανε ο Παναιτωλικός στο Αγρίνιο και τον κέρδισε.

Τόσο απλά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ο χτεσινός Μελίσσας ντύθηκε Διούδης του ντέρμπι, Ιωαννίδης, Ενγκαμποτό μετατράπηκαν σε Μασούρα και Ελ Αραμπί. Δεν θέλει θεογνωσία, ούτε κάποια υψηλή ανάλυση. Ο Παναθηναϊκός έκανε ένα άθλιο πρώτο ημίχρονο, άλλαξε πρόσωπο και έκανε το καλύτερο φετινό του εικοσάλεπτο στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους, ωστόσο αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Την μία εβδομάδα θα σου δώσει κάτι παραπανίσιο, την άλλη θα στο πάρει πίσω.

Τόσο απλά. Καμία κουβέντα δεν ευσταθεί και δεν δικαιολογείται για ατυχία. Και δεν θα γίνει και καμία νύξη ή αναφορά εδώ. Γιατί όση μπορεί να επικαλεστεί ο Παναθηναϊκός στο Αγρίνιο, άλλη τόση μπορούν να ισχυριστούν προηγούμενοι αντίπαλοί του, ή άλλη τόση τύχη ή ρέντα μπορεί να θυμηθείς, εύκολα, πως είχε σε αρκετά προηγούμενα παιχνίδια του να ξεκινάει με γκολ στην πρώτη του φάση. Χτες, το δέχτηκε στην πρώτη φάση που έκαναν οι Αγρινιώτες.

Εδώ, από αυτήν τη γωνιά, όταν όλοι αποθέωναν αποτελέσματα, νίκες και σερί σημειώνονταν πως ο Παναθηναϊκός δεν παίζει. Και όταν δεν παίζεις, όταν σε πηγαίνει η ρέντα, κάποια στιγμή θα σταματήσει η ρέντα να σε πηγαίνει. Χτες, πήγε να πάρει ένα παιχνίδι κόντρα στην προτελευταία ομάδα του πρωταθλήματος, κόντρα σε μια ομάδα που δεν είχε νίκη από την 3η Ιανουαρίου, παίζοντας όπως έπαιξε στα προηγούμενα παιχνίδια του.

Περιμένοντας να σου φέξει η ρέντα. Ε, δεν θα σου φέγγει συνέχεια! Και το χειρότερο ποιο είναι; Πως διορθώνοντας τα πράγματα, ο Παναθηναϊκός στο πρώτο εικοσάλεπτο του δεύτερου μέρους ήταν ο καλύτερος φετινός, ο δημιουργικότερος, ο παραγωγικότερος. Δεν ανταμείφθηκε, αλλά αυτό είναι ακόμη μια απόδειξη στην περί ρέντας συζήτηση. Δεν έχεις, κάτω να χτυπιέσαι, αποτέλεσμα δεν θα πάρεις.

Και έτσι, δημιουργούνται άλλες απορίες. Προφανώς, κυριαρχικό ποδόσφαιρο, αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει. Εκτός του ότι επιβάλλεται να παίζει. Είπαμε, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Γιατί λοιπόν πρέπει να πετάξει ένα ημίχρονο κόντρα στον προτελευταίο, να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο για να θυμηθεί να το κάνει; Και αφού το δείχνει με την εμφάνισή του, γιατί να μην επιδιώκει να παίξει λίγο περισσότερο;

Άλλο δρόμος, άλλο μονόδρομος. Άλλο μέθοδος, άλλο εμμονή. Άλλο ανάγκη που έγινε τρόπος και άλλο τρόπος που έγινε ανάγκη. Σύμφωνοι, από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις. Από την άμυνα επέλεξε να το κάνει ο Μπόλονι για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Το πέτυχε. Ξεπέρασε τον πήχη, έφερε ξανά την ομάδα σε δρόμο τετράδας, αλλά δεν μπορείς, δεν γίνεται να περιμένεις πως συνεχίζοντας να (μην) παίζεις, θα δικαιώνεσαι και θα κερδίζεις συνεχώς.

Αν κάτι μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από το Αγρίνιο, είναι αυτό ακριβώς. Πως δεν γίνεται πλέον να επιμείνει σε έναν τρόπο παιχνιδιού που νομοτελειακά θα δίνει ελπίδα στον κάθε έναν. Την ΑΕΛ, τα Γιάννινα, τον ΟΦΗ, θα τους κερδίσεις στο όριο. Τον Παναιτωλικό, τον ΠΑΣ, όχι.

Και ακριβώς επειδή μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, ομάδα που έδειξε και χτες στο πρώτο μισό του δεύτερου μέρους πως μπορεί να παίξει, μπορεί να μην επιτρέψει ελπίδα, μπορεί να κυριαρχήσει και να μην παίξει στο όριο, στο φίφτι-φίφτι με τον αντίπαλό του, καιρός είναι οι «πράσινοι» να το καταλάβουν πως υπάρχει και άλλος δρόμος, άλλος τρόπος. Διαφορετικά, δεν θα είναι στραβός ο γιαλός…

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ο Παναθηναϊκός νίκησε το ποδόσφαιρο του… Μπόλονι, αλλά έχασε από τον Παναιτωλικό