Ο Παναθηναϊκός έχει να λύσει πολλά περισσότερα προβλήματα εκτός από αυτό του προπονητή, μετά την απομάκρυνση του Μπόλονι.
Παναθηναϊκός: Ποιος είναι ο υπεύθυνος scouting; Ποιο είναι, γενικότερα, το τμήμα scouting; Ποιος είναι ο αθλητικός διευθυντής; Ποιος ασχολείται με τις ακαδημίες; Ποιος επανδρώνει στελεχειακά το απαραίτητο για κάθε club που σέβεται τον εαυτό του το οργανόγραμμα;
Στο τέλος τέλος, πέραν του πανταχού παρόντα Σπύρου Βλάχου, του αφανή εντός εκτός και επί τ’ αυτά, Λεωνίδα Μπουτσικάρη, ποιοι είναι οι άλλοι, οι αναγνωρίσιμοι αλλά και παράλληλα ουσιαστικοί στην καθημερινότητα, στη λειτουργία, στη δομή και την οργάνωση του Παναθηναϊκού;
Μέχρι να φτάσουμε στο γήπεδο, στο χορτάρι, υπάρχει, επιβάλλεται μια επιχειρησιακή διαδικασία. Με συγκεκριμένους κανόνες, συγκεκριμένο πλαίσιο. Δεν νοείται στο modern football, σε ομάδα που φιλοδοξεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, να μην υπάρχει απόλυτη εξειδίκευση, κατανομή αρμοδιοτήτων ανάλογα με προσόντα και εμπειρία. Όσο σημαντικός για μια ομάδα είναι ένας φορ, ένας προπονητής και ένας στόπερ, πλέον, άλλο τόσο σημαντικό είναι το στέλεχος, το κατάλληλο στέλεχος που θα «κουμπώσει» ιδανικά στον μηχανισμό, θα του δώσει συνέχεια και θα συμβάλλει στη μεγιστοποίηση του οφέλους.
Ναι, σύγχρονη νεοφιλελεύθερη ρητορική ακόμη και στο ποδόσφαιρο, αλλά μη γελιέστε. Αφενός αυτή ακριβώς είναι η επικρατούσα μεθοδολογία (και ολοένα και… φιλευθερίζεται…) αφετέρου αυτή είναι και η γλώσσα που μπορεί να καταλάβει καλύτερα ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού. Ποδοσφαιρικά, το μόνο σίγουρο και το μόνο προφανές, θα υπάρξουν δυσκολίες στη συνεννόηση. Προς τιμήν του άλλωστε, ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος αναγνωρίζει την εγγενή του αδυναμία να μιλήσει ποδοσφαιρικά.
Μαθαίνει ναι και μαθαίνει γρήγορα, αλλά δεν είναι κακό. Δεν είναι καν απαραίτητο. Ισα ίσα εφόσον υπάρχει αυτογνωσία, η κριτική επ’ αυτού περισσεύει. Όμως ακριβώς επειδή υπάρχει αυτογνωσία και επειδή ακριβώς μιλάμε για ποδοσφαιρικές αποφάσεις, αυτή η επιχειρηματική γλώσσα και λογική είναι που πρέπει να «μιλήσει» ο διοικητικός ηγέτης των «πράσινων», ειδικά τώρα που εμφανίζεται διατεθειμένος να ενισχύσει την ολοένα και πιο δυναμική παρουσία του στα του συλλόγου, βγαίνοντας στην αγορά με επταψήφιο ποσό διαθέσιμο – όπως πρώτος είχε αποκαλύψει ο Agent Greek – για τον διάδοχο του Μπόλονι.
Ποιος όμως θα κάνει αυτή την επιλογή; Ποιος θα καταλήξει στην απόφαση; Εκεί είναι το κουμπί της Αλέξαινας. Ο Ντρεόσι θα φύγει. Θα έρθει νέος στη θέση του. Συμβαίνει. Κανένας οργανισμός δεν παντρεύεται στελέχη, ούτε και ανταλλάσσει όρκους αιώνιας πίστης. Που βρίσκεται όμως η οργανωτική δομή που δεν θα μασήσει από τις όποιες, επιβεβλημένες αλλαγές και θα βοηθήσει σε αποφάσεις και επιλογές.
Το πιο απλό. «Γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας». Ζητούμενο – λέει – στην αναζήτηση του νέου προπονητή. Γιατί; Ο Πέδρο Μαρτίνς γνώριζε την ελληνική πραγματικότητα όταν ο Ολυμπιακός σε φάση extreme makeover τζόγαρε μαζί του; Προφανώς και δεν είχε καμία σχέση. Οι «ερυθρόλευκοι» όμως είχαν το background που δεν θα άφηνε στιγμή τον Πορτογάλο χωρίς εντατικά μαθήματα, ταχύρρυθμα μάλιστα, ώστε να μάθει και την παραμικρή γωνιά του ελληνικού ποδοσφαίρου, του τρόπου που κινείται, ζει και αναπνέει το πρωτάθλημα, οι ομάδες και οι αντίπαλοι.
Στον Παναθηναϊκό αυτή τη δουλειά ποιος μπορεί να την κάνει; Υπάρχει κάποιος; Όχι. Γι’ αυτό και το «γνωστής της ελληνικής πραγματικότητας» μπαίνει μπροστά από άλλα απαιτούμενα χαρακτηριστικά, περισσότερο σύμφυτα και ταιριαστά στην αναζήτηση ενός τεχνικού. Προφανώς και δεν πρέπει να είναι έτσι. Προφανώς και το εκατομμύριο με το οποίο βγαίνει στην αγορά το «τριφύλλι» φτάνει και περισσεύει για να ελαχιστοποιηθούν ρίσκα τύπου Πογιάτος και Μπόλονι.
Για να δομηθεί όμως η βάση και αυτή να είναι στέρεη, ανθεκτική στους κραδασμούς και ικανή για πανωσηκώματα ανάλογα της ιστορίας του συλλόγου, επιβάλλεται στελέχωση παντού. Τον καλύτερο προπονητή να φέρει ο Παναθηναϊκός αν δεν περιβάλλεται από ανθρώπους που ξέρουν το αντικείμενο, με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και πλαίσιο λειτουργίας, του χρόνου, πάλι τα ίδια θα συζητάμε.
Διαβάστε επίσης:
Ο Άρης πρέπει να νικήσει τον Παναθηναϊκό για… 1 εκατομμύριο λόγους