Για είμαστε δίκαιοι. Η Μπάγερν ξεκίνησε με χάντικαπ. Η απώλεια του Ρόμπεν ισοδυναμεί με εκκίνηση σε παρτίδα σκάκι χωρίς τη Βασίλισσα. Δύσκολο. Πολλώ δε η… απέναντι, είναι η «βασίλισσα». Πρόβλημα. Αυτό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν το πιόνι που χρησιμοποιείς για να αντικαταστήσεις την κυρία με όλες τις κινήσεις πάνω στην σκακιέρα, δεν τις έχει.
«Πελάτισσα» της Ρεάλ η Μπάγερν
Δεν υπήρχε ο Κομάν. Ένας καθαρός εξτρέμ δηλαδή. Μπήκε ο Τιάγκο. Μια χαρά. Για τα χαφ. Στην άκρη πήγε ο Μίλερ. Ο παίκτης που μπορεί να παίξει από λίγο, παντού. Από λίγο όμως. Περισσότερο παίκτης άξονα είναι. Οχι γραμμής. Ο Ρόμπεν, παίζοντας ως δεξί εξτρέμ, είχε κι άλλα θετικά. Περιόριζε τις επελάσεις του Μαρσέλο. Που να ξεμυτίσει ο Βραζιλιάνος στην επίθεση αν πρέπει να είναι σε χρόνο d/t στη θέση του. Έλα που όμως, αρχικά, αυτό αποδείχθηκε πλάνη. Ο δεξιός μπακ της Μπάγερν εκμεταλλεύτηκε ακριβώς αυτό. Τις προωθήσεις του Μαρσέλο. Ο Κίμιχ διασχίζει όλη τη δεξιά πτέρυγα πριν σκοράρει. Το «ουδέν κακό αμιγώς καλού» λειτούργησε προσωρινά. Ο Μαρσέλο πήρε το αίμα του πίσω. Ισοφαρίζοντας. Και βέβαια, σε εκτός έδρας μας, το 1-1 ή αλλιώς το «μία σου και μία μου», κέρδος είναι για τη φιλοξενούμενη Ρέαλ.
Αυτή συνέχιζε να παίζει με τη φόρα των περασμένων ετών. Παίζοντας με τη Ρεάλ, αντιμετωπίζεις την ομάδα των δύο συνεχόμενων Τσάμπιονς Λιγκ, ή αλλιώς των τριών τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Για να μην βάλουμε στο ζύγι όλη τη ντουζίνα. Μόνο τα επιτεύγματα της τρέχουσας φουρνιάς, αρκούν. Η φόρα, η φανέλα, η ορμή, η τεχνοτροπία φέρνουν και ρέντα. Είχε μπόλικη. Δεύτερος τραυματισμός, του Μπόατενγκ αυτή τη φορά. Αναρίθμητες χαμένες ευκαιρίες. Μία (καλή) δική της, έφερε το 1-2. Με αυτά και με εκείνα, οι εκτός έδρας νίκες –μόνο στα πλέι οφ- έγιναν τρεις. Απέναντι σε Παρί, Γιουβέντους, Μπάγερν. Δεκτό πως, ως εδώ, είχε και διαιτητική εύνοια. Παίζοντας όμως κάθε γύρο με… υπαρκτό αντίπαλο, και μια στάλα αγάπης, επιτρέπεται. Δηλαδή, η Μπάγερν που ως εδώ έχοντας πέσει πάνω σε Μπεσίκτας και Σεβίλλη –παρότι δεύτερη στον όμιλο κόντρα στην Παρί, δεν είχε εύνοια; Σαφώς και είχε.
Μικρή παρένθεση. η εμφάνιση του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ήταν αποκαρδιωτική. Φάσεις που (υπό κανονικές συνθήκες) τις τελειώνει στον… αυτόματο, τις σπαταλησε. Δύο τεινά. Είτε είναι επηρεασμένος επειδή… έχει «κλείσει» στη Ρεάλ, είτε είναι επηρεασμένος/αγχωμένος επειδή θέλει να «κλείσει στη Ρεάλ. Ενα από τα δύο συμβαίνει πάντως. Να… κώλωσε; Χλωμό, όταν εν έτει 2013 είχε «παστελώσει» τέσσερα φορώντας τη φανέλα της Ντόρτμουντ…
Το ερώτημα είναι αν στη ρεβάνς οι Βαυαροί μπορούν να κάνουν την ανατροπή. Θεωρητικά και αγωνιστικά (εννοείται πως) μπορούν. Απαραίτητο συστατικό να την παρτίδα ρεβάνς να την ξεκινήσει με όλα τα πιόνια. Όμως, παρότι Γερμανοί –βέροι εν πολλοίς- είναι οι αυτοί της Μπάγερν, στο τέλος φαίνεται πως πάντα κερδίζει η Ρεάλ…