Πόσα φάουλ «χωράνε» στη μνήμη των νεκρών της Marfin;

Η δήλωσή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή για την εκδήλωση μνήμης των νεκρών της Marfin ήταν μια φτηνή προσπάθεια να κερδίσει ένα πιόνι στην πολιτική σκακιέρα. Μόνο που σε σκακιέρα που έχει βαφτεί με το μαύρο της φωτιάς και δεν υπάρχουν άσπρα κουτάκια για να κινηθείς, το σοφό είναι να μην κινηθείς καθόλου. Κι όμως, εκείνος το έκανε.

«Δέκα χρόνια μετά τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων της Marfin, αθώων συμπολιτών μας που τους στέρησε τη ζωή η τυφλή βία και ο διχασμός. Καλώ όλους τους πολιτικούς αρχηγούς να παραβρεθούν», ανέφερε από το βήμα της Βουλής σε πρώτη φάση. Το λάθος αρχίζει και ουσιαστικά τελειώνει την ίδια στιγμή που ο Πρωθυπουργός, σαν άλλος οικοδεσπότης, προσκαλεί κόσμο.

Μιλάμε για σφάλμα, ηθικό τουλάχιστον, διότι δεν είναι δική του η εκδήλωση. Δεν μπορεί να έχει εξέχοντα ρόλο σε μια τελετή μνήμης. Αν θέλει ως πολιτεία και ως Πρωθυπουργός να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών, το κάνει διότι το νιώθει ως χρέος. Και δίνει… ύψος στη θέση του με τη παρουσία του εκεί. Τελεία.

Η ορθή στάση του Πρωθυπουργού θα ήταν να ανακοινώσει την ώρα της εκδήλωσης και να μην καλέσει κανέναν. Είναι αυτονόητο πως πρέπει όλοι οι πολιτικοί ηγέτες να παραβρεθούν. Όταν όμως τους καλεί ο ίδιος να το κάνουν, εξορισμού προκαλεί διχόνοια, διχασμό, μπέρδεμα. Είχε προσδοκίες σύμπλευσης από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ και το Κ.Κ.Ε. που εκείνη την περίοδο κάλουσε τον κόσμο να βγει στους δρόμους; Ήταν ουτοπικό να περιμένει θετική απάντηση από μεριά τους. Το μόνο που δεν προστέθηκε σε αυτό το κάλεσμα, ήταν και αξίωση να ζητήσουν και συγγνώμη. Μόνο αυτό έλειπε…

10 χρόνια μετά, τιμούμε τη μνήμη της Παρασκευής Ζούλια, του Επαμεινώνδα Τσακάλη και της εγκύου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου. Αθώοι συμπολίτες μας, που τους στέρησε τη ζωή η τυφλή βία και ο διχασμός. Μία πλακέτα στο κτίριο της φωτιάς και του μίσους θα πολεμά τη λήθη. #Marfin pic.twitter.com/A2pcOWDJwd

— Prime Minister GR (@PrimeministerGR) May 5, 2020

Έχει και ακόμα χειρότερο όμως. Στη συνέχεια έκανε λόγο για «έγκλημα δίχως τιμωρία». Δεν είναι δυνατόν να μην ήξερε πως εκείνη την περίοδο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Δηλαδή ο ίδιος άνθρωπος που έχει επιλέξει ο Πρωθυπουργός και τώρα στην ίδια θέση. Δεν μπορούσε ο Υπουργός να βρει τους ενόχους τότε και θα το κάνει τώρα; Τι άλλαξε; Ανεξήγητο…

Ακολούθησε το τιτίβισμα του Πρωθυπουργού λίγο μετά: «Το Σάββατο στις 12 θα γίνει αποκάλυψη της πλακέτας μνήμης για τους νεκρούς της Marfin, παρουσία της ΠτΔ. Προσκαλώ τους αρχηγούς όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων να παραβρεθούν. Ας αφήσουμε πίσω την εποχή του διχασμού και της βίας με μία συμβολική αλλά αυτονόητη πράξη ενότητας». Τι κατόρθωσε τελικά; Να γίνει πιο διχαστικός σε μια εποχή που η κοινωνία ετοιμάζεται για μια νέα δοκιμασία και ένα νέο μνημόνιο. Οι Αλέξης Τσίπρας και Δημήτρης Κουτσούμπας θα πάνε μόνοι τους στην εκδήλωση, σε χωριστές ώρες ο καθένας.

Αποτέλεσμα; Προεξοφλημένο. Η εκδήλωση από μια πράξη ενότητας (δήθεν), μετατρέπεται σε μια πράξη διαχωρισμού με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της να ενορχηστρώνει τη διχόνοια. Θα μπορούσε να αφήσει τους έτερους πολιτικούς αρχηγούς των άλλων κομμάτων να εκτεθούν μόνοι τους με την απουσία τους από την εκδήλωση μνήμης της πολιτείας, αν δεν είχε απευθύνει ο ίδιος πρόσκληση.

Μικρή παρένθεση για να αναφερθούμε στα όσα ανέφερε σχετικά και η Προεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία έκανε λόγο μεταξύ άλλων«πως θα τιμήσουμε τους τρεις νεκρούς της Marfin». Ως γυναίκα, θα έπρεπε να γνωρίζει και να σεβαστεί πως η Αγγελική Παπαθανασοπούλου ήταν 4 μηνών έγκυος. Δηλαδή ο σύζυγός της Αγγελικής νιώθει πως τότε έχασε μόνο έναν δικό του άνθρωπο; Ας μην επεκταθούμε περαιτέρω σε αυτή την αστοχία. Απλά συμπληρώνει ένα κακόγουστο παζλ αντιθέσεων.

Η προσβλητική δήλωση του Πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής ήταν μια μικροπρέπεια. Δεν διαβάζεται αλλιώς. Διότι περισσότερο είχε στόχο να πλήξει, παρά να τιμήσει. Μιλάμε για ένα πολιτικό παιχνίδι στη μνήμη τεσσάρων νεκρών. Αυτά συνήθως γυρίζουν μπούμερανγκ. Συνέβη λίγες μέρες μετά, με όσα αποκάλυψε ο Νίκος Μπογιόπουλος στον Real FM. Ειλικρινά αυτό πρέπει να μας ενοχλεί λιγότερο. Ναι μεν έρχεται κουτί στην αντιπολίτευση, που δικαίως μπορεί να μιλάει για φιάσκο, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι αποκλειστική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το γεγονός πως τα διοικητικά δικαστήρια (με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης) ζητούν να ανακληθεί η αποζημίωση που έχουν λάβει οι οικογένειες των θυμάτων και οι διασωθέντες και να μην καταβληθεί σε αυτούς που δεν την έχουν λάβει ακόμα, μοιάζει δύσκολο να είναι κίνηση Μητσοτάκη. Εδώ ευθύνεται το επιτελείο γύρω του, που έριξε σε γκάφα ολκής τον Πρωθυπουργό της χώρας που πιάστηκε ανενημέρωτος.

Σημειολογικά όμως ήταν κι αυτό ένα μήνυμα. Δεν γίνεται, δεν επιτρέπεται στη μνήμη των νεκρών να παίζεις πολιτικά παιχνίδια. Ας μην ξεχνάει η Κυβέρνηση πως μία από τις βάσεις της νίκης της και της επανόδου στην εξουσία ήταν οι νεκροί στο Μάτι. Και κυρίως η συνέντευξη Τύπου φιάσκο της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ που, μέσες άκρες, μας είπε πως: «όλα πήγαν καλά». Ασέβεια ήταν όλο αυτό το σκηνικό και γύρισε εις βάρος της. Νομοτελειακά, όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες…