Ο Ρομπέρτ και η Τερέσα γνωρίστηκαν σε ένα αθλητικό κολλέγιο στην Ιένα το 1994. Αυτός, ποδοσφαιριστής, αυτή αθλήτρια του μοντέρνου πεντάθλου. Μετακόμισαν, ζευγάρι πλέον, στο Μένχενγκλαντμπαχ τρία χρόνια αργότερα, όταν ο Ρόμπερτ υπέγραφε στην τοπική ομάδα. Ήταν ο πρώτος μιας σύγχρονης γενιάς Γερμανών τερματοφυλάκων, που ως σχόλη, πλέον, αναγνωρίζεται ως η καλύτερη του 21ου αιώνα.
Ο Γιουπ Χάινκες, τότε τεχνικός στην Μπενφίκα, τον φέρνει στη Λισαβόνα. Η αλλαγή ομάδας και χώρας εμφανίζει τα πρώτα σημάδια άγχους στον Ρόμπερτ. Σκέφτηκε να επιστρέψει σπίτι. Ο Χάινκες το διέβλεψε, το είδε. Του μίλησε, τον καθησύχασε, τον διαβεβαίωσε πως όλα θα πάνε καλά. Και πήγαν, με τη φαμίλια Ένκε να περνάει τρία ξέγνοιαστα, ευτυχισμένα χρόνια στην πορτογαλική πρωτεύουσα.
Και αυτό παρότι από τότε έδειχνε σημάδια. Η Τερέσα θυμάται να της λέει πως ένιωθε ασφαλής βλέποντας τον σκύλο του, τον Αλαμο, να επιλέγει κάθε μέρα, στην απαραίτητη καθημερινή βόλτα το ίδιο δέντρο για να… ξαλαφρώσει. «Μου έλεγε πως βλέποντας αυτή τη ρουτίνα να επαναλαμβάνεται ένιωθε πως η μέρα του θα κυλήσει όπως η προηγούμενη και έτσι δεν αγχώνονταν».
Η πάθησή του δεν φαίνονταν. Δεν οφείλονταν στο ποδόσφαιρο. Ενισχύθηκε όμως από αυτό και από τις διακυμάνσεις που έχει. Τον αγοράζει η Μπαρτσελόνα το 2002. Το ντεμπούτο του, καταστροφικό, προκαλεί τον δημόσιο χλευασμό και την οξύτατη κριτική από προπονητή και συμπαίκτες. Τον καταρρακώνει. Πρώτη φορά εκεί, στη Βαρκελώνη διαγνώστηκε πως πάσχει από κατάθλιψη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ρόμπερτ Ένκε: Η αυτοκτονία που σόκαρε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη (vid)
Ο δανεισμός του στη Φενερμπαχτσέ την επιδεινώνει. Συνειδητοποιεί πως είναι αδύνατον να παίξει πλέον ποδόσφαιρο και έχει τις πρώτες σκέψεις αυτοχειρίας. Η επισταμένη ψυχοθεραπεία στην πατρίδα του πλέον βελτιώνει την ψυχική του υγεία, επιτρέποντας στην καριέρα του να αναδομηθεί ξανά. Παίζει στην Τενερίφη, τότε στη Σεγούντα, προτού επαναπατριστεί μετακομίζοντας στο Αννόβερο.
Ο λόγος δεν ήταν μόνο ποδοσφαιρικός. Ο Ρόμπερτ και η Τερέσα ήθελαν η κόρη τους, η Λάρα, γεννημένη με καρδιακή, σοβαρότατη πάθηση, να έχει πρόσβαση στην κορυφαία παιδιατρική καρδιοχειρουργική κλινική της πόλης. Δεν την βοήθησε να ζήσει περισσότερο από τα δυο της χρόνια. Ο χαμός της και ένας τραυματισμός, μοιραία υποτροπιάζουν την ευμετάβλητη ψυχοσύνθεση του Ρόμπερτ.
Και πάλι όμως, η θεραπεία δουλεύει. Έναν χρόνο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο θεωρείται ως το αδιαμφισβήτητο Νο1 της «νασιονάλμανσαφτ», αλλά και πάλι, ευτυχής πατέρας, αφού με την Τερέσα υιοθετούν τη Λέιλα. Δεν έφταναν. Ήταν άρρωστος και το σκοτάδι δεν τον άφηνε σε ησυχία. Επέστρεψε πιο μαύρο από ποτέ.
Το εκμυστηρεύτηκε στη γυναίκα του. Η τελευταία υποτροπή, τον κατέβαλε. Ολοκληρωτικά. Τον Σεπτέμβριο του 2009 μια ιογενής λοίμωξη έρχεται και επιδεινώνει την κατάσταση, αφού τον υποχρεώνει να αποσυρθεί από την εθνική Γερμανίας και να χάσει τη θέση του βασικού στο Αννόβερο.
Αρνείται να εισαχθεί στην κλινική για να μην φανεί αδύναμος. Και βυθίζεται ολοένα και περισσότερο. Λαμβάνοντας πλέον βαρύτατη πλέον φαρμακευτική αγωγή, παίζει το τελευταίο του παιχνίδι στις 8 Νοεμβρίου. Δύο μέρες μετά, φεύγει από το σπίτι του. Δεν επέστρεψε ποτέ.
Λίγες ώρες αργότερα, βρέθηκε μπροστά από έναν σιδηροδρομικό σταθμό έχοντας δώσει τέλος στη ζωή του. Ήταν μόλις 32. Ήταν επαγγελματίας αθλητής. Ηταν ενεργό μέλος της αθλητικής κοινωνίας και προβεβλημένο στέλεχος της παγκόσμιας κοινωνίας.
Η κατάθλιψη όμως δεν κάνει διακρίσεις. Δεν ξεχωρίζει. Δεν λυπάται. Και όσοι υποτιμούν, ειδικά στις μέρες μας, τα όποια ψυχικά νοσήματα και τις επιπτώσεις που φέρνουν διάφορες πολιτικές και όχι μόνο επιλογές, στην ψυχική υγεία ας αρκεστούν μόνο στην ιστορία του Ρόμπερτ Ενκε, ο οποίος σαν χτες, πριν έντεκα χρόνια, παραδόθηκε σε αυτή…
