Σολωμός Σολωμού: Ήταν τρελός και του ΄πρεπε η δόξα

Συμπληρώνονται σήμερα 24 χρόνια από το θάνατο του Σολωμού Σολωμού. Της στυγνής, on camera, δολοφονίας του από τους Τούρκους στα κατεχόμενα.

Το μυαλό θολωμένο από τον χαμό του δικό του ανθρώπου. Η λογική εκείνη τη στιγμή δεν είχε θέση στο μυαλό του. Αυτό είχε ταξιδέψει μακριά από το κεφάλι του. Οι φλέβες δεν «χωρούσαν» το αίμα του. Αυτό έβραζε. Πηγαινοερχόταν καυτό σε όλο του το σώμα. Ήταν αμέσως μετά την κηδεία του Τάσο Ισάακ. Μια στιγμή αλλοφροσύνης, αλλά και θάρρους, παλικαριάς.

Μόλις είχε γίνει η κηδεία του Ισάακ. Ο Σολωμός Σολωμού δεν άντεχε άλλο. Η τουρκική σημαία στο δικό του έδαφος έκανε την καρδιά του να σφίγγεται. Έφυγε, χωρίς να υπολογίζει το παραμικρό κόστος. Την ίδια του τη ζωή. Ήθελε να κατεβάσει τη σημαία. Δεν άκουγε κανέναν. Ήταν τρελός. Μόνο νεκρός θα σταμάταγε. Όπερ κι εγένετο.

Τάσος Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού: Ένοχη η Τουρκία για τις δύο δολοφονίες (vids)

Ο Σολωμός Σολωμού είναι υποχρέωσή μας να μνημονεύεται. Για όσα συμβολίζει η κίνησή του, η τρέλα του. Οι στίχοι του Χρήστου Κρετσόβαλη, σε μουσική Βασίλη Δήμα που τραγούδησε ο Νότης Σφακιανάκης τον περιγράφουν ιδανικά…

Σολωμός Σολωμού

Ήταν τρελός, γι’ αυτό και του ‘πρεπε η δόξα,
κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί.
Ενός τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα,
για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί.

Ήταν τρελός, γι’ αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτες,
σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή.
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρες,
και δεν τιμούνε όσους έχουνε φωνή…

Τρελό αδέλφι μου, έγινες ντέρτι μου,
σ’ ένα τραγούδι πόσο θάρρος να στριμώξω;
Γίνε σημαία μου κι έλα παρέα μου,
αυτούς στον σβέρκο μου που κάθισαν να διώξω.
Στα μαύρα χόρευε με δοξαριές θανάτου,
ούτε τον ένοιαζε που φεύγει και μαγκιά του.

Ήταν τρελός κι αυτοί χαράμισαν μια σφαίρα,
γιατί οι δειλοί πάντα τους άοπλους χτυπούν.
Μα, αυτός αθάνατος γυρίζει στον αγέρα
κι αυτοί οι αθάνατοι δε φεύγουν, πάντα ζουν..!

Η στιγμή της δολοφονίας

Το τραγούδι