Η Εθνική Ελλάδας είναι ένα πράγμα που πρέπει να σέβονται όλοι. Από τους ανθρώπους της ΕΠΟ, τους προπονητές και τους παίκτες. Η ομάδα που παρουσιάστηκε στο UEFA Nations League δεν σέβεται, πρώτα από όλα, τον εαυτό της. Διότι η Εθνική ήταν θλιβερή. Ο Αγγελος Αναστασιάδης δεν τη βοήθησε.
Το λάθος ξεκινάει αμέσως μετά το τέλος των αγώνων μπαράζ με την Κροατία. Από τη στιγμή που είχε ημερομηνία λήξης ο Σκίμπε, έπρεπε να αποχωρήσει από τότε. Προχωρώντας, έγινε φανερό πως ο Γερμανός δεν μπορούσε να συνεχίσει στον πάγκο. Από τη στιγμή που ο διάδοχός του ήταν ο Αγγελος Αναστασιάδης, έπρεπε να αποχωρήσει μετά το τέλος της διοργάνωσης.
Αυτή τελείωσε άκρως αποτυχημένα. Τρεις νίκες, τρεις ήττες, απέναντι σε ομάδες που –στη θεωρία- είναι του χεριού της Ελλάδας. Κι όμως. Οχι απλά δεν τερμάτισε πρώτη, αλλά έχασε και τη 2η θέση που υπό προϋποθέσεις οδηγεί στο final 4 της 3ης κατηγορίας στο Nations League.
Το Nations League και ο Σκίμπε όμως είναι παρελθόν. Για την Ελλάδα το μέλλον είναι τα προκριματικά του Euro και ο νυν τεχνικός, Αγγελος Αναστασιάδης. Με όσα είδαμε στα δύο ματς, το μέλλον αναμένεται να θυμίσει το παρελθόν. Ήδη υποχωρήσαμε στο 4ο γκρουπ δυναμικότητας.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως η εικόνα με την Εσθονία θα ήταν πιο ανησυχητική από αυτή απέναντι στη Φινλανδία. Οχι λόγω αποτελέσματος σώνει και ντε, λόγω παρουσίας. Στο πρώτο ματς δεν κυνηγήσαμε το 2ο γκολ, στο δεύτεροι παίξαμε «μαζεμένα» κόντρα σε έναν υποδεέστερο αντίπαλο.
Νέο σύστημα
Ο Αναστασιάδης άλλαξε το σύστημα σε 4-3-3. Τρία κεντρικά χαφ, Ζέκα, Σάμαρης, Μπουχαλάκης, με περιορισμένες επιθετικές αρετές. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήθελε να πάει το ματς σε έναν συνωστισμό, του έδωσε το «πήξιμο» στο πιάτο. Ειδικά από τη στιγμή που στη μία άκρη, στο μπροστινό 3άρι του 4-3-3, ήταν ο Τάσος Μπακασέτας. Ποδοσφαιριστής με ξεκάθαρη ροπή προς τη μεσαία γραμμή.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ανάπτυξη της Εθνικής να έρχεται από τα μπακ. Οι σέντρες των Μπακάκη και Γιαννούλη όμως, το μόνο που απέφεραν στην Ελλάδα ήταν κόρνερ. Σκοπός να… απλωθεί η ομάδα στο γήπεδο, όχι να ευνοηθεί το παιχνίδι της Εσθονίας που ήθελε να έχει κοντά τις γραμμές της και τα μπακ… δίπλα στους κεντρικούς αμυντικούς.
Κάθε φορά, μα κάθε φορά, πρέπει να… κρατάμε μια πισινή. Ο κάθε προπονητής, όσο παράδοξο κι αν είναι ένα σχήμα πριν ξεκινήσει ένα ματς, έχει ένα σχέδιο στο μυαλό του. Κάποια πράγματα υπολόγιζε ο Αγγελος Αναστασιάδης με τις επιλογές του. Κι ας μας ξένιζαν, όπως και οι δηλώσεις πως: «δεν υπάρχουν 10άρια, 8άρια, 6άρια».
Από τη στιγμή όμως που η Ελλάδα έχει δεχθεί γκολ και ψάχνει τρόπο να αντιδράσει, πρέπει κάτι να αλλάξει. Τι έκανε; άφησε και τα τρία αμυντικά χαφ μέσα στην ενδεκάδα. Έβαλε στο παιχνίδι τον Κώστα Φορτούνη αντί του μοναδικού ακραίου –του Μασούρα και του μοναδικού παίκτη που απειλούσε την αντίπαλη εστία.
Δηλαδή στο κέντρο εκείνη τη στιγμή η Εθνική μας είχε: Ένα 8άρι που δεν «πατάει» περιοχή, τον Ζέκα. Ενα εξαροκτάρι που είναι εκτός ρυθμού επειδή δεν αγωνίζεται στην Μπενφίκα. Ένα 6άρι που όταν βρίσκεται στην περιοχή, δεν εκτελεί: τον Μπουχαλάκη. Ένα οκταροδεκάρι που μπορεί να παίζει στην άκρη, αλλά συγκλείνει πολύ στη μεσαία γραμμή (Μπακασέτας) και τον Φορτούνη. Κλασικό 10άρι.
Θα μου πείτε, έχουμε ακραίους και δεν το ξέρουμε; Όχι! υστερούμε εκεί. Αλλά όταν βλέπεις να θυσιάζεται ο μοναδικός για να μπει ο Φορτούνης, αντί να αποχωρήσει ένα χαφ, απλά κλείνεις την τηλεόραση και δεν συνεχίζεις να κουράζεις άλλο τα μάτια σου.