Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη είναι πλέον σε ένα διαφορετικό level και τους αξίζει κάθε αναγνώριση στις επιτυχίες τους.
Τσιτσιπάς – Σάκκαρη: Δεν απευθύνεται στις μάζες. Δεν ταιριάζει στον ψυχισμό και στη συλλογική νοοτροπία. Θεωρείται ελιτιστικό. Πιθανότατα και είναι. Τα κόστη, οι δαπάνες για να κραδαίνεις απλώς τη ρακέτα είναι πολλαπλάσια από οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση με οποιοδήποτε άθλημα. Πόσο μάλλον η επαγγελματική αφιέρωση στο σπορ. Δεν είναι τηλεοπτικό. Δύσκολα κάθεται κανείς να δει δύο (στην καλύτερη) ώρες δύο τύπους, γυναίκες άντρες, να κινούνται πάνω κάτω σε πολύ περιορισμένο χώρο, κυνηγώντας ένα μπαλάκι.
Είναι απολύτως τεχνικό. Η διαφορά που χωρίζει το μεγαλείο, είναι δυσδιάκριτη και καθορίζεται μόνο από μύστες του αθλήματος. Γι’ αυτό και άλλωστε δύσκολα, πολύ δύσκολα, αλλάζουν τα δεδομένα, οι κορυφές, στοιχεία που έτσι κι αλλιώς ανανεώνουν το ενδιαφέρον του κοινού. Υφίσταται, υπάρχει, αλλά το βασικό για κάθε άθλημα είναι αυτός που το παρακολουθεί να ταυτίζεται με τον/τους πρωταγωνιστή/πρωταγωνιστές.
Και κακά τα ψέματα, δεν είχαμε ποτέ ως ελληνικός αθλητισμός τενίστες. Όχι επιπέδου, ούτε καν αναγνωρίσιμους στο ευρύ κοινό. Έναν, δύο, ζήτημα είναι ο μέσος φίλαθλος, ο μέσος λάτρης των σπορ να θυμάται, έτσι, ονομαστικά. Μοιραία δεν αναπτύχθηκαν οι υποδομές, μοιραία δεν προωθήθηκε το άθλημα, μοιραία δεν γίνονταν να συγκινήσει τις μάζες. Πέραν του ότι είναι πολύ απαιτητικό ως προς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του είναι και πολύ απαιτητικό στην τσέπη.
Ένας λόγος ακόμη όχι απλώς να μην συγκινεί, αλλά συχνά πυκνά να γίνεται ταυτόσημο μιας μπουρζουαζίας που μπορεί ελάχιστα να έχει σχέση με την πραγματικότητα, αλλά στη λογική του γκεμπελίσμου – πες, πες και όλο και κάτι θα μείνει – ήταν αυτό που στο τέλος έμενε. Ως κατακάθι. Ακόμη και τώρα. Που η ελλαδίτσα διαθέτει κορυφαίους σε παγκόσμιο επίπεδο τενίστες. Το Νο5 στην παγκόσμια κατάταξη στους άνδρες και το Νο17 στις γυναίκες.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη. Πόσο «οικεία» είναι τα δύο αυτά παιδιά στην κοινή γνώμη; Σύμφωνοι, είναι εξ ορισμού δύσκολη η ταύτιση με την ατομική προσπάθεια, αλλά αλήθεια, πόσο αυτά τα παιδιά συγκεκριμένα έχουν γίνει κοινωνοί αποδοχής για τις αθλητικές τους επιδόσεις, παρά περισσότερο δεχτεί κριτικές για οτιδήποτε άλλο που δεν σχετίζεται με αυτές; Και όλ’ αυτά εξαιτίας της πρότερης αντίληψης για τις καταβολές του τένις.
Ξεχάστε το λοιπόν. Καιρός είναι. Βλέποντας τον Τσιτσιπά να καλπάζει στο 2021 και να φτάνει στα προημιτελικά του Ρολάν Γκαρός, βλέποντας την Σάκκαρη να βελτιώνεται συνεχώς και να είναι και αυτή στους «16» του φημισμένου τουρνουά Grand Slam, το ζητούμενο δεν είναι η τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας. Όχι, αυτή δεν χρειάζεται. Το ζητούμενο εδώ είναι η αναγνώριση. Ενός πολύ απαιτητικού δρόμου, μιας εξαιρετικά επίπονης και επώδυνης προσπάθειας, τελείως μοναχικής για τους δύο αυτούς αθλητές προκειμένου να φτάσουν στην κορυφογραμμή ενός αθλήματος, για το οποίο η χώρα τους δεν είχε και δεν φρόντισε να αποκτήσει την παραμικρή κουλτούρα και υποδομή ώστε να τους ενισχύσει και να τους βοηθήσει.
Καιρός είναι πλέον (για παράδειγμα) ο Τσιτσιπάς να μην κρίνεται για τις απόψεις του, η Σάκκαρη για τις οικογενειακές της καταβολές κ.ο.κ. Πως είναι δυνατόν ένα παιδί που δεν έχει καμία επαφή με το ελληνικό γίγνεσθαι να συμμερίζεται τα όσα συμβαίνουν σε αυτό; Και να κατακρίνεται όταν οι προσλαμβάνουσες του είναι στο Μονακό, όπου ζει, όταν ο επαγγελματικός του προσανατολισμός – για τον οποίο οι θυσίες του ίδιου και της οικογένειας του στην πορεία των χρόνων είναι εκτός οποιασδήποτε «κοινής» πραγματικότητας – είναι ικανός να του αποφέρει εκατομμύρια;
Το σπορ και τις επιδόσεις σε αυτό κρίνουμε. Και αυτό οφείλουμε, ως κοινωνία να κάνουμε. Δεν κλέβουν κανέναν. Δεν στερούν από κάποιον κάτι. Προσπαθούν, μοχθούν, κοπιάζουν, θυσιάζουν και κερδίζουν. Και δικαιούνται απόλυτου σεβασμού, αναγνώρισης και αποδοχής. Γιατί είναι όντως μεταξύ των κορυφαίων του αθλήματος που διάλεξαν…
Διαβάστε επίσης:
Roland Garros: Η μάχη της Σάκκαρη κόντρα στην Κένιν
Τσιτσιπάς: «Ευγνώμων που έχω τους κατάλληλους ανθρώπους στο πλευρό μου»
Roland Garros: Αποχώρησε από τη διοργάνωση ο Ρότζερ Φέντερερ!