Η νίκη της ΑΕΚ στα Γιάννενα ήταν η ταυτότητα της φετινής ομάδας. Η νίκη έχει σημασία. Αν συνοδευτεί με το καλό ποδόσφαιρο του πρώτου ημιχρόνου ή με τη διατήρηση απλά του σκορ όπως έγινε στο δεύτερο είναι κάτι που δεν είναι πρωτεύον.
Η ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσε να σκοράρει και άλλα γκολ, η ΑΕΚ του δευτέρου ημιχρόνου θα μπορούσε να ισοφαριστεί έστω από μια στραβοκλοτσιά.
Η εξαιρετικά συμπαθητική, ποδοσφαιρικά, ομάδα του ΠΑΣ δεν ήταν και στην καλύτερη της ημέρα αλλά ανάγκασε π.χ. τον Τσιντώτα να πάρει κάρτα για καθυστερήσεις ή να πέφτει κάτω μπλοκάροντας την μπάλα. Εξάλλου, δύο φορές βρήκε δίχτυα αλλά τα γκολ ακυρώθηκαν (σωστά) με το VAR.
Αυτό που ξεχώρισε ειδικά στα Γιάννενα ήταν το πόσο διαφορετική είναι η ΑΕΚ στον τομέα της διάθεσης από τη μέση και μπροστά όταν έχει τον Καρίμ Ανσαριφάρντ.
Ο Ιρανός όταν επέστρεψε στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκε με μια σχετική δυσπιστία από τον κόσμο της Ενωσης.
Φρόντισε από την πρώτη στιγμή να τη διαψεύσει αυτή τη δυσπιστία.
Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς ποδόσφαιρο για να διακρίνει τη «δίψα» που έχει ο Ανσαριφάρντ για να πετύχει και εκείνος και η ομάδα.
Το πέναλτι που σημειώνει είναι το ελάχιστο για έναν παίκτη που θέλει να παίζει βασικός στην ΑΕΚ.
Το γεγονός όμως πως στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου χάνει την μπάλα αλλά φτάνει στην άμυνα της ομάδας του για να την ξαναπάρει ή το γεγονός πως παίρνει κάρτα για διαμαρτυρία αποδεικνύει αυτό που επιθυμεί κάθε κλαμπ.
Διάθεση.
Αντίθετα με τον Ανσαριφάρντ και παρά τη νίκη, τα ζητήματα με τον Ολιβέιρα και τον Λιβάια ακόμα δεν έχουν κρυφτεί κάτω από το χαλάκι.
Ο Ολιβέιρα δεν μπορεί να βάλει ακόμα γκολ και πρόσθεσε ακόμα μια μεγάλα χαμένη ευκαιρία στο φετινό του ρεπερτόριο. Θα μπορούσε να είναι μοιραία φάση για την ομάδα του.
Ο Λιβάια μπήκε και πάλι αλλαγή, έτρεξε σχετικά αλλά δεν έβαλε και το σημάδι του στο ματς.
Γενικά η ΑΕΚ του δευτέρου ημιχρόνου κατέβασε ταχύτητα. Το έκανε τακτικά ή επειδή έτσι βγήκε το ματς θα φανεί στη συνέχεια.
Μπορεί και το μυαλό να ήταν στον αγώνα της Πέμπτης (29/10) με τη Λέστερ.
ΑΕΚ: Το πρώτο μισό
Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ σε γενικές γραμμές είχε τον έλεγχο του αγώνα. Θα μπορούσε μάλιστα να σκοράρει ακόμα μια φορά τουλάχιστον αν ο Μαχαίρας ή ο Ανσαριφάρντ ήταν λίγο πιο προσεκτικοί στο πως τελείωσαν τις φάσεις.
Με τον Χουτεσιώτη εξουδετερωμένο.
Αυτό δε σημαίνει πως ο ΠΑΣ είχε το ρόλο κομπάρσου. Έδειξε και σε αυτό το διάστημα με την ΑΕΚ πως είναι μια ομάδα, που θέλει να παίξει το παιχνίδι της.
Οσοι είχαν παρακολουθήσει από πέρυσι το σύνολο του Γιαννίκη δεν εκπλήσσονται. Αυτή είναι η λογική του ΠΑΣ.
Σφιχτά αλλά όχι εκνευριστικά στη ζώνη άμυνας και προσπάθεια ανάπτυξης.
Ισως, ίσως να χρειάζεται ακόμα κάτι στη θέση «8» για να έρχεται η μπάλα πιο δημιουργικά από τα χαφ στους παίκτες που είναι κοντά στο τέρμα του αντιπάλου.
Αλλά παρόλα αυτά, δείχνει από το πρώτο κομμάτι του αγώνα με οποιονδήποτε αντίπαλο (όπως είχε κάνει και με τον Ολυμπιακό δηλαδή) πως θέλει να παίζει μπάλα.
Η ΑΕΚ, βέβαια, από την άλλη πλευρά και καλά είχε κάνει ο Καρέρα είχε διαβάσει πως θα ήταν πιο σωστό να παίζει από τα δεξιά του αντιπάλου της που βρισκόταν ο Σάλιακας. Ενώ από αριστερά στην άμυνα του ΠΑΣ ήταν ο πιο «έμπιστος» Πίρσμαν.
Η ΑΕΚ πίεσε με Τάνκοβιτς, τα ανεβάσματα του Λόπες ενώ ακόμα και οι Μάνταλος, Ανσαριφάρντ όποτε είχαν τη δυνατότητα φόρτωναν την αριστερή επιθετική πλευρά της Ένωσης.