Το πέρασμα της λαβωμένης, από την Πέμπτη με τη Ζόρια, ΑΕΚ από την Τρίπολη είναι γεμάτη από συμπεράσματα.
Τα θετικά: η ΑΕΚ ξέχασε γρήγορα την ταπεινωτική ήττα από τους Ουκρανούς και μπήκε στη δύσκολη έδρα του Αστέρα θέλοντας να δείξει πως είναι αφεντικό, καλύτερη ομάδα και πως δεν ήθελε να δώσει δικαιώματα.
Ήταν εξαιρετική τόσο στο πρώτο ημίχρονο όσο και μέχρι το 75’-80’ στο δεύτερο ημίχρονο.
Σε εκείνο το διάστημα περισσότερο από κούραση, οι παίκτες της ΑΕΚ έδωσαν χώρο και κατοχή στον Αστερα, κάνοντας τους ποδοσφαιριστές του Ράσταβατς να πιστέψουν πως μπορούσαν να πάρουν κάτι. Ίσως και κάτι που δεν άξιζαν, δηλαδή ένα βαθμό.
Δεύτερο θετικό συμπέρασμα, ο Ανσαριφάρντ. Απόλυτα σωστή η επιλογή του Καρέρα να τον ξεκινά. Η διαφορά με τον Ολιβέιρα είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, με τον Πορτογάλο να απομακρύνεται συνεχώς από την ΑΕΚ.
Στα αρνητικά: Η άμυνα της ΑΕΚ χωρίς να δέχεται μεγάλη πίεση, έβγαζε μεγάλη ανασφάλεια, το ίδιο και ο Τσιντώτας. Δέχτηκε γκολ στην πρώτη φάση που έγινε στα καρέ της και γενικά έβγαζε προς τα έξω πανικό.
Δεύτερο αρνητικό: Ο Καρέρα παρουσίασε ένα εξαιρετικό σύνολο αλλά και πάλι στις αλλαγές καθυστέρησε. Ειδικά με τη μεσαία γραμμή των εξαιρετικών Σάκχοφ, Κρίστιτσιτς να έχει κουραστεί, άργησε να βάλει τον Σιμόες και ίσως θα μπορούσε να περάσει και τον Γαλανόπουλο.
Η ΑΕΚ θα μπορούσε να πετύχει και άλλα γκολ, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο αλλά αυτό που κρατάει είναι πως δεν το πλήρωσε…