Ωραίο ματς αυτό της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Μα πάνω απ’ όλα διδακτικό. Η ΑΕΚ κέρδισε πολλά από αυτήν την ισοπαλία. Πάνω κάτω όσα θα κέρδιζε και από μια νίκη. Διαφέρουν βέβαια, οι δυο βαθμοί, που δεν κερδήθηκαν.
Υπήρξαν και αρνητικά φυσικά. Αλλά λιγότερα.
- Η ΑΕΚ διευρύνει το mentality της, που λέει πως δεν σταματάει να παλεύει ακόμα και αν χάνει και το ματς είναι στο τέλος. Μοναδική εξαίρεση φέτος το ματς στο Άμστερνταμ. Στο πρώτο ημίχρονο με τον Ολυμπιακό, που οι παίκτες της είχαν δυνάμεις επιτέθηκε πολύ πιο σωστά, με πλάνο. Στο δεύτερο, που μπήκε η κούραση στην εξίσωση, αυτό έγινε περισσότερο άτακτα.
- Η ΑΕΚ, όμως, ήταν πιο επικίνδυνη ομάδα στο ντέρμπι. Έβγαζε μια περίεργη σιγουριά, αίσθηση υπεροχής προς τον αντίπαλο. Ακόμα και με 0-1, ακόμα και με δύο παίκτες μείον (Κλωναρίδης, Γαλανόπουλος) λόγω τραυματισμού.
- Η νοοτροπία των παικτών της, που αρνούνται να χάσουν θα βγει σε καλό στη συνέχεια. Θα της δώσει βαθμούς και νίκες σε μεγάλα παιχνίδια.
- Η ΑΕΚ κέρδισε ηρεμία και δεν ξέφυγε ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο ΠΑΟΚ στη βαθμολογία. Δε θα πρέπει να ξεχνάει κανείς, πως ο πρωτοπόρος στη βαθμολογία έχει ντέρμπι με τον Άρη την εβδομάδα μετά τη διακοπή. Και ο Άρης έχει τεράστιο κίνητρο για μια μεγάλη νίκη.
- Η ΑΕΚ κερδίζει φέτος τον Τάσο Μπακασέτα. Ο παίκτης χτίζει αυτοπεποίθηση. Στο πρώτο ημίχρονο είναι εξαιρετικός. Στο δεύτερο παλεύει αλλά κάπου χάνεται τακτικά και κάνει αρκετές λάθος μεταβιβάσεις. Φτιάχνει, όμως, τη φάση του γκολ με το άνοιγμα στον απίστευτο χθες Γκάλο και παίρνει θέση στην περιοχή. Brilliant, που θα έλεγαν και οι Άγγλοι.
- Πάμε και στο μεγάλο θέμα.
- Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τους τραυματισμούς. Πόνσε, Μάνταλος, Λόπες, Αλμπάνης, Άλεφ, Οικονόμου. Αν εξαιρέσει κανείς του Λόπες, τα υπόλοιπα είναι μυϊκά προβλήματα. Συν τους Γαλανόπουλο, Κλωναρίδη. Θα πρέπει να γίνει κάτι. Σίγουρα ήδη συζητείται εντός της ομάδας.
- Αλλά θα πρέπει να βρουν τι γίνεται. Τι φταίει. Φταίει η προπόνηση, που γίνεται, η προετοιμασία, ο τρόπος εκγύμνασης, οι παίκτες; Κάτι φταίει όμως. Πέρυσι π.χ. η ΑΕΚ δεν είχε παρουσιάσει τέτοια δείγματα. Είχε πάει Απρίλιος, τότε και η ομάδα έτρεχε. Κάτι συμβαίνει. Θα πρέπει να βρεθεί εντός της ομάδας.
- Ένα θέμα, που απασχολεί πολύ είναι και ο Σιμόες. Κάθε εβδομάδα συζητιέται. Δεν είναι καλά ο Σιμόες αλλά υπάρχει και ένα τακτικό θέμα φέτος. Ο Ουζουνίδης θέλει η ΑΕΚ να παίζει πολύ την μπάλα, να παράγει ποδόσφαιρο από πίσω. Ο Σιμόες δεν μπορεί να φτιάξει ποδόσφαιρο. Μπορεί να τρέξει και να κόψει αλλά για να φανεί θέλει ένα 8άρι ή ένα… 6,5 άρι δίπλα του. Πέρυσι με τον Χιμένεθ η ΑΕΚ δεν έφτιαχνε τόσο ποδόσφαιρο από πίσω. Φέτος, έχουν αλλάξει τα πράγματα και έτσι φαίνονται τα μειονεκτήματα του Σιμόες. Αμφιβάλλω, πάντως αν η ΑΕΚ θα καταφέρει να βρει καλύτερο παίκτη.
- Επίσης, η ΑΕΚ θα πρέπει 1η Ιανουαρίου, όχι νωρίτερα, να ανακοινώσει τη μεταγραφή του κεντρικού της χαφ. Παίκτη, που θα κόβει και θα ράβει στη μεσαία γραμμή. Δύσκολο; Ας είναι. Για αυτό υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, που πληρώνονται καλά για να είναι σε κομβικές θέσεις σε ένα τόσο μεγάλο κλαμπ. Οφείλουν να βρουν λύσεις.
- Για το τέλος δύο πρόσωπα. Ο Έρικ Μοράν μπήκε ξανά από το πουθενά και μάλιστα σε τόσο σπουδαίο ματς. Μετά τα 1-2 πρώτα κοντρόλ, που ήταν αλλού γι’ αλλού πάτησε γερά στα πόδια του. Ο Μοράν ήταν καλός, όπως είναι καλός παίκτης. Αν τελικά δεν παίξει μπάλα στην ΑΕΚ θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά μυστήρια στη σύγχρονη ιστορία.
- Όσο για τον Μπογέ: δε θέλει πολύ το πράγμα. Μπήκε μέσα και έφερε ορμή. Ενέργεια για να βγει γκολ δεν έκανε αν και δίνει την πρώτη πάσα στον Μπακασέτα πριν το 1-1. Μόνο και μόνο ο τρόπος, που αλλάζει κατεύθυνση εύκολα, μπερδεύοντας τους αμυντικούς, δείχνει ότι έχει την αίσθηση του σπορ. Είναι εξαιρετικός παίκτης. Υγιής να είναι και όλα θα γίνουν.